Eurovisiesongfestival 2021

Net zoals in voorgaande jaren waren er twee halve finales en een finale. Uit elke halve finale kwalificeerden tien landen zich voor de finale.

De halve finales vonden plaats op de dinsdag en donderdag voorafgaand aan de finale die traditioneel op een zaterdag werd gehouden. Voor de halve finales werden 18 en 20 mei uitgekozen en 22 mei voor de finale. Deze drie werden rechtstreeks op de televisie en via internet uitgezonden. Zowel de halve finales als de finale werden deels beoordeeld door de vakjury en deels door het publiek thuis via televoting. De vakjury’s deelden op 17, 19 en 21 mei de punten uit aan de finalisten, waarbij er geen punten aan het eigen land gegeven mochten worden. Hiervoor traden de deelnemers deze dagen buiten het zicht van de tv-camera's apart op. Het publiek thuis stemde tijdens de uitzendingen via telefoon, sms en de Eurovision-app. Hiervoor kreeg het publiek na het laatste optreden 15 minuten de tijd.

De zogenoemde Grote Vijf, bestaande uit Duitsland, Frankrijk, Italië, Spanje en het Verenigd Koninkrijk, en gastland Nederland plaatsten zich rechtstreeks voor de finale.

Na de afgelasting van het festival van 2020 kozen veel landen ervoor om dezelfde artiest(en) te sturen. Deze moesten evenwel met een nieuw nummer komen.

Presentatrice en voormalig musicalactrice Chantal Janzen, zanger en presentator Jan Smit en zangeres Edsilia Rombley waren reeds gekozen als presentatoren voor het Eurovisiesongfestival 2020.^[2] Laatstgenoemde kwam voor Nederland uit op het Eurovisiesongfestival in 1998 en 2007.^{[n 1]} Beauty-vlogger Nikkie de Jager was in 2020 aangewezen als presentatrice van de online content.^[3] Bij de editie van 2021 werd De Jager tv-presentator, waardoor een vierkoppig team de shows aan elkaar praatte. De online content werd verzorgd door De Jager en de Finse zangeres Krista Siegfrids.^[4][5] Ook Koos van Plateringen, Hila Noorzai, Samya Hafsaoui en Rutger Vink waren actief op het Eurovisiesongfestival 2021. Koos van Plateringen presenteerde zowel de persconferenties op locatie als de News Updates voor het Online Press Centre samen met Hila Noorzai en Samya Hafsaoui, die ook de functie van online host voor de Nederlandse kanalen van het Eurovisiesongfestival op zich namen. Ook Rutger Vink ging aan de slag als online host.^[6]

Er was lange tijd onduidelijkheid over het aantal toeschouwers. Het organisatiecomité gaf vier scenario's. Elke variant hield rekening met verschillende gradaties van maatregelen om de verspreiding van COVID-19 te voorkomen. De scenario's varieerden van een normaal festival met volle bezoekerscapaciteit tot een zonder publiek.

Op 1 april 2021 maakte de EBU bekend dat het Eurovisiesongfestival 2021 zou doorgaan met de helft van het vooropgestelde publiek. Het Nederlandse kabinet besloot om het Eurovisiesongfestival te selecteren als een testevenement, een praktijktest om te onderzoeken hoe grote evenementen op een veilige manier kunnen plaatsvinden met publiek erbij. Bij alle negen shows, zes repetities, twee halve finales en de finale, konden per keer maximaal 3500 mensen aanwezig zijn. Die moesten eerst een negatieve coronatestuitslag overleggen alvorens binnen te mogen. Het aantal, 3500 mensen per show, is ongeveer de helft van het aantal dat in 2020 per show werd verwacht. Voorwaarde was dat het aantal landelijke coronabesmettingen niet te slecht werd.

Er was vanwege de coronapandemie geen Eurovisiedorp op de Binnenrotte. In plaats daarvan was het Eurovisiedorp alleen digitaal te bezoeken via de website van het Songfestival.

Na de afgelasting in 2020 koos de EBU ervoor om de indeling van de halve finales van 2020 te behouden. Landen die in het verleden vaak op elkaar stemden werden in dezelfde pot geplaatst. Anders dan in de meeste voorgaande jaren waren er dit jaar slechts vijf potten. Uit elke pot gingen drie of vier landen naar de eerste halve finale op 18 mei en de rest naar de tweede halve finale op 20 mei. Ook werd bepaald in welke helft van de halve finale elk land zou optreden en in welke halve finale elk van de zes rechtstreeks gekwalificeerde landen ging stemmen. De definitieve startvolgorde van de drie shows werd niet geloot, maar aan de producent overgelaten.

