Dmytro Pidroetsjny

Pidroetsjny maakte zijn debuut in de wereldbeker in het seizoen 2012/2013, met een 98ste plaats in de 10 km spint in Pokljuka. Het duurde tot december 2013 om voor het eerst punten te scoren, dit deed hij met een 6de plaats in de sprint van Hochfilzen. Hij nam dat seizoen ook deel aan de Olympische winterspelen in Sotsji. Daar werd hij samen met Andrij Deryzemlja, Artem Pryma en Serhij Semenov 9de in de 4×7,5 km estafette.

In 2015 behaalde Pidroetsjny zijn eerste podiumplaats in de wereldbeker door samen met Iryna Petrenko, Valentina Semerenko en Serhij Semenov 3de te worden in de gemengde estafette in Nové Město na Moravě. Ook maakte hij dat jaar zijn debuut op de Wereldkampioenschappen biatlon in Kontiolahti, waar zijn beste resultaat een 9de plaats was in de mannen estafette samen met Artem Pryma, Oleksander Zhyrnyi en Serhij Semenov. Hij nam in Pyeongchang voor een tweede maal deel aan de Olympische winterspelen. Met een 7de plaats samen met Iryna Petrenko, Yuliia Dzhima en Artem Pryma verwierf hij een Olympisch diploma.

Pidroetsjny boekte op hij zijn grootste successen in zijn carrière op de Wereldkampioenschappen biatlon 2019in Östersund, in de 10 km sprint werd hij 4de wat een evenaring was van zijn hoogste individuele notering in een wereldbeker. De volgende dag wist hij deze prestatie te overtreffen door goud te veroveren in de aansluitende 12,5 km achtervolging, wat bovendien ook zijn eerste wereldbekerzege en zelf zijn eerste podium in een niet-team event was. Mede door deze zege eindigde hij het de eindstand van de wereldbeker van het seizoen 2018/2019 18de. In Peking nam hij voor de derde keer deel aan de Olympische Winterspelen. Met als beste resultaat een 9de plaats in de estafette samen met Artem Pryma, Bogdan Tsymbal en Anton Dudchenko.

In 2022 diende Pidroetsjny drie maanden in het Oekraïens leger als gevolg van de Russische invasie van Oekraïne.^[1] Daardoor liep hij trainingsachterstand op. Bovendien raakte hij besmet met COVID-19 en geblesseerd aan de meniscus waardoor hij slechts aan één wereldbeker event en de wereldkampioenschappen deel nam in het seizoen 2022/2023.^[2] Toch behaalde hij op dat WK een 5de plaats in de 10 km sprint.

Jaar	Plaats	Onderdeel
		Individueel	Sprint	Achtervolging	Massastart	Estafette	Gemengde estafette
2014	Sotsji	54e	–	–	–	9e	–
2018	Pyeongchang	–	21e	34e	–	9e	7e
2022	Peking	18e	13e	13e	24e	9e	13e

Jaar	Plaats	Onderdeel
		Individueel	Sprint	Achtervolging	Massastart	Estafette	Gemengde estafette	Single gemengde estafette
2015	Kontiolahti	–	49e	43e	–	9e	11e
2016	Oslo	–	44e	DNS	–	16e	4e
2017	Hochfilzen	41e	28e	14e	25e	6e	5e
2019	Östersund	–	4e	1	10e	–	7e	5e
2020	Antholz	–	10e	30e	23e	12e	5e	10e
2021	Pokljuka	66e	22e	27e	–	5e	4e	–
2023	Oberhof	–	5e	8e	23e	13e	10e	15e

Jaar	Plaats	Onderdeel
		Individueel	Sprint	Achtervolging	Estafette
2010	Torsby	–	–	–	8e
2011	Nové Město na Moravě	32e	26e	54e	7e
2012	Kontiolahti	8e	9e	11e	8e

Eindklasseringen

Wereldbekerzeges

Nr.	Datum	Plaats	Onderdeel
Individueel
1.	10 maart 2019	Östersund	12,5 km achtervolging (WK)