Fabio Quartararo

Quartararo begon zijn motorsportcarrière op vierjarige leeftijd in Frankrijk. Later verhuisde hij naar Spanje om hier deel te nemen aan diverse kampioenschappen. In 2007 en 2008 werd hij achtereenvolgens tweede en eerste in het Spaanse 50cc-kampioenschap. In 2009 won hij het Spaanse 70cc-kampioenschap en in 2010 en 2011 werd hij respectievelijk derde en eerste in het 80cc-kampioenschap van het land. In 2012 werd hij kampioen in het zogeheten "pre-Moto3"-kampioenschap van Spanje.

In 2013 maakte Quartararo zijn debuut in het Spaanse Moto3-kampioenschap op een FTR Honda. Hij won de laatste drie races van het seizoen op het Circuit Ricardo Tormo Valencia (tweemaal) en het Circuito Permanente de Jerez, waardoor hij met één punt voorsprong op Marcos Ramírez kampioen werd. Hij was de jongste coureur ooit die dit kampioenschap won en de eerste niet-Spanjaard sinds Stefan Bradl in 2007. Aangezien hij te jong was om over te stappen naar het wereldkampioenschap, bleef hij in 2014 actief in de Spaanse Moto3 op een Honda. Hij won negen van de elf races en werd in de andere twee races tweede, waarmee hij op dominante wijze zijn kampioenschap prolongeerde; hij had met 265 punten bijna twee keer zoveel punten als Jorge Navarro op de tweede plaats.

 

In 2015 maakte Quartararo de overstap naar de Moto3-klasse van het wereldkampioenschap wegrace, waarin hij voor het team Estrella Galicia 0,0 uitkwam op een Honda. Voorafgaand aan zijn debuut werden de reglementen van het kampioenschap aangepast; voorheen mochten coureurs pas meedoen aan het WK als ze zestien jaar oud waren, waar Quartararo bij aanvang van het seizoen slechts vijftien was. Dat seizoen werd er een uitzondering toegevoegd: de kampioen van de Spaanse Moto3 mocht altijd deelnemen aan het kampioenschap. In zijn debuutseizoen behaalde hij twee podiumplaatsen tijdens de Grand Prix van de Amerika's en de TT van Assen. Ook behaalde hij twee pole positions in de races in Spanje en Frankrijk. In de tweede helft van het seizoen moest hij echter vijf races missen vanwege een enkelblessure die hij opliep bij een crash tijdens de vrije training van de Grand Prix van San Marino. Uiteindelijk werd hij tiende in het kampioenschap met 92 punten.

In 2016 maakte Quartararo binnen de Moto3 de overstap naar het team Leopard Racing, waarbij hij op een KTM uitkwam. Hij kende een enigszins teleurstellend tweede seizoen in het kampioenschap, vierde plaatsen in Oostenrijk en Maleisië waren zijn beste klasseringen. Met 83 punten zakte hij terug naar de dertiende plaats in de eindstand met 83 punten.

Ondanks zijn teleurstellende seizoen maakte Quartararo in 2017 de overstap naar de Moto2-klasse, waarin hij voor Pons Racing uitkwam op een Kalex. Zijn beste resultaat was een zesde plaats in de Grand Prix van San Marino. Met 64 punten sloot hij zijn debuutseizoen in de klasse af op de dertiende plaats.

In 2018 stapte Quartararo binnen de Moto2 over naar het fabrieksteam van Speed Up. Tijdens de Grand Prix van Catalonië behaalde hij de pole position en won hij tevens zijn eerste Grand Prix. In de daaropvolgende race, de TT van Assen, behaalde hij zijn enige andere podiumfinish van het seizoen. Met 138 punten werd hij tiende in het kampioenschap.

In 2019 stapte Quatararo over naar de MotoGP, waar hij op een Yamaha bij het team Petronas Yamaha SRT reed. Al in zijn vierde race in Spanje behaalde hij zijn eerste pole position, waarmee hij de jongste MotoGP-coureur werd die dit presteerde. Gedurende het seizoen startte hij zes keer vanaf de eerste plaats, maar desondanks won hij geen races. Wel behaalde hij zeven podiumplaatsen en werd hij met 192 punten vijfde in het klassement als de beste rookie van het seizoen.

In 2020 behaalde Quatararo in de seizoensopener in Spanje zijn eerste MotoGP-zege. Een week later, tijdens de Grand Prix van Andalusië, won hij direct zijn tweede race. In Catalonië behaalde hij zijn enige andere zege van het seizoen, maar in de rest van de races wist hij niet op het podium te eindigen. Met 127 punten zakte hij naar de achtste plaats in de eindstand.

In 2021 stapte Quartararo binnen de MotoGP over naar het fabrieksteam van Yamaha. Hij won races in Doha, Portugal, Italië, Assen en Groot-Brittannië en behaalde hiernaast nog vijf podiumfinishes. Twee races voor het einde van het seizoen, tijdens de Grand Prix van Emilia-Romagna, werd hij gekroond tot wereldkampioen na een val van zijn directe concurrent Francesco Bagnaia. Hiermee werd hij de eerste Yamaha-coureur sinds Jorge Lorenzo in 2015 die de MotoGP-titel won.

(vetgedrukt betekent pole positie; cursief betekent snelste ronde; ^1–9 betekent positie in de sprintrace)

* Seizoen nog bezig.

• (en) Fabio Quartararo op de officiële website van het wereldkampioenschap wegrace