Husemann Karree https://www.omroepbrabant.nl/nieuws/2871152/hoe-jumbo-zijn-concurrenten-een-voor-een-heeft-opgegeten-en-mega-werd^[1]

De Husemann Karree is een winkelcentrum in het centrum van Bochum. Het centrum wordt geopend in 2023.

Het winkelcentrum is gelegen aan de westzijde van de binnenstad van Bochum. Het complex beslaat het bouwblok dat aan de noordkant begrenst wordt door de Junggesellenstrasse, aan de oostkant de Viktoriastrasse-Südring en aan de zuidzijde de ABC-strasse. Aan de westzijde grenst het complex aan de Bundesstrasse 226.

Het ontwerp is van RKW + Architekturbüros/

Het complex bestaat uit drie gebouwen met meerdere verdiepingen en omvat winkels, restaurants, kantoren, hotels en een fitnesscentrum. De totale huuroppervlakte bedraagt ​​circa 37.500 m² en heeft daarnaast een ondergrondse parkeergarage van twee verdiepingen. De begane grond en de eerste verdieping van de gebouwen zijn bestemd voor winkels en restaurants. Ankerhuurders zijn warenhuis Woolworth^[2], kledingwinkel Olymp & Hades en restaurant l'Osteria. De bovenste verdiepingen zijn voor kantoorruimte.

Externe links

Bronnen

City-Center Herne

Het City Center Herne is een overdekt winkelcentrum aan de Bahnhofstrasse in het centrum van de Duitse stad Herne. Het centrum werd geopend op 28 februari 1973.^[3]

Op de locatie van het winkelcentrum sy

https://www.waz.de/staedte/herne-wanne-eickel/50-jahre-city-center-herne-wir-feiern-geburtstag-id237716517.html

https://herne-damals-heute.de/gebaeude-bauwerke/city-center-herne/

In Reims is een filiaal van het warenhuis aan de Rue de Vesle 35-44. Dit filiaal in Reims was oorspronkelijk een filiaal van de Grand Bazar met de hoofdingang aan de Rue de Vesle en een neveningang aan de Rue Henri-Jadart. Het filiaal werd verwoest tijdens de Eerste Wereldoorlog. De winkel werd herbouwd naar een ontwerp van Léon Lamaizières en in 1922 heropend als Nouvelles Galeries. In 1930 brandde het pand af en werd in 1933 herbouwd naar plannen van Emile Dufay-Lamy. In 1941 brandde het warenhuis opnieuw af en werd in 1961 verbouwd naar plannen van Dory en Guullard de Gallerbo.

Het fililaal wordt als franchisefiliaal geëxploiteerd door Société des Grands Magasins en heeft een oppervlakte van 12.891 m².^[4]

die sinds 1960 lid is van de International Association of Department Stores  ,  .

De Franse premium warenhuisgroep Galeries Lafayette heeft zijn vernieuwde visuele identiteit onthuld, inclusief een vernieuwd logo en een nieuwe campagne om het merk nieuw leven in te blazen en de vermoeide winkelverkopen om te buigen. Het nieuwe imago maakt deel uit van het transformatieplan van Galeries Lafayette, bekend als Ambitions 2020, dat tot doel heeft het merk om te vormen tot de kay omnichannel moderetailer in Frankrijk.

Het nieuwe logo van Galeries Lafayette is ontworpen door BETC en zou de creatieve energie van het merk weergeven, terwijl het tegelijkertijd de nieuwe campagne van de groep, bekend als 'The New Chic', weerspiegelt en tegelijkertijd de geschiedenis van logo's belichaamt. Het nieuwe logo gaat gepaard met de nieuwe campagne, ontwikkeld in samenwerking met Jean-Paul Goude en die een cast van eclectische muzen samenbrengt, zoals muzikant Gabriel-Kane Day-Lewis, model Camille Rowe en prima ballerina Marie-Agnes Gillot.

"In een steeds competitievere omgeving voor onze traditionele detailhandelsactiviteiten, is de vernieuwing van de visuele identiteit van ons leidende merk, Galeries Lafayette, een van de belangrijkste mijlpalen van ons transformatieplan om het warenhuis van morgen uit te vinden", aldus Nicolas Houze, CEO van Galeries Lafayette en BHV Marais. "Dit vernieuwde imago zal ons in staat stellen om de strategische acties te belichamen die momenteel in het bedrijf worden geïmplementeerd, met name met betrekking tot onze versnelling in multichannel, de revitalisering van ons winkelnetwerk, de premiumisering van ons productaanbod of onze gerichte internationale expansie."

De nieuwe identiteit zal de komende maanden worden uitgerold in de 64 winkels van Galeries Lafayettes in heel Frankrijk en in het buitenland, te beginnen met de flagship store van de groep aan de Boulevard Haussmann, waar de nieuwe afbeeldingen woensdag werden gelanceerd. Galeries Lafayettes 10 andere flagshipstores zullen tegen november 2015 de nieuwe identiteit aannemen en de resterende winkels zullen begin 2016 met hun transformatie beginnen. interpretatie van het verhaal en het territorium van ons merk", voegde Houze toe.

"We gaan een nieuwe fase van onze geschiedenis in, waarin de energie van creatie centraal staat in onze communicatie."^[5]

Théophile Bader en zijn neef Alphonse Kahn bundelden hun krachten in 1893 om een ​​"noviteitenwinkel" over te nemen en openden hun eerste winkel in 1894 in rue La Fayette  in een ruimte van 70  m ² die ze "Les Galeries"  noemden . Beiden zijn Elzasser-joodse kooplieden die uit de kledingwereld komen , terwijl hun concurrenten Boucicaut , maker van Bon-Marché , of Jaluzot , oprichter van Printemps , eerder verkopers in winkels waren. Hun winkel ( Galeries Lafayette Haussmann ) is aanvankelijk 70  m² en geleidelijk uitgebreid met de aankoop van het hele gebouw drie jaar na de opening. De winkel werd vervolgens omgedoopt tot "Galeries Lafayette" . In 1905 werden ook de gebouwen aan de boulevard Haussmann 38, 40 en 42verworven, evenals de rue de la Chaussée d'Antin 15 . In 1912 werd een enorme koepel gebouwd.

