[go: up one dir, main page]

E3 Saxo Classic

wielerwedstrijd

De E3 Saxo Classic, vroeger bekend als de E3 Harelbeke,[1] is een jaarlijkse eendaagse wielerwedstrijd in Vlaanderen met start en aankomst in de stad Harelbeke. Het is een 210 kilometer lange wedstrijd voor eliterenners met een parcours doorheen de Vlaamse Ardennen. Sinds de eerste editie in 1958 wordt de wedstrijd georganiseerd door de wielerclub Hand in Hand.

Vlag van België E3 Saxo Classic
Het peloton tijdens de E3 Prijs Vlaanderen 2008
Het peloton tijdens de E3 Prijs Vlaanderen 2008
Regio Vlaanderen, België
Periode Eind maart
Organisator Wielerclub Hand in Hand
Classificatie
Type Heuvelklassieker
Internationale kalender UCI World Tour
Geschiedenis
Eerste editie 1958
Aantal edities 66 (2024)
Eerste winnaar Vlag van België Armand Desmet
Laatste winnaar Vlag van Nederland Mathieu van der Poel (2024)
Laatste Bel. winnaar Wout van Aert (2023)
Laatste Ned. winnaar Mathieu van der Poel (2024)
Meeste zeges Vlag van België Tom Boonen (5x)
Portaal  Portaalicoon   Wielersport
Aankomst van Armand Desmet tijdens de editie van 1967 (collectie KOERS. Museum van de Wielersport)

Eerst gereden in 1958 als Harelbeke-Antwerpen-Harelbeke, is het een van de meer recentelijk gevestigde eendagsklassiekers. Het staat op de UCI World Tour-kalender, als onderdeel van een reeks gekasseide klassiekers in België en Noord-Frankrijk in maart en april. De koers wordt beschouwd als een belangrijk opwarmingsevenement voor de Ronde van Vlaanderen, een andere grote wielerwedstrijd die doorgaans de volgende week plaatsvindt.

Tom Boonen is recordhouder met vijf overwinningen, gevolgd door Rik Van Looy, die vier keer won.

Kasseienkoers

bewerken

De wedstrijd vindt plaats op een vrijdag, de week voor de Ronde van Vlaanderen, en vormt zo het begin van de Vlaamse Wielerweek. Het is de tweede in de reeks kasseienritten in België en Noord-Frankrijk die plaatsvinden over een periode van twee weken vanaf de woensdag na Milaan-San Remo tot Parijs-Roubaix. De E3 Harelbeke wordt met haar lage aantal aan kasseiklimmen vaak gezien als de kleine versie van de Ronde van Vlaanderen.[2]

Sinds 2005 was de E3 Prijs Vlaanderen onderdeel van het continentale circuit, met name van de UCI Europe Tour. Op 1 september 2011 werd officieel bekendgemaakt dat de wedstrijd voor de periode 2012 tot 2015 deel ging uitmaken van de UCI World Tour.[3] Daardoor wordt de wedstrijd sinds 2012 op de vrijdag voor Gent-Wevelgem gereden. In deze editie werd voor de eerste keer de Muur van Geraardsbergen opgenomen in de wedstrijd.[4] Die helling was eerder geschrapt uit het parcours van de Ronde van Vlaanderen, wat een hele polemiek veroorzaakte bij de aanhangers van deze wedstrijd.

In de editie van 2012 versloeg Tom Boonen de Spaanse renner Óscar Freire in de spurt en won zo de wedstrijd voor de vijfde keer. Daarmee verbrak hij het vorige record van Rik Van Looy, dat sinds 1969 standhield. Na de wedstrijd bood Boonen hiervoor met een kwinkslag zijn verontschuldigingen aan bij De Keizer van Herentals.

In maart 2017 uitte Marc Claerhout, manager van de wedstrijd, de intentie om in 2018 voor de eerste maal een E3 Harelbeke voor vrouwen te organiseren.[5]

Ontstaan

bewerken

Door het inrichten van koersen de aandacht der inwoners terug ten gunste te stemmmen tegenover de wielersport, want alleen sport en nering van onze stad ten goede kan komen.

