[go: up one dir, main page]

Bernard Fresson

Frans acteur (1931–2002)

Bernard Fresson, echte naam Bernard René Pierre Fresson, (Reims, 27 mei 1931 - Orsay, 20 oktober 2002) was een Frans acteur.

Bernard Fresson
Bernard Fresson (rechts) in 1960)
Bernard Fresson (rechts) in 1960)
Algemene informatie
Volledige naam René Pierre Fresson
Geboren Reims, 27 mei 1931
Overleden Orsay, 20 oktober 2002
Land Vlag van Frankrijk Frankrijk
Werk
Jaren actief 1956 - 2001
Beroep Acteur
(en) IMDb-profiel
(mul) TMDb-profiel
(en) AllMovie-profiel
Portaal  Portaalicoon   Film

Leven en werk

bewerken

Afkomst, opleiding en toneeldebuut

bewerken

Bernard Fresson werd geboren als de zoon van een banketbakker. Hij studeerde succesvol af aan de École des hautes études commerciales de Paris (HEC). Daarna overwoog hij een sportcarrière in het voetbal en in het wielrennen. Hij leerde trompet spelen, zong in het koor van de kathedraal van Reims en werd ook nog garagist. Uiteindelijk besloot hij toneellessen te volgen bij Tania Balachova. Hij stond vanaf 1956 heel regelmatig op de planken. Eerst deed Jean Vilar van het Théâtre national populaire een beroep op hem. Hij werkte samen met regisseurs zoals Roger Planchon en Robert Hossein en was werkzaam in de toneelwereld tot 2001.

Jaren zestig: bescheiden filmstart

bewerken

In 1959 werd hij in de filmwereld voor het eerst opgemerkt dankzij het romantische drama Hiroshima mon amour van Alain Resnais. De volgende jaren moest hij genoegen nemen met bijrollen. Daarna speelde hij rollen met meer inhoud in films als La guerre est finie (1966) en Je t'aime, je t'aime (1968) van Resnais. Hij vertolkte eveneens een van de vele personages in de Tweede Wereldoorlogfresco's The Longest Day (1962) en Paris brûle-t-il? (1966). Naar het einde van de jaren zestig toe werd hij bedacht met een zeldzame hoofdrol. De Belgische cineast Luc de Heusch was de eerste die hem die eer deed met zijn tragikomedie Jeudi on chantera comme dimanche (1967). Enkele andere rollen volgden zoals in het drama La Prisonnière (1968) en in het politieke drama Z (1969).

Jaren zeventig: glorieperiode

bewerken

Hij speelde rollen in meerdere films van onder andere Yves Boisset, Claude Sautet, Serge Korber, André Cayatte en Nicole Garcia. Uit de jaren zeventig, zijn topperiode, vallen ook nog zijn prestaties op als politie-inspecteur in de Amerikaanse politiefilm French connection II (1975) waar hij naast Gene Hackman jacht maakte op slechterik Fernando Rey, als een robuuste en perverse schilder in de komedie Les Galettes de Pont-Aven (1975) en als verwerpelijk sujet in de Roman Polanski-thriller The Tenant (1976).

Televisie

bewerken

Na 1985 nam het aantal filmrollen, net zoals zijn theaterwerk, af en spitste hij zich toe op de televisie. Vermeldenswaardig was zijn vertolking van Jean Jaurès in de televisiefilm Jean Jaurès: vie et mort d'un socialiste.

Privéleven

bewerken

In de jaren zeventig had hij een langdurige relatie met Annie Girardot waaraan een einde kwam in 1978. Daarna huwde hij nog twee keer. Hij had twee kinderen.

In 2002 overleed Fresson op 71-jarige leeftijd aan kanker. Hij ligt begraven op het cimetière du Père-Lachaise.

Filmografie (selectie lange speelfilms)

bewerken