Carmen Arvale
Het Carmen Arvale is het overgeleverde lied of gebed (carmen) dat de Fratres Arvales in het oude Rome zongen tijdens een vruchtbaarheidsfeest voor de godin Dea Dia in de maand mei. Het lied behoort tot de oudst bekende Latijnse teksten. De betekenis is onduidelijk.[1]
Tekst
bewerken| Oud-Latijn | Poging tot vertaling | |
| enos Lases iuvate (3x) neve lue rue Marmar sins incurrere in pleoris (3x) |
Help ons, Laren!(3x) |
Betekenis
bewerkenNa aanroep van de Laren wordt Mars gevraagd om hulp bij de verdediging van de grenzen en de vruchtbaarheid van de grond. Men hoopt dat hij tevreden is en danst (of is dit een instructie voor de dansers?). Ten slotte worden zaadgoden aangeroepen.
De fragmentarische tekst danken we aan een opgegraven inscriptie uit 218, onderdeel van de Acta Arvalia. Destijds was het gebezigde Latijn reeds oeroud en waarschijnlijk onbegrijpelijk. De vertaling is speculatief.
Wicca
bewerkenGerald Gardner voerde het Carmen Arvale als modern wiccalied in.
Zie ook
bewerkenLiteratuur
bewerken- Fitzhugh, Thomas, Carmen Arvale seu Martis Verber or the tonic laws of latin speech and rhythm, supplement to the prolegomena to the history of Italo-Romaic rhythm, University of Virginia 1908
- Gerbrandy, Piet, Het feest van Saturnus. De literatuur van het heidense Rome, Athenaeum/Polak & Van Gennep, Amsterdam, 2007
Externe links
bewerken- Archive.org: reconstructie van de inscriptie, boekje van Fitzhugh (1908)
- Hs-augsburg.de Bibliotheca Augustana: tekst
- ↑ Gerbrandy, P. Het feest van Saturnus. De literatuur van het heidense Rome, Athenaeum/Polak & Van Gennep, Amsterdam, 2007, p 19-20