Het principe van de luxe bazaar, bedacht door de oprichters Théophile Bader en Alphonse Kahn, is een succes in Parijs. De twee neven besloten in 1895 het principe te exporteren naar andere landen, met name Marokko. Hun schoonzonen, eigenaren van het bedrijf naar Frans recht "Paris-Maroc", hadden al een nieuw gebouwd gebouw in het stadscentrum uit Casablanca, place de France, op een steenworp afstand van de ter ziele gegane bioscoop Vox. Ze richtten daar op de begane grond “moderne winkels” in, met onderaan de aantekening: “filialen van Galeries Lafayette Paris”. De geschiedenis van de Galeries de Casablanca is sindsdien nauw verbonden met die van het gebouw. Werk van de "vaders van het beton", de beroemde gebroeders Perret, ontwerpers van o.a. het Champs-Élysées theater, dit architecturale pareltje was toen “een van de eerste gebouwen van de moderne Casa”. De bouwplaats werd tegelijkertijd met die van het Grand Théâtre des Champs-Élysées in Parijs geopend. Er zijn veel winkels geopend, of het nu elders in Parijs, in Frankrijk en zelfs in het buitenland is.

Gerelateerd artikel: Parijs onder Duitse bezetting .

Na het debacle van 1940 onderging de Galeries Lafayette een behandeling van "  Arisering  ": Théophile Bader, Raoul Meyer , Max Heilbronn , de beheerders van de winkel en 129 Joodse werknemers werden gedwongen af ​​te treden. De families Bader, Meyer en Heilbronn zijn onteigend van hun eigendommen. Beschermd door de Duitsers runnen de Zwitser Aubert en de Franse industrieel Harlachol de hele Galeries Lafayette-groep. Heilbronn en Meyer gaan vervolgens in het verzet. Gearresteerd door de Gestapo en gedeporteerd naar Buchenwald, keerde Max Heilbronn in april 1945 terug naar Frankrijk. Na vele clandestiene activiteiten speelde Raoul Meyer een belangrijke rol bij de bevrijding van Parijs.in 1944. Als gevolg hiervan kwam een ​​speciale raad van bestuur van Galeries Lafayette bijeen20 september 1944, Aubert en Harlachol worden ontslagen en Les Galeries Lafayette wordt overgedragen aan Raoul Meyer, in de hoop op de terugkeer van Max Heilbronn. Ondertussen stierf Théophile Bader in 1942 in Parijs, verlamd en beroofd van zijn eigendom. Tegenwoordig is Galeries Lafayette het laatste Franse warenhuis dat wordt gerund door de directe afstammelingen van de oprichter.

Het principe van Galeries Lafayette is om in één enkele ruimte honderden grote kledingmerken aan te bieden (Galeries Lafayette verschoof naar mode met de confectie- revolutie in de jaren 1950), lederwaren , juwelen , decoratie en beddengoed, en nog veel meer . Alle merken, die verschillen naargelang de winkel, zijn aan de oppervlakte aanwezig in de vorm van kleine stands die een selectie aanbieden van artikelen gemaakt door de kopers van de Galeries  .

In 1951 gaf Edith Piaf een concert voor de Galeries aan de Boulevard Haussmann waar de hoogste roltrap van Europa werd ingehuldigd. In augustus 1974 leidde de renovatie van de begane grond tot de verwijdering van de grote trap  ontworpen door Théophile Bader in 1912  . In 1952 richtte Galeries Lafayette een stijlbureau op en rekruteerde Ghislaine de Polignac .

Galeries Lafayette heeft ook eigen persoonlijke creaties met de merken Galeries Lafayette, Cadet Rousselle (pasgeborenen en kinderen tot 5 jaar), Kid's Graffiti (meisjes-jongens, van 3 tot 14 jaar), Avant Première en Miss Avant Première (8 –16 jaar), Jodphur, Jodphur Weekend en Jodphur kind (met items voor pasgeborenen vanafjuli 2010en kinderen tot 14 jaar), en Briefing.

In augustus 2008 verscheen een nieuw eigen merk, Version Originale, bedoeld om te concurreren met confectiemerken .

In september 2013 verwierf het bedrijf een Mirakl  -marktplaats .

Begin 2014 heeft Nicolas Houzé , kleinzoon van de eigenaar van Galeries Lafayette, de raad van bestuur van het bedrijf op de schop genomen door vijf van de zeven leden van deze raad te vernieuwen  .

Sinds 2014 ontwikkelt Galeries Lafayette een voorraadafbouwaanbod met de Galeries Lafayette Outlet-winkels, waarvan er nu acht in het gebied zijn.

In 2018 kondigde Galeries Lafayette aan om 22 winkels, welke voornamelijk gelegen waren in de centra van provinciesteden, te verkopen aan Financière Immobilière Bordelais van de zakenman Michel Ohayon. De warenhuizen zouden verder geëxploiteerd worden als franchisefilialen van Galeries Lafayette. De 900 betrokken medewerkers zouden worden overgenomen en het behoud van de meeste voorwaarden en sociale voordelen zouden gegarandeerd worden. Met deze transactie zouden middelen beschikbaar komen voor de transformatie van het bedrijfsmodel van Galeries Lafayette, terwijl een groot netwerk van warenhuizen behouden blijft. De warenhuizen die verkocht werden zijnde filialen in Agen, Amiens, Angoulême, Bayonne, Beauvais, Belfort, Besançon, Caen, Cannes, Cahlon-sur-Saône, Chambéry, Dax, La Roche-sur-Yon, La Rochelle, Libourne, Lorient, Mautauban, Niort, Rouen, Saintes, Tarbes en Toulon.

