Derk Sauer

Sauer deed in 1969 eindexamen aan de hbs en werkte voor regisseur Gied Jaspars bij het VPRO-programma Morgen.^[1] Na een korte periode als werknemer van de kauwgomfabriek Maple Leaf ging hij definitief de journalistiek in.

 

Sauer begon zijn journalistiek carrière als redacteur, correspondent en reporter voor verschillende bladen. Begin jaren zeventig werkte hij eerst voor het maandblad Twintig van de VVDM, waar hij zijn sympathie voor de radicale Bond Voor Dienstplichtigen (BVD) niet onder stoelen of banken stak, en daarna voor het weekblad Nieuwe Revu, waar hij regelmatig positieve artikelen schreef over de SP, de partij waar hij mee sympathiseert.^[2] In 1982 werd hij hoofdredacteur van Nieuwe Revu.

In 1989 vertrok Sauer naar Rusland waar hij samen met enkele Russische journalisten die later, aldus Sauer, KGB-agenten bleken te zijn, de eerste glossy-magazine van de Sovjet-Unie begon.^[3] In 1992 richtte hij samen met Annemarie van Gaal en de Novamedia groep de uitgeverij Independent Media op.^[4] In dat jaar werd begonnen met de uitgave van het dagblad The Moscow Times. Het bedrijf groeide in de volgende jaren hard, met name door het uitgeven van Russische versies van Engelstalige internationale succestitels als Playboy, Cosmopolitan, FHM en Men's Health.

In de jaren daarna groeide Independent Media onder Sauer uit tot een internationaal multimediabedrijf en werd het zelfs marktleider in Rusland. In 2005 verkocht Sauer zijn bedrijf aan de Finse uitgever Sanoma voor 142 miljoen. Op dat moment gaf Independent Media drie kranten uit en meer dan dertig tijdschriften.^[bron?]

Sauer begon in april 2005 de uitgeverij Nieuw Amsterdam. In 2014 verkocht hij zijn aandeel van 50 procent aan de Novamedia Groep.^[5]

In januari 2010 kocht Sauer samen met de investeringsmaatschappij Egeria de titels NRC Handelsblad en nrc.next van PCM Uitgevers. Sauer had negen procent van de aandelen van de krant in handen.^[bron?] Vanwege Sauers bemoeienis met de inhoudelijke koers van de redactie zegde Birgit Donker haar functie als hoofdredacteur van NRC Handelsblad per 1 juli 2010 op. Sauer was ervan overtuigd dat dagbladen geen rol meer vervulden in het brengen van nieuwsfeiten, omdat andere media daarin sneller zijn, maar meer achtergrondinformatie moesten geven.^[6][7] Sauer werd in 2014 door de hoofdaandeelhouder Egeria uit de raad van commissarissen gezet.^[8]

In verschillende Russische media werd in 2016 gemeld dat naar Sauer een fraudeonderzoek gaande was. De fraude zou hebben plaatsgevonden tijdens een aandelentransactie in 2014. Sauer deed het verhaal af als "lariekoek". Volgens hem zouden de Russische autoriteiten mogelijk niet blij zijn met de berichtgeving van zijn mediabedrijven. "Op het moment dat ze een bedrijf of persoon vervelend vinden, rakelen ze gewoon een of andere zaak op. Op deze manier zijn al duizenden ondernemers in de cel beland".^[9]

Sauer kocht in 2017 The Moscow Times terug. Op dat moment besloot hij meteen ook om volledig over te stappen naar digitaal.^[10] Hij verwachtte geen geld met het project te verdienen en zag het op de eerste plaats als een bijdrage aan de persvrijheid in Rusland.^[11]

Toen in maart 2022, kort na de Russische invasie in Oekraïne, in Rusland in hoog tempo een strengere mediawet werd ingevoerd^[12], haalde Sauer de Russischtalige versie van The Moscow Times offline. De Engelstalige site bleef wel beschikbaar. Sauer hoopte naar Nederland te kunnen reizen om van daar The Moscow Times te blijven maken.^[13]

• Dido Michielsen: Moscow Times. Het Russische avontuur van Derk Sauer en Ellen Verbeek. Amsterdam, Uitgeverij Nieuw Amsterdam, 2013. ISBN 9789046814727
• Derk Sauer: Typisch Russisch. Amsterdam, Uitg. Veen, 2001. ISBN 90-204-0456-3
• Derk Sauer & Ellen Verbeek: Tussen Russen. Berichten uit het dagelijks leven te Moskou. Weert, M&P Document, 1992. ISBN 90-6590-585-5
• Derk Sauer en Maurits Groen: Noord-Ierland, leven in verzet. Amsterdam, H-Blok/Armagh Komitee, 1983. Geen ISBN.
• Derk Sauer et al.: Het leger en de VVDM. Utrecht, VVDM, 1978. Geen ISBN.

Sauer is getrouwd met de journaliste Ellen Verbeek en heeft drie kinderen. Hij is een achterneef van verzetsstrijder en Engelandvaarder Peter Tazelaar.^[14] Zelf smokkelde Sauer wapens voor de IRA toen hij 19 jaar oud was.^[15] Bij wijze van hobby, in een apart onderneminkje, exporteerde Sauer super-lichte wielen van koolstofweefsel ("carbon") voor sportfietsen naar het westen, gemaakt van materiaal uit de Russische ruimte-industrie.^[16][17]