Amintore Fanfani

Als minister-president leidde hij vijf kabinetten (1954, 1958, 1960-1963, 1982-1983 en 1987). Hij vertegenwoordigde sociaalreformistische ideeën en zette zich in voor landbouwhervormingen en sociale woningbouw. Zijn derde kabinet was een coalitie met de socialisten, een doorbraak in de Italiaanse politiek (aperturo a sinistra, opening naar links). De socialisten en christendemocraten zouden tot in de jaren 90 samen vele kabinetten beheersen.

Fanfani was ook meermalen minister van buitenlandse zaken. In het zittingsjaar 1965/1966 van de VN fungeerde hij als Voorzitter van de Algemene Vergadering van de Verenigde Naties.

Fanfani bepleitte een Gaullistisch staatsmodel voor Italië, dat de uitvoerende macht aanzienlijk zou versterken. Hij zag voor zichzelf daarbij als een rol als president weggelegd. Voor die plannen vond hij nooit voldoende steun. Wel viel hem het prestigieuze voorzitterschap van de senaat toe. Door het voortijdig aftreden van president van de republiek Giovanni Leone viel hem daarom het interim-presidentschap toe van 15 juni tot 6 juli 1978.

• Lijst van ministers-presidenten van Italië

 

Zie de categorie Amintore Fanfani van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.