.

In 1921 werd aan de Rue du 22 novembre in Straatsburg het warenhuis Magasins Modernes (Magmod) geopend, dat destijds onderdeel was het warenhuis Magasins Réunis.^[6] Het was het eerste warenhuis in de Elzas en het gebouw in art nouveau -stijl maakte deel uit van de modernisering van het stadscentrum: de Grande Percée.

In 1920 werd het pand getroffen door een brand, maar vanaf 1924 floreerde het warenhuis onder de naam Magmod en opende zelfs een filiaal in Hagenau. In september 1939 werd de stad ontruimd en werd het warenhuis in beslag genomen en werd toegewezen aan Union. In 1945 kreeg het warenhuis zijn identiteit terug. In 1969 vierde het warenhuis met destijds 10.000 m² oppervlakte en 650 mederwerkers zijn 50 jarig bestaan. In 1982 wijzigde de naam in Les Nouvelles Galeries. In 2000 werd de vestiging omgenaamd naar Galeries Lafayette.^[7] In 2008 was deze vestiging met een oppervlakte van 12.500 m² de grootste buiten Parijs.^[8]

wee lange donkerroze gevels, de ene convex en de andere concaaf, verbonden door een imposant centraal avant-corps met vier zware kolommen. Deze monumentale, dikbuikige ingang, gericht naar Place Kléber, wordt bewaakt door de allegorische figuren van de vier seizoenen, krachtige vrouwelijke vormen dankzij de beitel van Albert Schultz. Drie meter hoog en elk twee ton goede zandsteen uit de Vogezen. Buiten de mode tart hun plastic de modelgrootte en hun facelift kostte de eigenaar in 2005 maar liefst 30.000 euro. Ze waren het zeker waard en geen Straatsburgse vrouw zou hebben geaccepteerd dat dit geruststellende beeldje mocht verwelken. Links lijkt de veer, met opgeheven arm boven het kapsel, een ironische groet te richten aan het concurrerende merk, zichtbaar op een paar honderd meter afstand. De architecten van de Magasins Modernes, de Magmod, die in 2000 Galeries Lafayette werd, hebben niet bezuinigd. Maar de door het kadaster opgelegde rondingen geven het geheel een zekere gratie.

Op de ontmoeting van de straten van Francs-Bourgeois (oorspronkelijk Fribourgeois) en 22-Novembre, aanvankelijk rue Neuve, was de Magmod het hoogtepunt van wat in Straatsburg de "grote doorbraak" werd genoemd. Met andere woorden, de aanleg, aan het begin van de 20e eeuw met enige vertraging in vergelijking met andere grote Europese steden, van nieuwe wegen in een wijk met gebouwen die nog middeleeuws waren en als ongezond werden beschouwd. Ze werden doorkruist door de tram en stonden omzoomd met grote gebouwen waarin woningen, kantoren en winkels waren ondergebracht.

De huidige verkozenen hebben niet meer de vrijheid van de burgemeester van 1906, Rodolphe Schwander, die in deze wijk in het geheim een ​​honderdtal vervallen huizen opkocht en liet slopen. Zelfs het stadsbestuur tastte in het duister. In tegenstelling tot de rechtlijnige Haussmann-doorbraken hielden de gemeenteraadsleden van Straatsburg deze straten kronkelig, wat ook bepaalde gevels versterkt.

Het grote Modern Stores-gebouw, opgericht als een naamloze vennootschap door lokale investeerders, werd in de zomer van 1914 ingehuldigd, na drie jaar werken. De oorlog breekt uit, de winkel wordt gevorderd om er een meelopslagplaats van te maken. Op 22 november 1918 maakten de troepen van generaal Gouraud hun zegevierende intrede door de "grote doorbraak". Rue Neuve zal deze herinnering nu oproepen.

Ondanks een brand die het in 1920 teisterde, floreerde het warenhuis vanaf 1924 onder de naam Magmod. Het had zelfs een filiaal in Haguenau, een subprefectuur in het noorden van de Elzas. Maar in september 1939 werd de stad ontruimd. Magmod wordt in beslag genomen en toegewezen aan het spoliatorbedrijf Union. Haakje sloot in 1945, toen het etablissement zijn identiteit terugkreeg. In 1969 vieren we de vijftigjarige activiteit van het "  Parijse warenhuis van de Elzas, de piloot van de lokale handel met zijn 10.000 m2 en zijn 650 medewerkers" . In 1982, een koerswijziging voor het etablissement dat Nouvelles Galeries werd en achttien jaar later Galeries Lafayette. Voor een afspraak blijven de inwoners van Straatsburg specificeren "voor Magmod" wiens

"Of het nu voor een paleis of een krot is, voor een slaapkamer of een keuken, Magmod levert het natuurlijk voor je",versified, in de Elzasser, op 11 oktober 1913 het hoofd van de metselaars. Dit is vandaag minder waar. De grootste vestiging van Galeries Lafayette buiten Parijs (12.50

• Decré, vernoemd naar de grote familie van kooplieden die het oprichtte, was het eerste warenhuis in de stad Nantes. Toen het nieuwe gebouw in 1931 werd geopend, was het het grootste van Europa. Deze winkel, herbouwd na de Tweede Wereldoorlog, draagt ​​nu het uithangbord van Galeries Lafayette.

Aan de oorsprong van deze grote handelsfamilie, die lange tijd de geschiedenis van Nantes zal kenmerken, vinden we Jules-César Decré. Deze Mayenne, uit een grote familie, landde in 1857, na zijn militaire dienst, in Nantes. Op 23-jarige leeftijd werd hij aangenomen als eenvoudige werknemer bij de Grand Bazar Motté, in het hart van het stadscentrum.

