Hertogdom Spoleto

Het hertogdom Spoleto bestond van 571 tot 1231. Het vorstendom was opgericht na de invallen van de Longobarden, van wie Faroald in 571 de grondvester was. Het behoorde oorspronkelijk tot het Longobardische Rijk, maar kon steeds zelfstandiger worden van de koning, die in Noord-Italië verbleef en zijn gezag in het zuiden verloor. Nadat Karel de Grote Italië veroverde in 774 moesten de hertogen van Spoleto de soevereiniteit van de Karolingen erkennen. Later kon hertog Wido rekenen op erkenning als koning van 'Italië' (Italicum, zie ook koninkrijk Italië) en als keizer, in 889 respectievelijk 891. Ook zijn opvolger Lambert werd Duits keizer. Het werd in de 10e eeuw een gebruik om de hertogen van Spoleto door de Italische koningen en de keizers aan te wijzen; hierdoor kwam het meermalen voor dat Duitse vorsten tot hertog van Spoleto werden benoemd. De Abruzzen gingen in de 12e eeuw verloren aan het koninkrijk Sicilië. In 1231 kwam Spoleto aan de Kerkelijke Staat, wat het einde van het hertogdom betekende.

Spoletium
Longobardisch hertogdom 571-774 Onder Frankische soevereinteit sedert 774 Onder Toscaanse invloed 11e-12e eeuw
←  571 – 1231  →  →
Kaart
Spoleto in lichtroze, 1084
Algemene gegevens
Hoofdstad	Spoleto
Talen	Longobardisch, Volkslatijn, Italiaans
Religie(s)	Arianisme
Regering
Regeringsvorm	Hertogdom
Staatshoofd	Hertog