Julius Schaub
Julius Schaub (München, 20 augustus 1898 – aldaar, 27 december 1967) was een Duitse militair. Hij was vanaf het begin van de jaren twintig tot aan diens dood in april 1945 de persoonlijke assistent van Adolf Hitler.
Julius Schaub | ||||
---|---|---|---|---|
Geboren | 20 augustus 1898 München, Duitse Rijk | |||
Overleden | 27 december 1967 München, Bondsrepubliek Duitsland | |||
Religie | Evangelisch[1] | |||
Land/zijde | Weimarrepubliek Nazi-Duitsland | |||
Onderdeel | Schutzstaffel | |||
Dienstjaren | 1925 - 1945 | |||
Rang | Ere-SS-Obergruppenführer | |||
Eenheid | Stoßtrupp Adolf Hitler[2] Persönlicher Stab Reichsführer-SS[3] 30 januari 1942 - 9 november 1944[2] | |||
Bevel | Chefadjudant van Adolf Hitler 1941 - 30 april 1945[4] | |||
Slagen/oorlogen | Eerste Wereldoorlog
| |||
Onderscheidingen | zie onderscheidingen | |||
|
Levensloop
bewerkenSchaub groeide op in Beieren. In 1917, de Eerste Wereldoorlog was volop gaande, werd hij opgeroepen voor het leger. Hij werkte als hospik en raakte gewond aan beide voeten. Toen de oorlog voorbij was vond hij werk in zijn geboorteplaats München.
Na de oorlog lag Duitsland in puin. Dit bood ruimte voor de opkomst voor extremistische partijen, zowel aan de linker- als rechterzijde van het politieke spectrum. Schaub sloot zich aan bij de Nationaalsocialistische Duitse Arbeiderspartij (NSDAP) die onder leiding van partijleider Adolf Hitler snel veel aanhang verwierf. Schaub had lidmaatschapsnummer 81. Hij verloor zijn baan vanwege zijn lidmaatschap. Toen Hitler dat hoorde stelde hij hem aan als zijn persoonlijke assistent. In die hoedanigheid bewaakte en verzorgde hij Hitlers correspondentie, bewaakte zijn privékas en voerde (geheime) opdrachten uit, of zorgde er voor dat deze werden uitgevoerd.
De nazi's voelden zich in 1923 sterk genoeg om de macht te grijpen. Dit liep uit op een mislukte staatsgreep die bekend kwam te staan als de Bierkellerputsch. Schaub werd samen met Hitler en verschillende andere nazi's gevangengezet in Landsberg. Na zijn vrijlating in 1925 werd Schaub een van de eerste leden van de SS, te weten nummer 7.
Schaub keerde terug naar zijn oude functie als Hitlers adjudant. De beide mannen bouwden een vriendschap op. Zo was Hitler getuige bij Schaubs tweede huwelijk. Hij vergezelde Hitler vaak op reizen, reed als een van de weinigen mee in zijn auto en gaf orders door aan Hitlers lijfwachten. In 1943 werd hij benoemd tot SS-Obergruppenführer.
Een groep Duitse officieren pleegde op 20 juli 1944 een aanslag op Hitler. Kolonel Claus von Stauffenberg smokkelde een bom binnen in de Wolfsschanze, Hitlers hoofdkwartier in Oost-Pruisen. Op het moment dat de bom afging bevond Schaub zich in een ander gebouw. Vier personen vonden de dood. Schaub haastte zich na de ontploffing naar het gebouw, waar hij Hitler aantrof met minieme verwondingen.
Halverwege april 1945 was het intussen voor iedereen duidelijk dat de oorlog voor Duitsland was verloren. Schaub bleef tot 22 april 1945 bij Hitler in de Führerbunker. Hij staat op de laatste twee foto's die van Hitler bekend zijn, terwijl hij op 20 april de schade in de Duitse hoofdstad Berlijn aanschouwt.[5] Daarna kreeg Schaub de opdracht Hitlers privébezittingen- en papieren te vernietigen. Dat deed hij eerst in Berlijn. Vervolgens vloog hij naar München waar hij hetzelfde deed in Hitlers appartement aan de Prinzregentenplatz en daarna op de Berghof in Obersalzberg. Als laatste zorgde hij voor de vernietiging van Hitlers eigen trein.