Hardwerkend en inventief, "hij deed zich daar zo goed gelden dat Madame Motté, die met pensioen ging, hem inhuurde om haar eigen winkel te creëren, wat hij deed in 1867", schreef Jean-Philippe Decré, een van zijn achterkleinzonen in de recensie van de Annales de Nantes. De Bazar Decré werd geboren in de rue Basse-Grande-Rue (nu rue de la Marne). Twee jaar later trouwde hij met Eugénie Poster, "een jong meisje dat net als hij is opgeleid op de harde business school", specificeert zijn nakomeling. Uit deze verbintenis werden twee jongens geboren, Eugène, in 1870, en Jules, in 1872. De Decré-dynastie werd gelanceerd.

Plein voor warenhuizen

De twee broers gaan mee in het gezinsavontuur, maar zijn niet tevreden om hun ouders te helpen. Ze ontwikkelen de winkel die zijn commerciële oppervlakte geleidelijk uitbreidt en knabbelt aan de omliggende gebouwen. Vanaf 1902 nam het bedrijf de naam “Decré Frères” aan en Jules-César droeg geleidelijk de controle over aan zijn zonen. Voorbij is de Grand Bazaar, de plaats van de Grands Magasins, die al snel een belangrijke handelsplaats in Nantes werden. We leveren aan huis, er wordt een theesalon gecreëerd, er wordt een elektrische lift geïnstalleerd, de etalages etaleren de uitgestalde producten in de schappen...

Als de Eerste Wereldoorlog uitbreekt, worden Eugène en Jules, reserveofficieren, gemobiliseerd. Hun vader hervatte de dienst, bijgestaan ​​​​door zijn schoondochters en twee van zijn kleinzonen, Émile en Jean, jonger dan 20 jaar. Bij de wapenstilstand namen de twee zonen van de patriarch hun plaats weer in. Drie jaar later overleed de grondlegger. De twee generaties Decré aan het hoofd van het bedrijf blijven innoveren: promoties, dienst na verkoop, intern reisbureau, catalogus- en postorderverkoop... Decré, dat buiten Nantes geen filiaal heeft, schittert op deze manier vanuit Quimper naar La Rochelle. De catalogi worden verzonden naar meer dan 170.000 huishoudens in de departementen Breton en Poitevin. Elke week leggen bestelwagens meer dan 4.000 km af om klanten te beleveren.

Tempel van consumptie en vrije tijd

De familie Decré besliste ook om tegenover het historisch pand een nieuwe handelszaak te bouwen. Het is totaal revolutionair en heeft een blijvende impact op het landschap van het centrum van Nantes. Werk van de architect Henri Sauvage, opgemerkt door de Decrés voor zijn werk met La Samaritaine in Parijs, het is gebouwd in vijf maanden, dankzij het gebruik van geprefabriceerde elementen. Het combineert glas- en staalconstructies en herbergt zeven verdiepingen, naast commerciële ruimtes, bioscoop, restaurant, postkantoor, draaimolen en kindertheater. Er wordt ook een kunstgalerij gecreëerd, zodat klanten "hun smaak kunnen komen trainen en hun gevoel voor esthetiek kunnen ontwikkelen". Het heeft ook, vanaf 1934, ijskiosken. Geïnspireerd door de mode voor Angelsaksische "ijsjes", Émile Decré, een van Jules' zonen,

Een architectonisch hoogstandje, het gebouw - dat een van de grootste en modernste winkels van Europa is - werd ingehuldigd op 14 oktober 1931. Het biedt werk aan bijna 700 mensen en oefent zijn invloed uit op 150 km afstand. In 1943 verwoest door een bombardement, heropent een tijdelijke winkel een paar dagen later en blijft open tot 1950, de tijd om deze tempel van consumptie in Nantes te herbouwen. De opdracht werd toevertrouwd aan de architect Charles Friésé.

Het einde van het avontuur

In 1947 ondernam Émile Decré een studiereis naar Canada en de Verenigde Staten, waar hij de eerste winkelcentra ontdekte. Zijn observaties over de inrichting en voorzieningen van Amerikaanse warenhuizen beïnvloedden zijn visie op de reconstructie van het gebouw.

Na de oorlog trad de vierde generatie Decrés toe tot het merk: de achterkleinzonen van de oprichter keerden na een ervaring over de Atlantische Oceaan terug om in praktijk te brengen wat ze hadden geleerd. Het bedrijf diversifieerde en richtte La Hutte sportwinkels op in 1952, terwijl het de productie van ijs ontwikkelde met het merk Frigécrème. In 1967, geconfronteerd met concurrentie en de ontwikkeling van supermarkten, lanceerde de Decré-groep de Record-hypermarkten. De eerste opent aan de rand van Nantes, op de weg naar Vannes. Slechts een jaar na de opening verwelkomt het al zijn miljoenste klant! Maar de grote merken als Leclerc of Carrefour voerden hun druk op, Record werd verkocht in 1975, na de dood van Émile Decré. Het is het begin van het einde voor het familiebedrijf,

Om meer te weten

- "De wijk Decré", De annalen van Nantes en de regio Nantes, tijdschrift van de Academische Vereniging nr. 262, 1996.

- "Émile Decré, een groot christelijk koopman", André Bovar, Siloë-edities, 1997.

- "Entertainment en vrije tijd in stedelijke samenlevingen in moderne en hedendaagse tijden", Robert Beck, Anna Madœuf, Historical Perspectives Collection, François-Rabelais University Press, 2005.

Bovendien _

Een instelling in Nantes

Op het einde van de jaren 70 werden de warenhuizen Decré opgeslorpt door de Nouvelles Galeries en twintig jaar later kwamen ze onder de controle van de Galeries Lafayette. Het Parijse merk verhuisde er in 2004 naar toe. Maar zelfs vandaag gaan de inwoners van Nantes meer "naar Decré" dan naar de galerijen!

