Diego Costa

Diego Costa voetbalde tot zijn zestiende op straat in São Paulo. In februari 2006 begon hij aan zijn Europees avontuur bij het Portugese Braga. In juli 2006 werd hij uitgeleend aan Penafiel, dat in de tweede divisie uitkwam. In december 2006 werd hij voor anderhalf miljoen euro verkocht aan Atlético Madrid. Hij werd voor de rest van het seizoen terug uitgeleend aan Braga. Hij maakte zijn eerste doelpunt voor Braga in de UEFA Cup tegen Parma. De twee daaropvolgende jaren werd hij tweemaal uitgeleend, eerst aan Celta de Vigo en daarna aan Albacete. Op 23 januari 2012 werd hij tot het einde van het seizoen uitgeleend aan Rayo Vallecano. In het seizoen 2012/13 kreeg hij zijn kans bij Atlético Madrid. In het seizoen 2013/14 werd Costa na het vertrek van Radamel Falcao belangrijker voor Atletíco en ondanks de komst van mede-aanvaller David Villa wist hij in de eerste tien competitiewedstrijden al elfmaal te scoren. Op 22 oktober 2013 debuteerde hij in de UEFA Champions League met twee doelpunten tegen Austria Wien. Na in acht duels acht doelpunten gemaakt te hebben, stond Costa in de finale (4–1 verlies) van de UEFA Champions League tegen Real Madrid in de basis. Door een blessure moest hij zich in de negende minuut door Adrián laten vervangen.^[2] Op 14 augustus 2021 tekende Costa tot eind december 2022 een contract bij Atlético Mineiro. Hij scoorde bij zijn debuut op 29 augustus 2021, kwam van de bank in de tweede helft en zorgde voor een 1–1 gelijkspel in de Série A tegen Red Bull Bragantino. Op 16 januari 2022 liet Costa via Instagram weten Atlético Mineiro te verlaten.^[3] Costa won met Atlético Mineiro de Série A en Copa do Brasil.

In september tekende Costa, na ruim acht maanden zonder club te hebben gezeten, een eenjarig contract bij Wolverhampton Wanderers.

Seizoen	Club	Competitie	Competitie		Beker		Europa		Totaal
			Wed.	Dlp.	Wed.	Dlp.	Wed.	Dlp.	Wed.	Dlp.
2006/07	→   FC Penafiel	Segunda Liga	13	5	0	0	0	0	13	5
	Sporting Braga	Primeira Liga	6	0	0	0	0	0	6	0
2007/08	→   Celta de Vigo	Segunda División A	30	6	0	0	0	0	30	6
2008/09	→   Albacete		35	10	0	0	0	0	35	10
2009/10	Real Valladolid	Primera División	34	8	2	1	0	0	36	9
2010/11	Atlético Madrid		28	6	5	1	6	1	39	8
2011/12	→   Rayo Vallecano		16	10	0	0	0	0	16	10
2012/13	Atlético Madrid		31	10	8	8	5	2	44	20
2013/14			35	27	6	1	9	8	50	36
2014/15	Chelsea	Premier League	26	20	4	1	7	0	37	21
2015/16			28	12	5	2	8	2	41	16
2016/17			35	20	7	2	–		42	22
2017/18			0	0	0	0	0	0	0	0
	Atlético Madrid	Primera División	15	3	3	2	5	2	23	7
2018/19			16	2	0	0	4	1	20	3
2019/20			7	2	0	0	2	0	9	2

Bijgewerkt tot en met 20 oktober 2019.

Diego Costa maakte op 29 oktober 2013 bekend dat hij voor het Spaans voetbalelftal wilde uitkomen. Omdat de twee wedstrijden die hij op dat moment al voor Brazilië had gespeeld allebei vriendschappelijk waren, stond de FIFA deze wissel toe.

Diego Costa debuteerde op woensdag 5 maart 2014 in het Spaans voetbalelftal. Toenmalig bondscoach Vicente del Bosque stelde hem die dag op tijdens een oefeninterland die de op dat moment regerend wereld- en Europees kampioen in het Estadio Vicente Calderón in Madrid met 1–0 won van Italië. Diego Costa maakte op het wereldkampioenschap 2014 in Brazilië zijn debuut in een interlandtoernooi. Hij speelde 63 minuten in een met 1–5 verloren groepswedstrijd tegen Nederland, waarna hij werd vervangen door Fernando Torres.^[4] In de 27e minuut liet Costa zich vallen na een verdedigende actie van Stefan de Vrij, waarna scheidsrechter Nicola Rizzoli een strafschop toekende. De strafschop werd bekritiseerd en beschouwd als onterecht.^[5] Tijdens zijn aanwezigheid op het veld werd Costa uitgefloten door het Braziliaanse publiek.^[6]

Costa scoorde op zondag 12 oktober 2014 voor het eerst voor het Spaans voetbalelftal, dat die dag een kwalificatiewedstrijd voor het EK 2016 in en tegen Luxemburg speelde. Hij maakte in de 69ste minuut de 0–3 in een wedstrijd die in 0–4 eindigde.

Costa maakte eveneens deel uit van de Spaanse selectie, die onder leiding van interim-bondscoach Fernando Hierro in 2018 deelnam aan de WK-eindronde in Rusland. Daar wist de ploeg niet te overtuigen; in groep B werd gelijkgespeeld tegen Portugal (3–3) en Marokko (2–2). Spanje won in de poulefase alleen van Iran (1–0). In de achtste finales trokken de Zuid-Europeanen vervolgens in de strafschoppenreeks aan het kortste eind in het duel met gastland Rusland (3–4), nadat beide teams in de reguliere speeltijd plus verlenging op 1–1 waren blijven steken. Koke en Iago Aspas misten voor Spanje vanaf elf meter, oog in oog met de Russische doelman Igor Akinfejev. Costa kwam in alle duels in actie, maar werd in alle gevallen voortijdig naar de kant gehaald. Hij scoorde drie keer.

Competitie
	Aantal	Jaren
Atlético Madrid
UEFA Europa League	1x	2017/18
UEFA Super Cup	3x	2010, 2012, 2018
Primera División	2x	2013/14, 2020/21
Copa del Rey	1x	2012/13
Chelsea
Premier League	2x	2014/15, 2016/17
Football League Cup	1x	2014/15
Atlético Mineiro
Campeonato Brasileiro Série A	1x	2021
Copa do Brasil	1x	2021

Individueel/records als speler

Prijs
	Aantal	Jaren
Individueel
La Liga – Speler van de Maand	1x	September 2013
La Liga – Team van het Seizoen	1x	2013/14
Trofeo EFE	1x	2013/14
UEFA Champions League – Team van het Seizoen	1x	2013/14
Trofeo Zarra	1x	2013/14
Premier League – Speler van de Maand	2x	Augustus 2014, november 2016
PFA – Team van het Jaar	1x	2014/15
Records
UEFA Super Cup – Snelste Doelpunt	1x	2018 (49 seconden tegen Real Madrid[7])

• Lijst van Premier League-winnaars
• Lijst van spelers van Atletico Madrid
• Lijst van spelers van Chelsea FC