Schaub werd op 8 mei 1945 gearresteerd in Kitzbühel door de Amerikanen onder de naam Josef Huber. Hij zat tot 17 februari 1949 gevangen. Hij werd getypeerd als meeloper en niet vervolgd wegens oorlogsmisdaden. In 1959 werd Schaub samen met Hitlers zus Paula geïnterviewd voor de BBC-documentaire Tyranny: The Years of Adolf Hitler.[6] De laatste jaren van zijn leven werkte Schaub als drogist.
Militaire carrière
bewerken- SS-Obergruppenführer: 21 juni 1943[4][2]
- SS-Gruppenführer:[1] 30 januari 1938[2]
- SS-Brigadeführer: 1 januari 1935[7][2]
- SS-Oberführer: 27 februari 1934[8][2]
- SS-Standartenführer: 1 maart 1933[8][2]
- SS-Sturmbannführer: 30 januari 1933[8][2]
- SS-Sturmführer: 20 februari 1932[8][2]
- SS-Anwärter: 1 november 1925[2]
- Krankenwärter: 15 februari 1917[2]
Lidmaatschapsnummers
bewerkenOnderscheidingen
bewerken- Bloedorde[7][4]
- Coburg-insigne[7][4]
- Ehrenwinkel der Alten Kämpfer
- Danziger Kreuz, 2e Klasse
- Gouden Ereteken van de NSDAP[4] (nr.81)
- Dienstonderscheiding van de NSDAP, goud, zilver en brons[4]
- SS-Ehrenring[7][4]
- Ehrendegen des Reichsführers-SS[9][4]
- Landesorden[3]
Publicatie
bewerken- In Hitlers Schatten: Erinnerungen und Aufzeichnungen des Chefadjutanten 1925 - 1945. ISBN 9783806112177
- Dit artikel of een eerdere versie ervan is een (gedeeltelijke) vertaling van het artikel Julius Schaub op de Engelstalige Wikipedia, dat onder de licentie Creative Commons Naamsvermelding/Gelijk delen valt. Zie de bewerkingsgeschiedenis aldaar.
- (fr) Tixier, Thierry (2019). Allgemeine SS - Polizei - Waffen-SS Volume 3, SS OGRUF (Geen pagina vermelding). ISBN 978-1-326-84038-9. Geraadpleegd op 21 augustus 2020.
- ↑ a b (de) Datenbank der deutschen Parlamentsabgeordneten: 11. Wahlperiode (1938). Geraadpleegd op 16 oktober 2018. Gearchiveerd op 3 september 2023.
- ↑ a b c d e f g h i j k l m Tixier 2019, p.SS OGRUF SCHAUB.
- ↑ a b (de) Dienstaltersliste der Schutzstaffel der NSDAP van 01.12.1937. p.12-13. Geraadpleegd op 16 oktober 2018.
- ↑ a b c d e f g h i j (en) Axis Biographical Research: SS-OBERGRUPPENFÜHRER, SS-OBERGRUPPENFÜHRER & GENERAL DER POLIZEI, (M - Z), SCHAUB, Julius. Geraadpleegd op 16 oktober 2018.
- ↑ Een der laatste foto's van Hitler, Het Parool, 9 mei 1950
- ↑ Zuster van Hitler voor Engelse tv, Leeuwarder Courant, 3 april 1959
- ↑ a b c d (de) Dienstaltersliste der Schutzstaffel der NSDAP van 01.07.1935. p.4-5. Geraadpleegd op 16 oktober 2018.
- ↑ a b c d e f (de) Dienstaltersliste der Schutzstaffel der NSDAP van 01.10.1934. p.4-5. Geraadpleegd op 16 oktober 2018.
- ↑ (de) Dienstaltersliste der Schutzstaffel der NSDAP van 01.12.1936. p.10-11. Geraadpleegd op 16 oktober 2018.