Het moet gezegd dat de koopmansfamilie en haar gebouw deel uitmaken van het lokale erfgoed. Alle inwoners herinneren zich de tentoonstellingen van zweefvliegtuigen, caravans of auto's op het dakterras van de warenhuizen, of zelfs de evenementen georganiseerd voor de kerstvakantie... Daarom waren de inwoners en de gemeente beledigd in 2012, toen de Galeries Lafayette , eigenaren van de muren, wilden de letters "DECRÉ" van de gevel van het gebouw verwijderen.

Het stadhuis heeft zijn veto uitgesproken, zoals uitgelegd door Alain Robert, assistent voor stadsplanning, die zijn beslissing rechtvaardigt in een brief gericht aan het Parijse merk, om erfgoedredenen: "Decré is een familie van handelaars die de geschiedenis van Nantes hebben getekend. Er was een tijd dat de winkel de belangrijkste van heel Europa was en daardoor een rol speelt in het collectieve geheugen. [...] Het is meer dan 130 jaar geleden dat deze naam op deze site verschijnt, zozeer zelfs dat de wijk nu zijn naam draagt. De borden waarop uw verzoek betrekking heeft dateren uit de verbouwing van de winkel in 1949. En dit is de laatste getuigenis van de naam van de familie Decré. Door deze tekens te verwijderen, neemt u een deel van de interesse en de herinnering aan deze site weg, wat ook gevolgen kan hebben voor uw activiteit…”.

Na het negatieve advies van de architect van de Gebouwen van Frankrijk (de plaats ligt in een beschermde sector), moest de Galeries Lafayette besluiten om het bord, dat nog steeds zichtbaar is, te renoveren.^[9]

• Reims;
• Strasbourg;

De winkel stikt snel. Een eerste uitbreiding bracht het in 1916 naar de rue Saint-Denis, met de annexatie van Fantaisies-Cinéma. En nu sloot het Grand-Hôtel op de Place du Ralliement in

Plave de la Comédioe

Een vestiging van Les NOuvelles Galeries.

In winkelcentrum Le Polygone.SO

In 1970 opende Galeries Lafayette als een van de eersten een winkel in het destijds nieuwe winkelcentrum Le Polygone.

Sinds 2022 wordt het filiaal geëxploiteerd als een franchisefiliaal door Planet'Indigo en Socri Reim

• Montpellier (Polygone);
  Grand magasins Paris-Montpellier

http://grands-magasins.blogspot.com/?view=timeslide

https://bge-geneve.ch/iconographie/personne/au-grand-passage

http://augrandpassage.blogspot.com/2009/09/au-grand-passage-1er-des-grands.html

Zwitserland:

ABM

Grands passages GEneve

ERA department stores

The H. C. Capwell Company was started in 1889 by H. C. Capwell as The Lace House on Washington Street. In 1891, he changed the name to H. C. Capwell, but the company kept The Lace House reference for many years.^[10]

In 1924, the company merged with Emporium of San Francisco, but the two operated largely as separate entities in different territories.

For many years [ not sure which, but starting early ], Albert S. Lavenson, father of photographer Alma Lavenson, was Capwell's business partner. ⁵

1912 building from Blake's Greater Oakland 1911

A large, four-story building was constructed in 1912 at Clay between 14th and 15th Streets. The store included a roof garden with an enclosed children's play area. Thousands of people came to the opening. The store included one of the first escalators or "traveling stairways" in a store in the west. ²

Plans for the building began in 1910, to replace the earlier Hotel Touraine. The building was designed by Charles W. Dickey. ⁷

Loma Prieta Earthquake damage - photo courtesy Jo-Ann Ordano © California Academy of SciencesThe 1928 ground-breaking for the new building was a big deal, with thousands of people coming out for the event. An ancient forest and lake bed was revealed, thirty feet below street level by steam shovels.⁹ Mayor John L. Davie turned the ceremonial shovelful of dirt, though the Tribune reported he had trouble getting a shovelful, which drew laughter from the crowd. Joseph R. Knowland, publisher of the Tribune, spoke and noted "the ceremonies carried unusual significance, because they marked the beginning of Oakland's 1928 building program and demonstrated the faith of men of keen judgment from other localities in Oakland's future." In attendance from Capwells were store manager L. F. Dinkelspiel, comptroller E. H. Furth, merchandise manager T. W. Sullivan, and son of the founder, C. E. (Cebert Edwards) Capwell. ⁵

The Beaux Arts-style flagship store of the H. C. Capwell Company was opened on August 5, 1929 at the corners of Broadway, Telegraph Avenue and 20th Street in downtown Oakland. The store remained Capwell's until 1979, when the parent company rebranded all of its stores with the awkward name Emporium-Capwell. The building was damaged in the 1989 Loma Prieta earthquake and closed for a time.

The work done to seismically retrofit it was not kind to the original design In 1996 the parent company was sold to Federated Department Stores and closed. The building reopened months later as a Sears store, which was the occupant of the building until 2014. The building was damaged during Occupy Oakland, and some of the windows were boarded up for a long time.

http://www.thedepartmentstoremuseum.org/2010/06/h-c-capwell-co-oakland-california.html

https://bigmallrat.blogspot.com/2011/06/capwells-story-h-c-capwell-department.html

Grands Magasins Gonset S.A.
Rechtsvorm	S.A. (Naamloze Vennootschap)
Oprichting	5 december 1922
Voorganger(s)	Au Magasin Gonset-Henrioud
Opheffing	1987
Oprichter(s)	Charles Gonset
Eigenaar	Familie Gonset (ten tijde van beëindiging)
Land	Zwitserland
Hoofdkantoor	Yverdon-les-Bains
Sector	Detailhandel
Industrie	Warenhuis
Portaal    Economie

