Formule 1 in 1964

15e Formule 1-seizoen (1964)
	Volgende: 1965 Vorige: 1963
	John Surtees, wereldkampioen 1964
Algemene informatie
Races	10
Coureurs	40
Constructeurs	13
Verdedigend; kampioen	Jim Clark (coureurs); Lotus (constructeurs)
Eindstand coureurs
1e plaats	John Surtees 40 ; (1e titel)
2e plaats	Graham Hill 39
3e plaats	Jim Clark 32
Eindstand constructeurs
1e plaats	Ferrari 45 ; (2e titel)
2e plaats	BRM 42
3e plaats	Lotus 37
Portaal	Autosport

Het Formule 1-seizoen 1964 was het 15de FIA Formula One World Championship seizoen. Het begon op 10 mei en eindigde op 25 oktober na tien races.

John Surtees werd wereldkampioen in een Ferrari in de laatste race. Maurice Trintignant stopte met racen op bijna 47-jarige leeftijd na een van de langste Formule 1-carrières ooit. Hij was er al bij sinds 1950. Carel Godin de Beaufort vloog, rijdend in zijn eigen Porsche 718, tijdens de vrije training van de Grand Prix van Duitsland op de Nürburgring Nordschleife de baan af bij de Bergwerk-bocht en belandde tussen de bomen. Hij kwam een dag later in het ziekenhuis in Keulen om het leven door ernstige verwondingen aan zijn hoofd, borst en benen. Na drie opeenvolgende jaren met slechts één bandenleverancier, reden dit jaar alle teams op banden van Dunlop behalve het kleine Britse team Derrington-Francis-ATS dat met Goodyear-banden reed.^[1]

Kalender

GP nr.	Ronde	Grand Prix	Circuit	Plaats	Datum
122	1	GP van Monaco	Circuit de Monaco	Monte Carlo	10 mei
123	2	GP van Nederland	Circuit Park Zandvoort	Zandvoort	24 mei
124	3	GP van België	Circuit de Spa-Francorchamps	Stavelot	14 juni
125	4	GP van Frankrijk	Circuit de Rouen-les-Essarts	Orival (Seine-Maritime)	28 juni
126	5	GP van Groot-Brittannië	Brands Hatch	West Kingsdown	11 juli
127	6	GP van Duitsland	Nürburgring Nordschleife	Nürburg	2 augustus
128	7	GP van Oostenrijk	Zeltweg Luchthaven Circuit	Zeltweg	23 augustus
129	8	GP van Italië	Autodromo Nazionale Monza	Monza	6 september
130	9	GP van de Verenigde Staten	Watkins Glen International	Watkins Glen (New York)	4 oktober
131	10	GP van Mexico	Magdalena Mixhuca Circuit	Mexico-Stad	25 oktober

Afgelast

De Grand Prix van Zuid-Afrika stond oorspronkelijk gepland als seizoensafsluiter van 1964 maar werd afgelast en een week later als eerste race van het seizoen 1965 gehouden.^[2]

Ronde	Grand Prix	Circuit	Plaats	Originele datum
11	GP van Zuid-Afrika	Prince George Circuit	Oos-Londen	26 december

Resultaten en klassement

Grands Prix

Ronde	Grand Prix	Poleposition	Snelste ronde	Winnende coureur	Winnende constructeur	Banden	Verslag
1	GP van Monaco	Jim Clark	Graham Hill	Graham Hill	BRM	D	Verslag
2	GP van Nederland	Dan Gurney	Jim Clark	Jim Clark	Lotus-Climax	D	Verslag
3	GP van België	Dan Gurney	Dan Gurney	Jim Clark	Lotus-Climax	D	Verslag
4	GP van Frankrijk	Jim Clark	Jack Brabham	Dan Gurney	Brabham-Climax	D	Verslag
5	GP van Groot-Brittannië	Jim Clark	Jim Clark	Jim Clark	Lotus-Climax	D	Verslag
6	GP van Duitsland	John Surtees	John Surtees	John Surtees	Ferrari	D	Verslag
7	GP van Oostenrijk	Graham Hill	Dan Gurney	Lorenzo Bandini	Ferrari	D	Verslag
8	GP van Italië	John Surtees	John Surtees	John Surtees	Ferrari	D	Verslag
9	GP van de Verenigde Staten	Jim Clark	Jim Clark	Graham Hill	BRM	D	Verslag
10	GP van Mexico	Jim Clark	Jim Clark	Dan Gurney	Brabham-Climax	D	Verslag

Puntentelling

Punten worden toegekend aan de top zes geklasseerde coureurs.

Positie	1e	2e	3e	4e	5e	6e
Punten	9	6	4	3	2	1

Klassement bij de coureurs

De zes beste resultaten telden mee voor de eindstand, resultaten die tussen haakjes staan telden daarom niet mee voor het kampioenschap. Bij "Punten" staan de getelde kampioenschapspunten gevolgd door de totaal behaalde punten tussen haakjes.