Duitsland, Italië en Nederland stemden mee in deze eerste halve finale. De deelnemers in een groene tabel kwalificeerden zich voor de finale. Montaigne was niet naar Rotterdam afgereisd vanwege de reisbeperking die de Australische regering had opgelegd vanwege de COVID-19-pandemie. Haar bijdrage was reeds eerder opgenomen in haar thuisland.

Plaats	Land	Artiest	Lied	Taal	Jury	Publiek	Totaal
1	Malta	Destiny Chukunyere	Je me casse	Engels	174	151	325
2	Oekraïne	Go_A	Sjoem	Oekraïens	103	164	267
3	Rusland	Manizja	Russian woman	Russisch en Engels	117	108	225
4	Litouwen	The Roop	Discoteque	Engels	66	137	203
5	Israël	Eden Alene	Set me free	Engels en Hebreeuws	99	93	192
6	Cyprus	Elena Tsagrinou	El Diablo	Engels	92	78	170
7	Zweden	Tusse	Voices	Engels	91	51	142
8	Azerbeidzjan	Efendi	Mata Hari	Engels	47	91	138
9	België	Hooverphonic	The wrong place	Engels	70	47	117
10	Noorwegen	TIX	Fallen angel	Engels	38	77	115
11	Kroatië	Albina	Tick-tock	Engels en Kroatisch	57	53	110
12	Roemenië	ROXEN	Amnesia	Engels	58	27	85
13	Slovenië	Ana Soklič	Amen	Engels	36	8	44
14	Australië	Montaigne	Technicolour	Engels	26	2	28
15	Noord-Macedonië	Vasil	Here I stand	Engels	12	11	23
16	Ierland	Lesley Roy	Maps	Engels	16	4	20

Frankrijk, Spanje en het Verenigd Koninkrijk stemden mee in deze tweede halve finale. De deelnemers in een groene tabel plaatsten zich voor de finale. Daði & Gagnamagnið trad niet live op omdat een van de bandleden positief was getest op COVID-19. In plaats daarvan werden beelden van de repetities getoond.

Plaats	Land	Artiest	Lied	Taal	Jury	Publiek	Totaal
1	Zwitserland	Gjon's Tears	Tout l'Univers	Frans	156	135	291
2	IJsland	Daði & Gagnamagnið	10 years	Engels	140	148	288
3	Bulgarije	VICTORIA	Growing up is getting old	Engels	149	101	250
4	Portugal	The Black Mamba	Love is on my side	Engels	128	111	239
5	Finland	Blind Channel	Dark side	Engels	84	150	234
6	Griekenland	Stefania	Last dance	Engels	104	80	184
7	Moldavië	Natalia Gordienko	Sugar	Engels	56	123	179
8	Servië	Hurricane	Loco loco	Servisch	56	68	124
9	San Marino	Senhit feat. Flo Rida	Adrenalina	Engels	76	42	118
10	Albanië	Anxhela Peristeri	Karma	Albanees	74	38	112
11	Denemarken	Fyr & Flamme	Øve os på hinanden	Deens	9	80	89
12	Oostenrijk	Vincent Bueno	Amen	Engels	53	13	66
13	Estland	Uku Suviste	The lucky one	Engels	29	29	58
14	Polen	Rafał	The ride	Engels	18	17	35
15	Tsjechië	Benny Cristo	Omaga	Engels	23	0	23
16	Georgië	Tornike Kipiani	You	Engels	1	15	16
17	Letland	Samanta Tīna	The Moon is rising	Engels	4	10	14

De finale werd gewonnen door de rockgroep Måneskin uit Italië. Het was voor het eerst sinds 2010 dat een lid van de Grote Vijf het festival wist te winnen, en de eerste Italiaanse overwinning sinds 1990. Het IJslandse Daði & Gagnamagnið trad niet live op omdat een van de bandleden positief was getest op COVID-19. In plaats daarvan werden beelden van de repetities getoond. Ook Duncan Laurence, de winnaar van het Eurovisiesongfestival van 2019, was positief getest en kon niet live optreden. Ook van hem werden beelden van de repetities getoond. Ook kon hij hierdoor de punten van Nederlandse vakjury niet uitdelen en de trofee niet uitreiken. Romy Monteiro deelde de punten van de Nederlandse vakjury uit en de presentatoren reikten de trofee voor hem uit.

