Jericho

Gedurende meer dan 11.000 jaar bestonden er drie verschillende nederzettingen op of dicht bij de plek van het huidige Jericho. Het was waarschijnlijk een gewilde locatie vanwege voorraden drinkwater van een waterrijke oase en de gunstige ligging aan een oost-westroute ten noorden van de Dode Zee.

De eerste archeologische opgravingen van de plaats werden door Charles Warren gedaan in 1868. Ernst Sellin en Carl Watzinger deden opgravingen bij Tell es-Sultan en Tulul Abu el-'Alayiq, tussen 1907 en 1909 en in 1911. John Garstang deed opgravingen tussen 1930 en 1936. Uitgebreid onderzoek met behulp van modernere technieken werden door Kathleen Kenyon gedaan, tussen 1952 en 1958.

  Zie Tell es-Sultan voor het hoofdartikel over dit onderwerp.

De vroegste nederzetting bevond zich bij het tegenwoordige Tell es-Sultan (of Tell Sultan), op enkele kilometers afstand van de huidige stad. Het Arabische tell betekent heuvel—opeenvolgende lagen van bewoonde grond die in de loop van de tijd op elkaar gebouwd waren op een heuvel, zoals dat bij veel nederzettingen in het Midden-Oosten en Klein-Azië gebeurde. De neolithische nederzettingen bestonden gelijktijdig met Çatal Hüyük en bevonden zich op een soortgelijk technologisch niveau.

  Zie ook: Winterpaleis bij Jericho

Deze latere nederzetting bestond gedurende de Hellenistische tijd, het Byzantijnse Rijk, de Nieuwtestamentische en de Islamitische tijdperken, waarvan heuvels achtergebleven zijn te Tulul Abu el-'Alayiq, 2 kilometer ten westen van het hedendaagse er-Riha. De Hasmoneeën en de Herodianen hadden hier hun winterpaleizen. Onder de islamitische Omajjaden werd het Paleis van Hisham nabij Jericho gebouwd.

In 1936 werd een synagoge opgegraven uit de Byzantijnse periode en werd gedateerd tussen de 5e en 8e eeuw na Christus. Deze synagoge kreeg de naam Shalom Al Israel, genoemd naar een Hebreeuws opschrift op een van de in de synagoge gevonden mozaïeken.

Op 12 oktober 2000 werd de synagoge door Palestijnen aangevallen en in brand gezet. De Torah-rollen konden ternauwernood gered worden.

In 1948 werd de stad bezet door Jordanië. Tijdens de Zesdaagse Oorlog in 1967 werd de stad veroverd door Israël. Het was de eerste stad die door Israël aan de Palestijnse Autoriteit werd overgedragen in 1994, overeenkomstig de Oslo Akkoorden. Israëlische staatsburgers hebben geen toegang tot de stad.^[3]

 

Volgens het boek Jozua in de Hebreeuwse Bijbel was Jericho de eerste stad in het Beloofde Land die de Israëlieten veroverden na hun uittocht uit Egypte en dwalen in de woestijn. Dit gebeurde op wonderlijke wijze. Alle weerbare mannen liepen zes dagen zwijgend een ronde om de muren van de stad, gevolgd door priesters die de ark van het verbond droegen, waarbij zeven priesters bliezen op even veel sjofars (ramshoorns). Op de zevende dag liepen ze zevenmaal rond de stad; daarna bliezen de priesters weer op de ramshoorns en juichte tegelijkertijd het hele volk. De muren stortten in en de belegeraars kwamen probleemloos in de stad, waarna zij alle bewoners doodden (Jozua 6:1-21). Daarna spraken Jozua en het volk een vloek over de man uit die Jericho zou herbouwen: hij zou haar fundering leggen ten koste van zijn eerstgeboren zoon en haar poorten oprichten ten koste van zijn jongste zoon (Jozua 6:26). Volgens een later verhaal gebeurde dit ook (1 Koningen 16:34).

In het Nieuwe Testament komt Jericho ook voor. Toen Jezus (in het jaar 30 of 33) met zijn leerlingen en aanhang op weg was naar Jeruzalem waar hij zou worden gekruisigd, kwam hij door Jericho. Vlak voor de stad genas hij de blinde Bartimeüs, in de stad zelf bekeerde hij de corrupte tollenaar Zacheüs en vertelde hij de gelijkenis van de talenten (Lucas 19:1-19:28).

•  
  Middeleeuwse miniatuur van Jean Fouquet van het Bijbelse verhaal over de Val van Jericho
•  
  Het Paleis van Hisham even ten noorden van Jericho
•  
  Tell es-Sultan
•  
  Een straat in Jericho

• Geschiedenis van Palestina (regio)

• Het oude Jericho (Tell Sultan)

 

Zie de categorie Jericho van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.