Grands Magasins Gonset S.A. was een Zwitserse warenhuisketen, die opgericht werd op 5 december 1922. De keten was met name actief in het Franstalige deel van Zwitserland en had het hoofdkantoor in Yverdon-les-Bains.^[11]

Het warenhuis Gonset is ontstaan uit een winkel die in 1871 in Yverdon-les-Bains werd geopend door Paul-Henri Gonset en Louise Henrioud onder de naam Au Magasin Gonset-Henrioud. In de jaren 1920 opende Charles diverse nevenvestigingen in het Franstalige deel door bestaande winkels over te nemen. Na in 1920 eerst een filiaal te hebben geopend in Neuchâtel^[12][13], volgden er filialen in Delémont (1925), Fleurier (1926), Orbe (1928), Châtaeu d'Oex (1929), Nyon, Martyigny, Monthey en Sainte-Croix (1930), Vallorbe (1932), Laufon, Saxon, Sion en Viège (1933).^[14] Als gevolg van een federaal decreet tegen de warenhuizen in 1933 werd de groei vertraagd. In de jaren 1950 ging de uitbreiding van het aantal warenhuizen verder en werden er drie nieuwe winkels geopend in Le Sentier (1953), Sierre (1950) en La Chaux-de-Fonds (1956).

Naast de warenhuizen had de onderneming een winkel in Genève (1923) en in Brigue (1933).^[15]

In de succesvolle jaren 1950 tot en met de jaren 1970 werden de warenhuizen vele malen uitgebreid. De warenhuizen in Neuchâtel en Yverdon werden uitgebreid en werden de grootste van de groep. In 1970 waren er 19 winkels, voornamelijk in Franstalig Zwitserland. Halverwege de jaren tachtig kreeg Gonset het moeilijk door de toegnomen concurrentie van warenhhuizen als ABM, Unip en Innovation. Dit leidde tot de neergang en in 1987 waren alle Gonset-winkels gesloten.

Wat resteert is de Gonset Holding, die actief is als vastgoedeigenaar en investeerder in Zwitserland en daarbuiten.^[16]

les pis dór

Innovation (Zwitserland)

Grosc

h

Die Kaufhaus Hansa GmbH war eine Kaufhauskette des jüdischen Unternehmers Hermann Schmoller, der früh sich mit der Familie Knopf verband. Das erste Kaufhaus der Geschwister Knopf gründete 1881 der jüngste der Knopf-Brüder, Max Knopf (1857–1934) zusammen mit seiner zehn Jahre älteren Schwester Johanna unter dem Namen „Warenhaus Geschwister Knopf“ in Karlsruhe. Ihm folgte der fünf Jahre ältere Bruder Moritz mit einer Warenhauseröffnung in Straßburg unter dem Namen „M. Knopf“ sowie einer weiteren im südbadischen Lahr.

Die Schwester Eva Knopf heiratete Rudolph Schmoller, der dann in Mannheim und 1900 mit seinem Bruder Hermann in Frankfurt am Main Warenhäuser eröffnete. Am Mannheimer Paradeplatz wurde das repräsentative Kaufhaus im Stil eines Loire-Schlosses erbaut. 1938 wurde Schmoller zwangsarisiert.

Unter dem Namen Hermann Schmoller & Co. betrieben die Geschwister Knopf in Mannheim ihre Filiale. Durch die Heirat der Schwester von Max Knopf, Eva Knopf, mit Rudolf Schmoller vereinten sich zwei große süddeutsche Einzelhändlerfamilien.

Am 16. Dezember 1927 wurde die Kaufhaus Hansa GmbH in Frankfurt übernommen von der Hansa AG, die bereits verschiedene Kaufhäuser führte in Frankfurt, Zeil 101/105, Frankfurt (Main)-West, Leipziger Str. 51, Mannheim E 1 , 5/10, Hanau, Fahrstraße 36, Ecke Salzstrasse und Pforzheim, Westl. Karlfriedrichstraße 17.

Ebenfalls übernommen durch die Hansa AG wurde das Warenhaus zum Strauß GmbH in Nürnberg.

Im Jahre 1928/29 erstellte die Gesellschaft für die Hanauer Zweigniederlassung einen Neubau am Paradeplatz. 1931 erfolgte zur Erhöhung der Liquidität der Gesellschaft die Abstoßung des Warenhauses in Pforzheim und des Warenhauses zum Strauß in Nürnberg.

Mitte Juni 1932 wurde ein Vergleichsverfahren eingeleitet, welches mit einer Vergleichsquote von 35 % endete. Das Haupthaus der Gesellschaft, Zeil 101/105, in dem die AG zur Miete wohnte, wurde zum 15.03.194? geschlossen. Es bestanden einfach zu wenig Aussichten, das Haus rentabel zu gestalten. Die Verwaltung zog in das Geschäftshaus der ehemaligen Kaufhaus Hansa GmbH auf der Zeil 90.

Im Jahr 1936 erfolgte dann der Verkauf des bisher vermieteten Grundstücks Frankfurt (Main), Ecke Zeil und Brönnerstraße.

1939 wurde das Mannheimer Geschäftshaus erworben, welches bisher gemietet war. Später kam es zu diversen kriegsbedingten Stilllegungen in der Unternehmensgruppe. Nach dem Zweiten Weltkrieg erfolgte ein Wiederaufbau des Warenhauses in Frankfurt, Zeil 90-94.

Zuletzt wurde das Unternehmen 1952 verkauft an die Hertie GmbH, die mittlerweile aufgegangen ist in der KarstadtQuelle-Gruppe. Der Name Hansa bestand für das Warenhaus in Frankfurt noch einige Jahre fort.

