Janet Newberry

Op 28 juli 1981 trad Newberry in het huwelijk met Francis Irvin (Frank) Wright. Daarna speelde zij onder de naam Janet Wright of Janet Newberry-Wright. Haar echtgenoot overleed in 1991. Op 12 augustus 1997 huwde zij Ralph Elliot Howe.^[1] Onder de naam Janet Newberry-Howe begon zij in 2004 een antiekwinkel in Saint Petersburg (Florida).^[9]

Newberry werd al in januari 1968 gesignaleerd op het March of Dimes Tournament in San Diego (VS), waar zij de finale bereikte maar verloor van landgenote Marjory Gengler.^[10] In oktober bereikte zij de finale van het US Hard Court Championship in La Jolla (VS) – hier verloor zij de eindstrijd van de Zuid-Afrikaanse Maryna Godwin.^[11] In januari 1969 keerde zij terug naar het March of Dimes Tournament in San Diego waar zij, nog maar vijftien jaar oud, de titel won door landgenote Mary Struthers in de finale te verslaan.^[12] In mei van dat jaar won zij ook het Southern California Sectional Championship in haar geboortestad Los Angeles (VS) – hier zegevierde zij in de eindstrijd over landgenote Valerie Ziegenfuss.^[13] In april 1970 won zij het Ojai Valley Tournament in Ojai (VS), waar zij in de finale afrekende met landgenote Sharon Walsh.^[14] De maand erna won zij opnieuw het Southern Californian Championship in Los Angeles – nu was land­genote Kristien Kemmer haar finale-slachtoffer.^[15] In september van dat jaar had Newberry haar grandslam­debuut op het US Open. Twee maanden later eiste zij opnieuw de titel op bij het March of Dimes-toernooi in San Diego, nu ten koste van landgenote Marita Redondo.^[16]

In 1971 speelde Newberry voor het eerst buiten de Verenigde Staten, op het grastoernooi van Rothman's Chichester in het Engelse graafschap West Sussex – zij bereikte daar de finale, die zij verloor van de Australische Judy Dalton.^[17]

Haar eerste internationale titel won Newberry in 1975 – op het WTA-toernooi van Bournemouth versloeg zij landgenote Terry Holladay.^[18] Haar belangrijkste titel won zij op het Italian Open van 1977, waar zij te sterk was voor de Tsjecho-Slowaakse Renáta Tomanová.^[19]

Haar beste resultaat op de grandslamtoernooien is het bereiken van de halve finale, eenmaal op Roland Garros 1975 en andermaal op Roland Garros 1977. Haar hoogste notering op de WTA-ranglijst is de 18e plaats, die zij bereikte in december 1977.

Na 1980 stopte Newberry met het enkelspel.

Newberry behaalde in het dubbelspel betere resultaten dan in het enkelspel. Zij won in oktober 1969 haar eerste titel op het San Diego Metropolitan-toernooi in San Diego (VS) samen met landgenote Christine Mattson.^[20]

In 1970 had Newberry haar grandslam­debuut op het US Open.

Op de internationale toernooien bereikte Newberry voor het eerst een finale in april 1971 op het WTA-toernooi van Charlotte, samen met landgenote Eliza Pande – de titel ging daar aan haar neus voorbij.^[21] Zij won haar eerste WTA-titel in 1973 op het WTA-toernooi van Tucson – met landgenote Pam Teeguarden aan haar zijde versloeg zij Karen Krantzcke en Betty Stöve in de finale.^[22] In totaal won zij zes WTA-titels, de laatste in 1979 in Houston geflankeerd door de, toen nog, Tsjecho-Slowaakse Martina Navrátilová.

Haar beste resultaat op de grandslamtoernooien is het bereiken van de kwartfinale, op Wimbledon 1984, met landgenote Renee Blount aan haar zijde.

In deze discipline bereikte Newberry de finale op Wimbledon 1973, samen met de Mexicaan Raúl Ramírez – zij verloren de eindstrijd van Billie Jean King en Owen Davidson.

In 1975 maakte Newberry deel uit van het Amerikaanse Fed Cup-team – zij vergaarde daar een winst/verlies-balans van 3–1.

Zij vertegenwoordigde de Verenigde Staten bovendien in de Wightman Cup, in 1974 en 1975.

• (en) Profiel van Janet Newberry op de website van de WTA
• (en) Profiel van Janet Newberry op de website van de ITF
• (en) Profiel van Janet Newberry op de website van de Billie Jean King Cup
• (en) Profiel van Janet Newberry op de website van Wimbledon
• (en) Origineel profiel van Janet Newberry op de website van de ITF