— Wielerclub 'Hand in Hand', 1956

De koers werd opgericht door Hand in Hand, een wielerclub uit Harelbeke. In 1957 organiseerde de wielerclub voor het eerst een wedstrijd voor profs op een lokaal circuit. De wedstrijd kreeg veel belangstelling en betekende de start van een grote wielerwedstrijd.

Op zaterdag 3 mei 1958 werd de eerste Harelbeke-Antwerpen-Harelbeke verreden. De koers werd ook de Grote Peter Benoitprijs genoemd, naar de bekende Harelbeekse componist. Het startte om 12 uur 's middags en kruiste meer dan 200 kilometer doorheen Vlaanderen. Het parcours was rustig in de eerste helft met daarna belangrijke hindernissen als de Kluisberg, de Kruisberg, de Kwaremont en het Vossenhol. Het eigenlijke keerpunt van de koers lag in Sint-Niklaas, niet Antwerpen.

De aankomst van de eerste koers lag op de Verenigde Natiënlaan, vlakbij het stamcafé van de wielerclub: café Britannia.

De wedstrijden werden later verreden ten tijde van de aanleg van de E3 (later A14-E17), de autosnelweg tussen Kortrijk, Harelbeke en Antwerpen, en het parcours ging de eerste jaren dan ook van Harelbeke naar Antwerpen en vice versa.[6][7]

Benaming

bewerken
 
Trofee gewonnen door Tom Boonen in 2012 tijdens E3 Harelbeke (collectie KOERS. Museum van de Wielersport)

De wedstrijd werd in 1958 ingevoerd als Harelbeke-Antwerpen-Harelbeke en onderging in 1970 een eerste naamsverandering naar E3 Prijs Harelbeke. Vanaf 2003 volgden de nieuwe benamingen elkaar snel op, met E3 Prijs Vlaanderen tot 2012, E3 Prijs Vlaanderen-Harelbeke in 2013 en E3 Harelbeke tussen 2014 en 2016. Vanaf 2017 kwam er ook een titelsponsor bij met Record Bank E3 Harelbeke, die in 2019 overging in E3 BinckBank Classic. Vanaf 2021 werd de wedstrijd verreden onder de naam E3 Saxo Bank Classic. Sinds 2023 is de naam E3 Saxo Classic.[8]