Das Schicksal der Kaufhausdynastie arbeitet jetzt der deutsch-englische Doktorand John Müller in seiner Dissertation an der University of Cambridge auf. Sein Doktorvater Prof. Richard J. Evans - Autor des Dreiteilers zum Dritten Reich - ermutigte Müller zu Recherchen in der "Deutsche Warenhausgeschichte am Beispiel Badens zwischen 1880 und 1940".

• Thomas Frei, John F. Mueller: Suche nach einem bestimmten Knopf, Pforzheimer Zeitung, vom 1 April 2011, Zugriff 5. Oktober 2011
• John F. Mueller: Als das Kaufhaus nach Rastatt kam, Badisches Tagblatt, vom 29 Januar 2011, Zugriff 5. Oktober 2011
• John F. Mueller: , Familie Knopf begruendet Warenhaustradtion, Badische Neueste Nachrichten, vom 13 April 2011, Zugriff 5. Oktober 2011
• John F. Mueller: ‘s Knopfe-Eck, Der Kurier, vom 15 September 2011, Zugriff 5. Oktober 2011
• Susanne Räuchle, John F. Mueller: Aufstieg und Untergang eines Warenhausimperiums, Mannheimer Morgen, vom 9 Februar 2011, Zugriff 5. Oktober 2011
• Philipp Richter, John F. Mueller: Enteignet: Warenhaus Knopf war jüdisch, Schwäbische Zeitung, vom 4 April 2011, Zugriff 5. Oktober 2011
• Bernd Serger: Einkaufen "bei’s Knopfe", Badische Zeitung vom 16. Januar 2011, Zugriff am 2. Juli 2011
• Otto Köhler: Arisiert, betrogen, verkauft – Die Wertheim Geschichte. In: Freitag, 11. März 2005
• Simone Ladwig-Winters: Wertheim - ein Warenhausunternehmen und seine Eigentümer. Ein Beispiel der Entwicklung der Berliner Warenhäuser bis zur „Arisierung“. Münster 1997. (Darin auf den Seiten: 149-158 und 176-189 ausführlich zur "Arisierung" des Unternehmens Hermann Tietz und dessen Inbesitznahme durch Georg Karg)

• Der scheue Gigant, Hermann Schmoller und die Familie Knopf
• Warenhaus Hermann Schmoller & Co.
• Georg Karg, der Herr von Hertie

Pearsons is een warenhuis in Enfield in de regio Groot-Londen. Het warenhuis heeft een filiaal in en maakt onderdeel uit van de Morleys Stores-groep.

Pearsons werd geboren in 1903 toen de broers Stanley en Arthur Pearson besloten een klein gordijnbedrijf in Enfield Town over te nemen. Na veel districten te hebben overwogen, vestigden ze zich in een bedrijf dat eigendom was van de heer William Lock, met een pand aan Church Street. Het bedrijf begon als een familiebedrijf met een staf van vier jonge verkoopsters, twee verkopers en een portier die onder meer op de fiets bezorgden! In de loop der jaren zijn er extra panden aangekocht en zijn er uitbreidingen aan het gebouw gedaan om de bestaande afdelingen uit te breiden en het winkelcomfort te vergroten. Het gebouw liep enige schade op tijdens de Tweede Wereldoorlog, maar een grote uitbreiding in 1962 maakte de introductie mogelijk van een restaurant, kapsalon, eetzaal en schoenen, evenals lift- en roltrappen. Het restaurant werd al snel een populaire locatie in Enfield voor avondfeesten. Morleys Stores Group verwierf Pearsons in 2010, waardoor toekomstige winkelontwikkeling werd gegarandeerd met behoud van het traditionele karakter en de lokale, gezinsvriendelijke status. Tegenwoordig heeft Pearsons meer dan een eeuw in Church Street, in het hart van het stadscentrum, doorgebracht en is het nog steeds trots als het belangrijkste warenhuis van Enfield.

Op dat moment bestond het personeel uit twee verkoopsters, twee verkopers en een portier die onder meer de bestellingen van klanten op zijn fiets moest bezorgen. Dit familiebedrijf heeft nu meer dan 400 mensen in dienst en heeft winkels in Enfield, Bishop's Stortford en East Barnet. Pearsons werd opgericht in 1903 toen Arthur en Stanley Pearson een draperiebedrijf overnamen, dat later Pearsons of Enfield zou worden. Op dat moment bestond het personeel uit twee verkoopsters, twee verkopers en een portier die onder meer de bestellingen van klanten op zijn fiets moest bezorgen. Dit familiebedrijf heeft nu meer dan 400 mensen in dienst en heeft extra winkels in Bishop's Stortford en East Barnet.^[17]

In Bishop's Stortford had Pearson een filiaal aan North Street. Dit filiaal was voortgekomen uit een familiebedrijf Sworders dat in het midden van de 19e eeuw begon als ijzerwarenhandel. In 1904 werd de winkel verkocht aan de hoofdklerk van het bedrijf, Henry Sparrow. Zijn familie breidde de winkel uit tot warenhuis. In 1971 werden ze gedwongen het bedrijf op een veiling te verkopen en kocht Pearsons of Enfield het warenhuis. 39 jaar later, in 2010, werd Pearsons overgenomen door de Morleys Stores Group. Na slechts 23 maanden werd de winkel in oktober 2012 definitief gesloten. .

In Wood Green in Hertfordshire had Pearsons een filiaal in het winkelcentrum Wood Green Shopping Cjty. In 2007 werd dit filiaal overgenomen door Debenhams.^[18]

https://www.pearsonsenfield.co.uk/

Strolz is een warenhuis in Lech am Arlberg in Oostenrijk. Het warenhuis werd in 1921 opgericht door Ambros Strolz Senior en wordt anno 2023 nog steeds geleid door de familie Strolz.

