Jonathan Makkabeüs

De Makkabese opstand was in 167 v.Chr. geïnitieerd door Jonathans vader Mattathias. Toen deze korte tijd later overleed, nam Jonatans broer Judas het leiderschap van de opstand over en wist daarbij belangrijke militaire successen te boeken. In 160 v.Chr. sneuvelde Judas echter in de strijd tegen Seleucidische troepen.

 

Jonathan had niet het militair en strategisch inzicht van zijn broer Judas. In het eerste jaar van zijn leiderschap leed hij dan ook een aantal zware nederlagen. Hij wist zich echter te herstellen en groeide snel in zijn rol als militair leider van de guerrillabeweging. Daardoor lukte het de Seleuciden niet de Makkabese opstand neer te slaan. Doordat Jonathan bovendien handig profiteerde van de diverse conflicten om de Seleucidische troon, wist hij uiteindelijk een redelijke mate van onafhankelijkheid voor het Joodse land te verwerven, ondanks dat hij formeel nog steeds aan de Seleuciden onderworpen was. Toen hij echter vredesdelegaties zond naar Rome en Sparta ging dit de Seleucidische generaal Trypho te ver. Met een list nam hij Jonathan gevangen en korte tijd later doodde hij hem. Het leiderschap over de Makkabese opstand werd overgenomen door Jonathans broer Simon.

Jonathan was de eerste van de Hasmonese heersers die het hogepriesterschap wist te verwerven. Hij kreeg dit ambt, dat sinds de dood van Alkimus vacant was geweest, in 153 v.Chr. van Alexander Balas, als dank voor steun in zijn strijd tegen Demetrius I om de Seleucidische troon. Bij wetsgetrouwe Joden riep Jonathans hogepriesterschap veel weerstand op, omdat hij niet uit het hogepriesterlijke geslacht stamde.