Jaar Winnaar Tweede Derde
1958 Vlag van België  Armand Desmet Vlag van België  Lucien Demunster Vlag van België  Briek Schotte
1959 Vlag van België  Norbert Kerckhove Vlag van België  Jan Zagers Vlag van België  Norbert Van Tieghem
1960 Vlag van België  Daniel Doom Vlag van België  Odiel Van Der Linden Vlag van België  Petrus Oellibrandt
1961 Vlag van België  Arthur Decabooter Vlag van België  Frans Aerenhouts Vlag van België  André Noyelle
1962 Vlag van België  André Messelis Vlag van België  Leopold Schaeken Vlag van België  Frans De Mulder
1963 Vlag van België  Noël Foré Vlag van Nederland  Peter Post Vlag van België  Jef Planckaert
1964 Vlag van België  Rik Van Looy Vlag van België  Norbert Kerckhove Vlag van België  Edgard Sorgeloos
1965 Vlag van België  Rik Van Looy Vlag van België  Georges Van Coningsloo Vlag van België  René Thyssen
1966 Vlag van België  Rik Van Looy Vlag van België  Willy Bocklant Vlag van België  Joseph Spruyt
1967 Vlag van België  Willy Bocklant Vlag van België  Jozef Huysmans Vlag van België  Armand Desmet
1968 Vlag van België  Jaak De Boever Vlag van België  Jozef Huysmans Vlag van België  Herman Vanspringel
1969 Vlag van België  Rik Van Looy Vlag van België  Georges Van Coningsloo Vlag van België  Willy Vekemans
1970 Vlag van België  Daniel Van Ryckeghem Vlag van België  Roger De Vlaeminck Vlag van België  Roger Rosiers
1971 Vlag van België  Roger De Vlaeminck Vlag van België  Georges Pintens Vlag van België  Eddy Merckx
1972 Vlag van België  Hubert Hutsebaut Vlag van België  Eddy Merckx Vlag van België  Walter Godefroot
1973 Vlag van België  Willy In 't Ven Vlag van België  Albert Van Vlierberghe Vlag van België  Walter Planckaert
1974 Vlag van België  Herman Vanspringel Vlag van België  Freddy Maertens Vlag van België  Frans Verbeeck
1975 Vlag van België  Frans Verbeeck Vlag van België  Freddy Maertens Vlag van Nederland  Kees Bal
1976 Vlag van België  Walter Planckaert Vlag van België  Walter Godefroot Vlag van België  Daniel Verplancke
1977 Vlag van Duitsland  Dietrich Thurau Vlag van België  Patrick Sercu Vlag van België  Erik De Vlaeminck
1978 Vlag van België  Freddy Maertens Vlag van Nederland  Jan Raas Vlag van België  Ronny De Witte
1979 Vlag van Nederland  Jan Raas Vlag van België  Frank Hoste Vlag van België  Michel Pollentier
1980 Vlag van Nederland  Jan Raas Vlag van Ierland  Sean Kelly Vlag van België  Rik Van Linden
1981 Vlag van Nederland  Jan Raas Vlag van België  Ludo Delcroix Vlag van België  Fons De Wolf
1982 Vlag van België  Jan Bogaert Vlag van België  Roger De Vlaeminck Vlag van België  Daniel Willems
1983 Vlag van België  William Tackaert Vlag van Nederland  Bert Oosterbosch Vlag van Nederland  Jan Jonkers
1984 Vlag van Nederland  Bert Oosterbosch Vlag van België  Eddy Planckaert Vlag van België  Leo van Vliet
1985 Vlag van Australië  Phil Anderson Vlag van België  Jozef Lieckens Vlag van België  Eddy Planckaert
1986 Vlag van België  Eric Vanderaerden Vlag van Nederland  Frits Pirard Vlag van Nederland  Jos Lammertink
1987 Vlag van België  Eddy Planckaert Vlag van Nederland  Jelle Nijdam Vlag van België  Marc Sergeant
1988 Vlag van Italië  Guido Bontempi Vlag van Australië  Allan Peiper Vlag van België  Eddy Planckaert
1989 Vlag van België  Eddy Planckaert Vlag van Nederland  Adrie van der Poel Vlag van België  Marc Sergeant
1990 Vlag van Denemarken  Søren Lilholt Vlag van Italië  Fabio Roscioli Vlag van Nederland  Adrie van der Poel
1991 Vlag van Duitsland  Olaf Ludwig Vlag van Australië  Phil Anderson Vlag van Duitsland  Uwe Raab
1992 Vlag van België  Johan Museeuw Vlag van Nederland  Wiebren Veenstra Vlag van België  Eric Vanderaerden
1993 Vlag van Italië  Mario Cipollini Vlag van Duitsland  Olaf Ludwig Vlag van Nederland  Jelle Nijdam
1994 Vlag van Moldavië  Andrei Tchmil Vlag van Rusland  Vjatsjeslav Jekimov Vlag van Italië  Silvio Martinello
1995 Vlag van België  Bart Leysen Vlag van Duitsland  Steffen Wesemann Vlag van België  Carlo Bomans
1996 Vlag van België  Carlo Bomans Vlag van België  Peter Van Petegem Vlag van België  Wilfried Nelissen
1997 Vlag van België  Hendrik Van Dyck Vlag van Italië  Paolo Fornaciari Vlag van Denemarken  Brian Holm
1998 Vlag van België  Johan Museeuw Vlag van Italië  Michele Bartoli Vlag van Italië  Mirko Celestino
1999 Vlag van België  Peter Van Petegem Vlag van België  Andrei Tchmil Vlag van België  Frank Vandenbroucke
2000 Vlag van Rusland  Sergej Ivanov Vlag van België  Geert Van Bondt Vlag van België  Chris Peers
2001 Vlag van België  Andrei Tchmil Vlag van Duitsland  Steffen Wesemann Vlag van Slovenië  Martin Hvastija
2002 Vlag van Italië  Dario Pieri Vlag van België  Jo Planckaert Vlag van België  Johan Museeuw
2003 Vlag van Nederland  Steven de Jongh Vlag van Duitsland  Steffen Wesemann Vlag van België  Stijn Devolder
2004 Vlag van België  Tom Boonen Vlag van Estland  Jaan Kirsipuu Vlag van Letland  Andris Naudužs
2005 Vlag van België  Tom Boonen Vlag van Duitsland  Andreas Klier Vlag van België  Peter Van Petegem
2006 Vlag van België  Tom Boonen Vlag van Italië  Alessandro Ballan Vlag van Nederland  Aart Vierhouten
2007 Vlag van België  Tom Boonen Vlag van Zwitserland  Fabian Cancellara Vlag van Duitsland  Marcus Burghardt
2008 Vlag van Noorwegen  Kurt-Asle Arvesen Vlag van Duitsland  David Kopp Vlag van België  Greg Van Avermaet
2009 Vlag van Italië  Filippo Pozzato Vlag van België  Tom Boonen Vlag van Kazachstan  Maksim Iglinski
2010 Vlag van Zwitserland  Fabian Cancellara Vlag van België  Tom Boonen Vlag van Spanje  Juan Antonio Flecha
2011 Vlag van Zwitserland  Fabian Cancellara Vlag van België  Jürgen Roelandts Vlag van Rusland  Vladimir Goesev
2012 Vlag van België  Tom Boonen Vlag van Spanje  Óscar Freire Vlag van Oostenrijk  Bernhard Eisel
2013 Vlag van Zwitserland  Fabian Cancellara Vlag van Slowakije  Peter Sagan Vlag van Italië  Daniel Oss
2014 Vlag van Slowakije  Peter Sagan Vlag van Nederland  Niki Terpstra Vlag van Verenigd Koninkrijk  Geraint Thomas
2015 Vlag van Verenigd Koninkrijk  Geraint Thomas Vlag van Tsjechië  Zdeněk Štybar Vlag van Italië  Matteo Trentin
2016 Vlag van Polen  Michał Kwiatkowski Vlag van Slowakije  Peter Sagan Vlag van Verenigd Koninkrijk  Ian Stannard
2017 Vlag van België  Greg Van Avermaet Vlag van België  Philippe Gilbert Vlag van België  Oliver Naesen
2018 Vlag van Nederland  Niki Terpstra Vlag van België  Philippe Gilbert Vlag van België  Greg Van Avermaet
2019 Vlag van Tsjechië  Zdeněk Štybar Vlag van België  Wout van Aert Vlag van België  Greg Van Avermaet
2020 Niet verreden
2021 Vlag van Denemarken  Kasper Asgreen Vlag van Frankrijk  Florian Sénéchal Vlag van Nederland  Mathieu van der Poel
2022 Vlag van België  Wout van Aert Vlag van Frankrijk  Christophe Laporte Vlag van Zwitserland  Stefan Küng
2023 Vlag van België  Wout van Aert Vlag van Nederland  Mathieu van der Poel Vlag van Slovenië  Tadej Pogačar
2024 Vlag van Nederland  Mathieu van der Poel Vlag van België  Jasper Stuyven Vlag van België  Wout van Aert

