Singraven

Huis Singraven
	Voorkant Huis Singraven
Locatie	Denekamp
Algemeen
Kasteeltype	Havezathe
Eigenaar	Stichting Edwina van Heek
Gebouwd in	1653-1661
Monumentale status	Rijksmonument

De printervriendelijke versie wordt niet langer ondersteund en kan weergavefouten bevatten. Werk uw browserbladwijzers bij en gebruik de gewone afdrukfunctie van de browser.

Singraven is een landgoed nabij Denekamp in de gemeente Dinkelland. Tot het landgoed behoren behalve de havezate ook de watermolen van Singraven (1448) aan de Dinkel, een koetshuis (1868) en een aantal pachtboerderijen.

Singraven wordt voor het eerst vermeld in 1381 en het eerste Huis Singraven dateert uit 1415. De naam Singraven betekent "grote gracht". Bewoners/eigenaren van het eerste huis Singraven waren onder andere de Oldenzaalse Begijnen en de graven van Bentheim. Het vervallen huis is in 1651-1653 gesloopt en vervangen door een nieuw huis waar in 1661 nog een traptoren aan is toegevoegd. Door vererving kwam het huis in bezit van onder andere de familie De Thouars en door verkoop in 1829 bij de familie Roessingh Udink. Diverse generaties van deze familie hebben het landgoed opgeknapt en verbouwd. Daarbij is de gevel 4 meter naar voren uitgebouwd, zijn de bouwhuizen aan de voorkant gesloopt om een vrij uitzicht te krijgen en is (in 1868) een grote oprijlaan vanaf de Ootmarsumsestraat naar het huis aangelegd.^[1]

De laatste particuliere bewoner/eigenaar, Willem Frederik Jan Laan (1891-1966), heeft in 1966 het landgoed, ook na forse verbouwingen en restauraties, in eigendom gegeven aan de Stichting Edwina van Heek. Daarbij is vastgelegd dat de door de heer Laan gedane aanpassingen behouden moeten blijven. Deze aanpassingen betreffen

de neoclassicistische voorgevel,
het Arboretum,
stijlkamers onder andere in Lodewijk XV- en Lodewijk XVI-stijl.

Trivia

De watermolen van Singraven bestaat uit drie waterraderen met meerdere molens: een oliemolen, een korenmolen en de latere houtzaagmolen.
Singraven, en in het bijzonder de watermolens, waren geliefd bij schilders als Meindert Hobbema (bijvoorbeeld 'Moulin à Eau', Louvre) en Jacob van Ruisdael.
Sinds het vertrek van de nonnen staat Singraven bekend als spookhuis: een geest van een non waart volgens het volksverhaal rond en is voorbode van onheil. Het zou een kluizenaarster zijn die is ingemetseld en gestorven.^[2]

Externe links

Zie de categorie Singraven van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.

Bronnen, noten en/of referenties

Referenties

↑ Kastelen & Havezathen in Twente (pg. 73), Henk Frons, Joep Scheffer, Broekhuis uitgeverij, Hengelo (O), 2004, ISBN 9070162881
↑ 'Denekamp. De non van Singraven', in: Verhalen van stad en streek: Sagen en legenden in Nederland/ W. de Blécourt, R.A. Koman [et al.]. Bert Bakker 2010, pp. 162-164.

Bronnen

De zwaluwen van Singraven, Erik van Ommen en Wilma Brinkhof, KNNV Uitgeverij, Utrecht, 2006, ISBN 9050112323
Huis Singraven, A.J. Gevers, Uitgeverij Waanders, 1992, ISBN 9789066302754
Kastelen in Nederland - Een rondreis langs burchten en kastelen van ons land, Sijthof/ANWB, 1984, ISBN 9021831953

[kastelenhavezathen_broekhuis-1] Kastelen & Havezathen in Twente (pg. 73), Henk Frons, Joep Scheffer, Broekhuis uitgeverij, Hengelo (O), 2004, ISBN 9070162881

[2] 'Denekamp. De non van Singraven', in: Verhalen van stad en streek: Sagen en legenden in Nederland/ W. de Blécourt, R.A. Koman [et al.]. Bert Bakker 2010, pp. 162-164.

[1]

[2]