Horyu-ji
Hōryū-ji (法隆寺, letterlijk “Tempel van de Bloeiende Wet) is een boeddhistische tempel, gelegen in de Japanse gemeente Ikaruga (Nara). De volledige naam luidt Hōryū Gakumonji (法隆学問寺). Het complex doet behalve als tempel ook dienst als klooster.
| Hōryū-ji | ||
|---|---|---|
| Werelderfgoed cultuur | ||
| ||
De Hōryū-ji
| ||
| Land | Japan | |
| UNESCO-regio | Azië en de Grote Oceaan | |
| Criteria | i, ii, iv, vi | |
| Inschrijvingsverloop | ||
| UNESCO-volgnr. | 660 | |
| Inschrijving | 1993 (Onbekende) | |
| UNESCO-werelderfgoedlijst | ||
De pagode van de tempel worden algemeen erkend als het oudste houten gebouw ter wereld.[1][2] In 1993 werd Hōryū-ji samen met Hokki-ji door de UNESCO benoemd tot Werelderfgoed onder de naam Boeddhistische Monumenten in Hōryū-ji. De tempel kreeg van de Japanse overheid eveneens het statuut van Nationaal erfgoed van Japan.
Geschiedenis
bewerkenDe tempel werd oorspronkelijk gebouwd in opdracht van prins Shotoku Taishi. Destijds droeg de tempel de naam Ikaruga-dera, een naam die vandaag de dag soms nog steeds wordt gebruikt. Het eerste gebouw van de tempel is omstreeks 607, tijdens de Asukaperiode, gebouwd. Hōryū-ji werd opgedragen aan Bhaisajyaguru, de Boeddha van genezing. Tevens werd de tempel opgedragen aan de vader van Taishi.[2]
Opgravingen in 1939 bevestigden dat het paleis van prins Shotoku het westelijke grondgebied van het tempelcomplex besloeg; de huidige locatie van de Tō-in (東院).[3] Tevens werden de resten van een tempelcomplex ten zuidwesten van het paleis ontdekt, die net buiten het huidige tempelcomplex vielen.[3] Dit was mogelijk de originele tempel, die door historici en archeologen Wakakusa-garan (若草伽藍) wordt genoemd. Deze is naar alle waarschijnlijkheid verloren gegaan na een blikseminslag in 670, en nadien herbouwd op de huidige locatie.[4] De tempel is ook in de vroege 12e eeuw, 1374, en 1603 gerepareerd en deels heringericht.[5]
Architectuur
bewerkenHet huidige tempelcomplex bestaat uit twee gebieden; de the Sai-in (西院) in het westen en de Tō-in (東院) in het oosten. Het westelijke gedeelte bevat onder andere de Kondō (金堂, Gouden Hal) en de bekende pagode. In de Tō-in staat de Yumedonohal (夢殿, Hal der dromen). Tevens zijn er slaapvertrekken voor monniken en bibliotheken en eetzalen.
Enkele van de gebouwen vertonen invloeden van Chinese architectuur, waaronder die uit de Oostelijke Han en Noordelijke Wei-dynastie. Tevens zijn invloeden zichtbaar uit de Drie koninkrijken van Korea.[6]
Wat opvalt aan de tempel is de lay-out. Veel Japanse tempels uit de Asukaperiode waren ingedeeld naar voorbeeld van Chinese en Koreaanse tempels; de hoofdingang, een pagode, de hoofdzaal en de leerzaal op een rechte lijn. De Hōryū-ji wijkt af van dat patroon door de Kondō en de pagode naast elkaar te zetten op de binnenplaats.[6]
Pagode
bewerkenDe tempel heeft een pagode van vijf verdiepingen (gojū-no-tō, 五重塔), met een totale hoogte van 32,45 meter. Dit is een van de oudste houten gebouwen ter wereld. Het hout van de centrale pilaar dateert uit ongeveer 594.[4] De pilaar bevindt zich drie meter onder het oppervlak van een massieve funderingssteen. Rondom de pilaar zijn vier afbeeldingen van het leven van Boeddha te zien.[7] De pagode is echter niet gemaakt om daadwerkelijk naar de vijf verdiepingen te gaan. Deze zijn meer als decoratie.[8]
Kondo
bewerkenDe kondō, die zich naast de pagode bevindt, is eveneens een van de oudste houten gebouwen ter wereld. Het gebouw heeft een omvang van 18,5 bij 15,2 meter[6] en telt twee verdiepingen. De eerste verdieping heeft een dubbel dak (裳階 mokoshi). Dit werd aangebracht tijdens de Naraperiode om het originele eerste dak te steunen.[9]
De Kondo raakte op 26 januari 1949 beschadigd bij een brand. De restauratiewerkzaamheden duurden tot 1954. Slechts 15 tot 20% van het originele gebouw is nog aanwezig in de huidige Kondo.
| Horyu-ji |
|---|
|
Externe links
bewerken- Hōryū-ji Home Page
- Japan Mint: Hōryū-ji Temple Silver Medallion
- Asian Historical Architecture: Hōryū-ji
- ↑ Buddhist Monuments in the Horyu-ji Area, UNESCO World Heritage. Geraadpleegd op 2 april 2007.
- ↑ a b June Kinoshita, Nicholas Palevsky, Gateway to Japan, "A Japanese Prince and his temple". Kodansha International (1998). Geraadpleegd op 2 april 2007.
- ↑ a b John Whitney Hall, The Cambridge history of Japan "The Asuka Enlightenment" p.175. Cambridge University (1988). Geraadpleegd op 3 april 2007.
- ↑ a b Web Japan, sponsored by the Ministry of Foreign Affairs, Japan, One hundred years older than supposed?: World Heritage Pagoda. Geraadpleegd op 4 april 2007.
- ↑ Marstein, Nils, Knut Einar Larsen (2000). Conservation of Historic Timber Structures: an ecological approach[http://books.google.com/books?vid=ISBN0750634340&id=wVk7s0W8IT8C&pg=PA22&lpg=PA20&dq=horyu+ji&sig=9BaILwCHspQcsoUcYN5Cf8CYE9E]. Elsevier, 22. ISBN 0750634340.
- ↑ a b c Banister Fletcher, Sir, Dan (EDT) Cruickshank, Banister Fletcher's A History of Architecture, p731. Architectural Press (1996). Geraadpleegd op 3 april 2007.
- ↑ Ryōshin Takada 高田良信 (2007). sekai bunka isan Horyuji o kataru 世界文化遺産法隆寺を語る (Horyuji, a World Heritage described). Yanagihara Shuppan 柳原出版, 185–190. The reliquary was shortly salvaged from the hollow, then placed back during the reconstruction of the pagoda in the 1950s, for the purpose of reconditioning.
- ↑ Seiroku Noma, The Arts of Japan, p40. John Rosenfeld (Trans.). Kodansha International (2003). Geraadpleegd op 3 april 2007.
- ↑ Dora P. Crouch, Traditions in Architecture: Africa, America, Asia, and Oceania. Oxford University (2001). Geraadpleegd op 3 april 2007.