Meervoudige winnaars

bewerken
Overwinningen Renner Land Jaren
5 Tom Boonen Vlag van België  België 2004, 2005, 2006, 2007, 2012
4 Rik Van Looy Vlag van België  België 1964, 1965, 1966, 1969
3 Jan Raas Vlag van Nederland  Nederland 1979, 1980, 1981
Fabian Cancellara Vlag van Zwitserland  Zwitserland 2010, 2011, 2013
2 Eddy Planckaert Vlag van België  België 1987, 1989
Johan Museeuw Vlag van België  België 1992, 1998
Andrei Tchmil Vlag van België  België 1994, 2001
Wout van Aert Vlag van België  België 2022, 2023

Overwinningen per land

bewerken
Overwinningen Land
40 Vlag van België  België
7 Vlag van Nederland  Nederland
4 Vlag van Italië  Italië
3 Vlag van Zwitserland  Zwitserland
2 Vlag van Denemarken  Denemarken, Vlag van Duitsland  Duitsland
1 Vlag van Australië  Australië, Vlag van Moldavië  Moldavië, Vlag van Noorwegen  Noorwegen, Vlag van Polen  Polen,
Vlag van Rusland  Rusland, Vlag van Slowakije  Slowakije, Vlag van Tsjechië  Tsjechië, Vlag van Verenigd Koninkrijk  Verenigd Koninkrijk

Zie ook

bewerken