Judith Hermann

Judith Hermann, in de Berlijnse wijk Tempelhof geboren, wilde journalist worden. Ze studeerde germanistiek en filosofie, maar onderbrak haar studie en trok naar New York, alwaar ze een opleiding tot journaliste volgde. Ze begon literaire teksten te schrijven en ondervond dat het kortverhaal haar het best lag. Ze verkreeg in 1997 de Alfred-Döblin-beurs van de Akademie der Künste en publiceerde één jaar later haar eerste verhalenbundel, Sommerhaus. Später, die meteen haar naam vestigde. Het boek werd in 17 talen vertaald, en er werden ruim 250 000 exemplaren van verkocht.

Daarna werd het enige jaren stil rond Judith Hermann; naar eigen zeggen had ze tijd nodig om met de druk van het publiek en de uitgevers om te leren gaan. Pas in 2003 volgde haar tweede bundel, Nichts als Gespenster, waarvoor ze in opdracht van het Goethe-Institut reizen naar Tromsø, Venetië en IJsland ondernomen had.

De stijl van Hermanns verhalen leunt dicht bij die van Raymond Carver aan, die zij dan ook als voorbeeld vernoemt: korte zinnen met een eenvoudige structuur, waarin überhaupt weinig grote handelingen beschreven worden. Sommerhaus, später blonk uit door de fijne nuances waarmee het innerlijke van de personages geschetst werd, alsook het scherpe psychologische inzicht; doorgaans sijpelde er tevens een zekere melancholie doorheen. De tweede bundel werd daarentegen in de literatuurkritiek veel lauwer onthaald — men rekent hem tot de popliteratuur.

Desalniettemin heeft Hermanns debuut gedurende enkele jaren een duidelijke heropleving van het kortverhaal in Duitsland teweeggebracht: in de vroege jaren 00 begonnen meerdere verhalenbundels te verschijnen die de stijl van Judith Hermann emuleerden. Het feit dat het merendeel hiervan door vrouwen geschreven was, duidt op een zekere hype die ten dele door de critici gecreëerd was rond een nieuwe generatie van 'vrouwenliteratuur': zonder opdringerigheid wordt de wereld in dit soort literatuur vanuit een hedendaags vrouwelijk perspectief beschreven. Desondanks bereikten de meesten van deze auteurs in Hermanns kielzog, ofschoon min of meer dezelfde betrachting toegedaan, niet haar literaire niveau en kwaliteit.

Judith Hermann heeft een zoon en woont in het Berlijnse district Prenzlauer Berg.

• 1998 Sommerhaus, später (verhalen; vertaling "Zomerhuis, later" door Joke Gerritsen, 1999)
• 2003 Nichts als Gespenster (verhalen; vertaling "Niets dan geesten" door Gerda Meijerink, 2004)
• 2009 Alice (verhalen; vertaling onder dezelfde titel door Gerda Meijerink, 2009)
• 2014 Aller Liebe Anfang (roman)
• 2016 Lettipark (verhalen; vertaling onder dezelfde titel door Maarten Elzinga, 2021)