Joseph Guillemot

De longen van Joseph Guillemot werden tijdens de Eerste Wereldoorlog ernstig beschadigd door een mosterdgas-aanval. Ook zat zijn hart aan de verkeerde kant. Ondanks deze ongemakken en zijn kleine postuur (1,60 m en 54 kg) won hij tijdens zijn militaire dienst de Franse militaire kampioenschappen. In 1920 won hij zijn eerste nationale titel op de 5000 m, waarmee hij zich kwalificeerde voor de Olympische Spelen van Antwerpen in 1920.

In Antwerpen was Paavo Nurmi de grote favoriet. In de 5000 meter-finale bedacht Nurmi een strategie tegen de favorieten Eric Backman en Runar Falk uit Zweden. Het plan was hen uit putten in het eerste deel van de wedstrijd. Na drie ronden verhoogde Nurmi zijn snelheid en alleen Guillemot kon volgen. Guillemot weigerde halverwege de wedstrijd de leiding over te nemen en bij Nurmi zakte de moed in de schoenen. In de laatste bocht liep Guillemot aan de buitenbocht zijn tegenstander voorbij en plaatste een eindsprint. Nurmi gaf toen op en liep joggend de finish over, vier seconden achter Guillemot.

De 10.000 m-finale begon na een drie uur durende speech van Koning Albert. Guillemot had voor de wedstrijd te veel gegeten en kreeg maagkrampen. Met te grote schoenen (zijn eigen waren gestolen) kwam Guillemot niet verder dan het zilver.

Na de Olympische Spelen won Guillemot in 1922 de internationale veldloopkampioenschappen (voorloper op het WK) en won in 1922 en 1926 goud met het Franse team. Driemaal werd hij Frans kampioen op de 5000 m en sloeg de Olympische Spelen van 1924 over wegens onenigheid tussen hem en de Franse atletiekbond. Guillemot was ook recordhouder op de 2000 m (5.34,8) en 3000 m (8.42,2).

Joseph Guillemot, die dagelijks een pakje sigaretten rookte, stierf op 75-jarige leeftijd. Hij was in zijn actieve tijd aangesloten bij CASG Paris.

• Olympisch kampioen 5000 m - 1920
• Frans kampioen 5000 m - 1919, 1920, 1921, 1925
• Frans kampioen veldlopen - 1920, 1922, 1926

• 1920: 1   OS - 14.55,6

• 1920: 2   OS - 31.47,2

• 1920: DNF OS