Er waren in Nederland problemen met de telefoonstemmen per sms. Wegens een storing bij een telefoonprovider werden sms-stemmen pas uren na het sluiten van de lijnen doorgestuurd naar de EBU. Dit begon op te vallen toen diverse berichten op internet verschenen dat de EBU de stemmen rond 04:00 ontvangen had en automatische berichten uitstuurde dat de stemmen te laat waren ingestuurd. De EBU heeft deze stemmen ongeldig verklaard.

Plaats	Land	Artiest	Lied	Taal	Jury	Publiek	Totaal
1	Italië	Måneskin	Zitti e buoni	Italiaans	206	318	524
2	Frankrijk	Barbara Pravi	Voilà	Frans	248	251	499
3	Zwitserland	Gjon's Tears	Tout l'Univers	Frans	267	165	432
4	IJsland	Daði & Gagnamagnið	10 years	Engels	198	180	378
5	Oekraïne	Go_A	Sjoem	Oekraïens	97	267	364
6	Finland	Blind Channel	Dark side	Engels	83	218	301
7	Malta	Destiny Chukunyere	Je me casse	Engels	208	47	255
8	Litouwen	The Roop	Discoteque	Engels	55	165	220
9	Rusland	Manizja Sangin	Russian woman	Russisch en Engels	104	100	204
10	Griekenland	Stefania Liberakakis	Last dance	Engels	91	79	170
11	Bulgarije	VICTORIA	Growing up is getting old	Engels	140	30	170
12	Portugal	The Black Mamba	Love is on my side	Engels	126	27	153
13	Moldavië	Natalia Gordienko	Sugar	Engels	53	62	115
14	Zweden	Tusse	Voices	Engels	46	63	109
15	Servië	Hurricane	Loco loco	Servisch	20	82	102
16	Cyprus	Elena Tsagrinou	El Diablo	Engels	50	44	94
17	Israël	Eden Alene	Set me free	Engels en Hebreeuws	73	20	93
18	Noorwegen	TIX	Fallen angel	Engels	15	60	75
19	België	Hooverphonic	The wrong place	Engels	71	3	74
20	Azerbeidzjan	Efendi	Mata Hari	Engels	32	33	65
21	Albanië	Anxhela Peristeri	Karma	Albanees	22	35	57
22	San Marino	Senhit feat. Flo Rida	Adrenalina	Engels	37	13	50
23	Nederland	Jeangu Macrooy	Birth of a new age	Engels en Sranantongo	11	0	11
24	Spanje	Blas Cantó	Voy a quedarme	Spaans	6	0	6
25	Duitsland	Jendrik	I don't feel hate	Engels	3	0	3
26	Verenigd Koninkrijk	James Newman	Embers	Engels	0	0	0

 

•   Armenië - De Armeense openbare omroep trok zich op 5 maart 2021 terug, omdat het naar eigen zeggen niet in staat was een gedegen kandidaat af te vaardigen. Armenië was reeds ingeloot in de tweede halve finale.
•   Wit-Rusland - De Wit-Russische openbare omroep maakte op 9 maart 2021 bekend dat het de band Galasy ZMesta en het nummer Ja nautsjoe tebja zou voordragen als Wit-Russische bijdrage. Al snel ontstond er controverse, daar de tekst van het nummer gezien werd als spottend ten aanzien van de pro-democratische protestbeweging in Wit-Rusland die ontstond na de vermeende vervalsing van de uitslag van de presidentsverkiezingen in de zomer van 2020, waarin president Aleksandr Loekasjenko werd herverkozen. De bandleden van Galasy ZMesta stonden bekend als tegenstanders van de protesten en spraken eerder reeds openlijk hun steun uit voor Loekasjenko. In een reactie gaf de EBU aan dat het nummer de niet-politieke aard van het Eurovisiesongfestival in gevaar bracht. BTRC werd dan ook gevraagd om het lied aan te passen of een ander voor te dragen.^[7][8] Een nieuw voorstel werd eveneens niet conform de regels van het festival bevonden. Hierop werd Wit-Rusland gedwongen zich terug te trekken.^[9]

• Website van het Eurovisiesongfestival
• Officiële Belgische website Eurovisiesongfestival
• Officiële Nederlandse website Eurovisiesongfestival