Pos.	Coureur	MON	NED	BEL	FRA	GBR	DUI	OOS	ITA	VST	MEX	Punten
1	John Surtees	DNF	2	DNF	DNF	3	1^P_S	DNF	1^P_S	2	2	40
2	Graham Hill	1^S	4	(5)	2	2	2	DNF^P	DNF	1	11	39 (41)
3	Jim Clark	4^P	1^S	1	DNF^P	1^P_S	DNF	DNF	DNF	7^P_S	5^P_S	32
4	Lorenzo Bandini	10	DNF	DNF	9	5	3	1	3	DNF	3	23
5	Richie Ginther	2	11	4	5	8	7	2	4	4	8	23
6	Dan Gurney	DNF	DNF^P	6^P_S	1	13	10	DNF^S	10	DNF	1	19
7	Bruce McLaren	DNF	7	2	6	DNF	DNF	DNF	2	DNF	7	13
8	Jack Brabham	DNF	DNF	3	3^S	4	12	9	14	DNF	DNF	11
9	Peter Arundell	3	3	9	4							11
10	Jo Siffert	8	13	DNF	DNF	11	4	DNF	7	3	DNF	7
11	Bob Anderson	7	6	DNS	12	7	DNF	3	11			5
12	Mike Spence					9	8	DNF	6	DNF	4	4
13	Tony Maggs		DNS	DNS		DNF	6	4				4
14	Innes Ireland	DNS		10	DNF	10		5	5	DNF	12	4
15	Jo Bonnier	5	9	DNF		DNF	DNF	6	12	DNF	DNF	3
16	Chris Amon	DNQ	5	DNF	10	DNF	11	DNF		DNF	DNF	2
17	Maurice Trintignant	DNF			11	DNQ	5		DNF			2
18	Walt Hansgen									5		2
19	Phil Hill	9	8	DNF	7	6	DNF	DNF		DNF	9	1
20	Trevor Taylor	DNF		7	DNF	DNF		DNF	DNQ	6	DNF	1
21	Mike Hailwood	6	12		8	DNF	DNF	8	DNF	8	DNF	1
22	Pedro Rodriguez										6	1
23	Giancarlo Baghetti		10	8		12	DNF	7	8			0
24	Gerhard Mitter						9					0
24	Ludovico Scarfiotti								9			0
26	Moisés Solana										10	0
27	Peter Revson	DNQ		DSQ	DNS	DNF	14		13			0
28	Ronnie Bucknum						13		DNF	DNF		0
29	Hap Sharp									NC	13	0
30	John Taylor					14						0
—	Carel Godin de Beaufort		DNF				DNS					0
—	André Pilette			DNF			DNQ					0
—	Ian Raby					DNF			DNQ			0
—	Frank Gardner					DNF						0
—	Edgar Barth						DNF					0
—	Jochen Rindt							DNF				0
—	Mário de Araújo Cabral								DNF			0
—	Richard Attwood					DNS						0
—	Jean-Claude Rudaz								DNS			0
—	Bernard Collomb	DNQ										0
—	John Love								DNQ			0
—	Giacomo Russo								DNQ			0
Pos.	Coureur	MON	NED	BEL	FRA	GBR	DUI	OOS	ITA	VST	MEX	Punten

Resultaat
Winnaar
Tweede plaats
Derde plaats
Gefinisht (punten behaald)
Gefinisht (geen punten behaald)
Niet geklasseerd (NC)
Uitgevallen (DNF)
Niet gekwalificeerd (DNQ)
Gediskwalificeerd (DSQ)
Niet gestart (DNS)
Gewond (INJ)
Uitgesloten (EX)
Teruggetrokken (WD)
Niet deelgenomen (blanco cel)
^P Pole position
^S Snelste ronde

Klassement bij de constructeurs

Per race telt alleen het beste resultaat mee voor de constructeur.

De zes beste resultaten telden mee voor de eindstand, resultaten die tussen haakjes staan telden daarom niet mee voor het kampioenschap. Bij "Punten" staan de getelde kampioenschapspunten gevolgd door de totaal behaalde punten tussen haakjes.

Pos.	Constructeur	MON	NED	BEL	FRA	GBR	DUI	OOS	ITA	VST	MEX	Punten
1	Ferrari	10	2	DNF	9	(3)	1^P_S	1	1^P_S	2	2	45 (49)
2	BRM	1^S	(4)	(4)	2	2	2	2^P	(4)	1	8	42 (51)
3	Lotus-Climax	3^P	1^S	1	4^P	1^P_S	8	DNF	(6)	(5)^P_S	4^P_S	37 (40)
4	Brabham-Climax	7	6^P	3^P_S	1^S	4	10	3^S	10	DNF	1	30
5	Cooper-Climax	5	7	2	6	6	DNF	DNF	2	DNF	7	16
6	Brabham-BRM		9		DNF	11	4	DNF	7	3	13	7
7	BRP-BRM	DNF		7	DNF	10		5	5	6	12	5
8	Lotus-BRM	6	5	DNF	8	DNF	11	8	13	8	DNF	3
9	Honda						13		DNF	DNF		0
—	Scirocco-Climax	WD		DNF			DNQ					0
—	Porsche		DNF				DNS					0
—	Brabham-Ford					DNF						0
—	Derrington-Francis-ATS								DNF			0
Pos.	Constructeur	MON	NED	BEL	FRA	GBR	DUI	OOS	ITA	VST	MEX	Punten

Resultaat
Winnaar
Tweede plaats
Derde plaats
Gefinisht (punten behaald)
Gefinisht (geen punten behaald)
Niet geklasseerd (NC)
Uitgevallen (DNF)
Niet gekwalificeerd (DNQ)
Gediskwalificeerd (DSQ)
Niet gestart (DNS)
Gewond (INJ)
Uitgesloten (EX)
Teruggetrokken (WD)
Niet deelgenomen (blanco cel)
^P Pole position
^S Snelste ronde

Bronnen, noten en/of referenties

↑ (en) ATS (Derrington - Francis) Tipo 100. Gearchiveerd op 10 juli 2023. Geraadpleegd op 9 augustus 2022.
↑ (en) David Hayhoe, Formula 1: The Knowledge records and trivia since 1950 – 2nd Edition, 2021, pagina 35.

[1] (en) ATS (Derrington - Francis) Tipo 100. Gearchiveerd op 10 juli 2023. Geraadpleegd op 9 augustus 2022.

[2] (en) David Hayhoe, Formula 1: The Knowledge records and trivia since 1950 – 2nd Edition, 2021, pagina 35.

[1]

[2]