Pieter Nicolaas van Eyck

Van Eyck ging school op het Gymnasium Haganum, deed staatsexamen en studeerde rechten in Leiden, waar hij in 1914, alleen op stellingen, promoveerde. Daarna werd hij korstondig voor de NRC correspondent in Rome, waarna hij enkele jaren zonder betaalde werkkring redacteur van het blad De Beweging was. In 1918 kreeg hij een ambtelijke functie op het Ministerie van Landbouw. Tussen 1920 en 1935 werkte hij voor de NRC als correspondent in Londen, waar hij veel aandacht aan cultuur gaf. In 1935 werd hij aan de Leidse universiteit als opvolger van Albert Verwey benoemd tot hoogleraar Nederlandse taal- en letterkunde.

De Witte Mier, aangeduid als klein maandschrift voor de vrienden van het boek, stond onder redactie van Jan Greshoff. Deze kende Jean François van Royen al van De Zilverdistel, die in 1910 door Jan Greshoff en J.C. Bloem was opgericht om artistiek verantwoord drukwerk voor de uitgave van hun boeken te bevorderen. P.N. van Eyck sloot zich later bij hen aan. Met Van Eyck, die uiteindelijk als enige overbleef, ging Van Royen in 1913 samenwerken.

In 1946 verscheen als eerbetoon aan onder anderen Van Royen, die in 1942 door gevangenschap vanwege de bezetter omkwam, het gedicht Broeder Bernard.

Van Eyck trouwde in 1914 met Nelly Benjamins (1891-1971). Ze kregen twee kinderen: de dichter en restaurator Robert van Eyck (1919-1991) en de architect Aldo van Eyck (1918-1999).

 

• 1909 - De getooide doolhof (gedichten)
• 1910 - Worstelingen (gedichten)
• 1911 - De sterren (gedichten)
• 1912 - Uitzichten (gedichten)
• 1913 - Bevrijding
• 1916 - De plicht van Nederland
• 1916 - Over boekkunst en De Zilverdistel (met J.F. van Royen, juni 1916) ^[2]
• 1917 - Het ronde perk
• 1917 - Lichtende golven
• 1918 - Opgang (gedichten)
• 1919 - Getijden (gedichten)
• 1921 - De Iersche kwestie
• 1922 - Inkeer (gedichten)
• 1923 - Uren met Platoon
• 1926 - Voorbereiding (gedichten)
• 1926 - De tuinman en de dood (In: Erts. Letterkundige Almanak)^[3]
• 1935 - Kritisch onderzoek en verbeelding (inaugurale rede)
• 1938 - Over leven en dood in de poëzie
• 1941 - Verzen 1940 (gedichten)
• 1943 - Twee gedichten (gedichten)
• 1941 - Brent Bridge, gedicht met tekening van: Pam G. Rueter, Orpheus-serie nr. 7
• 1945 - Benaderingen
• 1946 - Broeder Bernard (gedicht)
• 1946 - De tuin
• 1946 - Meesters (gedichten)
• 1947 - Medousa
• 1949 - Herwaarts (gedichten)
• 1953 - In memoriam Jacob Israël de Haan
• 1954 - Herodias, vertaling van Mallarmés Hérodiade

• C. BITTREMIEUX, P. N. Van Eyck, 1947.
• G. GOSSAERT (Carl GERRETSON), Pieter Nicolaas van Eyck, in: Jaarboek van de Maatschappij der Nederlandse Letterkunde, Leiden, 1957.
• H. A. WAGE, Dagend Dichterschap, 1967.
• P. VAN HEES & G. PUCHINGER (red.), Briefwisseling Gerretson - Van Eyck, 1984.
• P. VAN HEES, Het tijdschrift "Leiding", in: E. Jonker en M. Van Rossem (red.), Geschiedenis en Cultuur. Achttien opstellen. Afscheidsbundel voor prof. dr. H. W. von der Dunk, 1990.
• Clem BITTREMIEUX & Pieter VAN HEES, Pieter N. van Eyck, in: Nieuwe encyclopedie van de Vlaamse Beweging, Tielt, Lannoo, 1998.

• H.A. Wage, 'Eijk, Pieter Nicolaas van (1887-1954)', in: Biografisch Woordenboek van Nederland 1 (1979).
• Biografieën, werken en teksten bij de Digitale Bibliotheek voor de Nederlandse Letteren (dbnl)