Maria Rosseels
| Maria Rosseels | ||||
|---|---|---|---|---|
| ||||
Gedenkplaat voor Rosseels aan woonhuis in Oostmalle
| ||||
| Algemene informatie | ||||
| Volledige naam | Maria Laurentia Eugenia Rosseels barones Rosseels | |||
| Geboren | 23 oktober 1916 | |||
| Geboorteplaats | Borgerhout | |||
| Overleden | 18 maart 2005 | |||
| Overlijdensplaats | Brasschaat | |||
| Land |  België
| |||
| Beroep | filmjournalist | |||
| Werk | ||||
| Onderscheidingen | eredoctoraat KU Leuven (1981), oeuvreprijs van de Vlaamse Gemeenschap (1984), barones (1989) | |||
| Dbnl-profiel | ||||
| (en) IMDb-profiel | ||||
| ||||
Maria (Maaike) Laurentia Eugenia barones Rosseels (Borgerhout, 23 oktober 1916 - Brasschaat, 18 maart 2005) was een Vlaamse schrijfster en journaliste.
Levensloop
[bewerken | brontekst bewerken]Maria Rosseels was de dochter van Joannes Carolus Rosseels en Emma Vervliet. In 1943 gaat ze aan de slag als leerkracht, maar wordt in 1947 journalist bij De Standaard. Ze zal er dertig jaar lang de filmrubriek verzorgen, evenals de vrouwenrubriek. Volgens haar opvolger Raf Butstraen schreef ze "briljante literaire beschouwingen met de film als aanleiding" en stond ze daarmee aan de wieg van de serieuze filmkritiek in Vlaanderen.[1]
Haar eerste boek dateert ook uit 1947: het jeugdboek Sterren in de poolnacht. Haar bekendste boek is Dood van een non uit 1961. Het werd in 1975 verfilmd door Paul Collet en Pierre Drouot, met als acteurs onder meer Janine Bischops, Jo De Meyere en Josine van Dalsum.[2] In 2012 werd deze roman opgenomen in de CLO 15, een canon van christelijke literatuur.
Een terugkerend thema in haar romans zijn de problemen waarmee christenen kampen in de moderne wereld. Ze pleitte ook voor de emancipatie van de vrouw in het conservatieve Vlaanderen van de jaren vijftig en zestig.
In 1981 werd haar verzameld scheppend proza uitgegeven en ontving ze een eredoctoraat van de KU Leuven. In 1984 kreeg ze, als eerste vrouw, de driejaarlijkse Oeuvreprijs van de Vlaamse Gemeenschap (vroeger de Staatsprijs) voor haar hele loopbaan. In 1989 werd ze in de persoonlijke adelstand verheven en kreeg ze de persoonlijke titel barones.
Maria Rosseels was de achtertante van schrijver Alex Rosseels.
Bibliografie
[bewerken | brontekst bewerken]- Sterren in de poolnacht (1947)
- Spieghelken: dagboek van een jong meisje (1952)
- Elisabeth (1953), eerste deel van de "Elisabeth"trilogie
- Ic segh adieu (1954), tweede deel van de "Elisabeth"trilogie
- Het derde land (1954), derde deel van de "Elisabeth"trilogie
- Kunst van schaduwen en dromen (1954), essay over filmgeschiedenis
- Het woord te voeren past de man (1957), essay
- Ik was een christen (1957)
- Oosters cocktail (1960), reisreportage
- Dood van een non (1961)
- Liefde is een zeldzaam kruid. Onze tijd in de spiegel van de film (1966), bloemlezing van haar filmkritieken
- Gesprekken met gelovigen en ongelovigen (1967)
- Wacht niet op de morgen (1969)
- Het oordeel of Vrijdag zingt de nachtegaal (1975)
Externe link
[bewerken | brontekst bewerken]- Maria Rosseels in de ODIS
Literatuur
[bewerken | brontekst bewerken]- Sam Bordon, Barones Maria Rosseels, in ADVN-Mededelingen, 2021
- Profiel bij de Digitale Bibliotheek voor de Nederlandse Letteren (dbnl)
- Maria Rosseels, Schrijversgewijs
- Noten
- ↑ Steven De Foer, INTERVIEW. De Standaard-redacteur Raf Butstraen neemt afscheid na dertig jaar filmjournalistiek, De Standaard, 30 mei 2002
- ↑ Wim de Poorter, De dood van een non, film, Ons Erfdeel, jaargang 18, 1975. Gearchiveerd op 18 april 2021.