In 1921 vestigde Ambros Strolz zich als schoenmaker en maakte ski- en bergschoenen van leder.^[19] In 1954 werd zijn zoon Martin Strolz wereldkampioen bij de ski-afdaling op huisgemaakte skischoenen. Twee jaar later nemen Martin en Ulrich Strolz de zaak over, waarbij Martin zich toelegt op de schoenmakerij en Ulrich op de handel in sport- en modeartikelen.

Eind 2022 werd 41 % van de aandelen aan Strolz GmbH door de Daniel Grieder, CEO van Boss, Siegfried Wolf en Reinhard Wolf. De familie Strolz behoudt de rest van de aandelen. De drie nieuwe aandeelhouders kunnen later extra aandelen kopen, waarbij de familie Strolz ook in de toekomst haar meerderheidsbelang zal behouden.^{[20] [21]}

Officiële website

Het Mercator Center is een winkelcentrum in het stadsdeel Meiderich aan de stadsrand van Duisburg.

De Gänsemarkt Passage ligt in het centrum van Hamburg. Het trapeziumvormig bouwblok van het complex wordt aan de zuidwestzijde begrensd door de Jungfernstieg, aan de westzijde de Büschstrasse en aan de noordoostelijke zijde aan de bestaande bebouwing van de Collonaden. Aan de zuidoostelijke zijde grenst het complex aan bestaande bebouwing. Het centrum is goed bereikbaar met metro, bus en auto.

De Gänsemarkt Passage werd geopend in 18 oktober 1979.^{[22] [23][24]} De bouwkosten bedroegen destijds 20 miljoen D-Mark.^[25]

Eind 2022 werd gestart met de sloopwerkzaamheden van het complex en in april 2023 start de bouw van een nieuw complex naar een ontwerp van BiwerMau Architekten. In 2025 moet een nieuw gebouwenensemble met lichte gevels rondom binnenhofjes gereed zijn.^[26][27] Het complex bestaat uit meerdere gebouwen met een totale oppervlakte van 17.200 m². Hierin komen winkels, gastronomie, kantoren en een hotel en 20 woningen. De investeringen bedragen zo'n 250 miljoen.

Het centrum was van meag^[28]In 2019 Gekocht door Signa Holding voor 115 miljoen^[29], doe er ... ^[30]

Het overdekte winkelcentrum heeft een winkeloppervlakte van 30.000 m² en telt 16 winkels op een niveau. Het complex beschikt over een parkeerplaats met 1.150 parkeerplaatsen. Lange tijd was supermarkt Real de ankerhuurder van het centrum, totdat deze op 28 mei 2022 zijn deuren sloot. De ruimte is daarna ingenomen door een filiaal van supermarkt Globus.^[31]

• Ralf Lange; Architekturführer Hamburg; Stuttgart 1995, Edition Alex Menges; ISBN 3-930698-58-7; pagina 48-49
• Dietmar Brandenburger en Gert Kähler; Architektour, Bauen in Hamburg seit 1900; Braunschweig/Wiesbaden, 1988, Friedr Vieweg & Sohn; pagina 78-79

• Officiële website
• NDR-Reportage over de sloop van de Gänsemarkt Passage

[[Categorie:]]

JEN Einkaufscenter Jenfeld
Winkelcentrum JEN in Hamburg-Jenfeld
Locatie	Hamburg-Jenfeld
Openingsdatum	november 1975
Winkels
Oppervlakte	12.500 m²
Verdiepingen	2
Aantal winkels	50
Parkeergelegenheid auto	1 parkeergarage met 800 parkeerplaatsen
Website

Het JEN Einkaufscenter Jenfeld is een overdekt winkelcentrum in de stadsdeel Jenfeld in Hamburg.

Het Jen Einkaufscenter ligt in het Hamburgse district Wandsbeck in het stadsdeel Jenfeld. Het bouwblok van het centrum wordt aan de zuidzijde begrenst door de Rodigallee, aan de westzijde de Grabkeweg, aan de noordzijde de Bei den Höfen en aan de oostzijde de Öjendorfer Damm. Het centrum is goed bereikbaar met de bus en auto. Het centrum beschikt over een eigen parkeergarage.

Het winkelcentrum Jenfeld werd geopend in november 1975 met 39 winkels op een oppervlakte van circa 10.000 m². Drie jaar later, in 1978, opende J.J. Kahlow een kleine bioscoop met 96 zitplaatsen, de Regina-Cinema, zijn deuren. Na korte tijd werd de bioscoop weer gesloten.^[1] In de loop der jaren werden bouwkundige veranderingen doorgevoerd en werd het centrum vergroot tot 12.500 m² en 50 winkels.

Het beheer van het centrum geschiedt door Grand City property Ltd.^[2]

Het winkelcentrum heeft een oppervlakte van ca. 12.500 m²^[3] met winkels , praktijken en kantoren op de begane grond en praktijken en kantoren op de eerste verdieping.

Het winkelcentrum is met een loopbrug over de Rodigallee verbonden met een parkeergarage met 800 parkeerplaatsen.^[4][5]

Officiële website

[[Categorie:]]

Het Rahlstedt Center is een overdekt winkelcentrum in de wijk Rahlstedt in het stadsdistrict Hamburg-Wandsbek. Het centrum dateert van 1983-1984^[1]

Rahlstedt Center
Rahlstedt Center in Hamburg
Locatie	Hamburg-Rahlstedt
Openingsdatum	1984
Winkels
Oppervlakte	23.000 m²
Verdiepingen	3
Aantal winkels	40
Website

Het centrum is gelegen in het winkelgebied van de wijk Rahlstedt. Aan de noordzijde grenst het centrum aan de voetgangersgebied Schweriner Strasse. Aan de oostzijde ligt een toegangsweg naar de parkeergarage van het centrum. De zuidzijde grenst aan de Mecklenburger Strasse. Aan de westzijde sluit het aan op bestaande bebouwing. Het complex heeft een overbrugging over het riviertje de Wandse.

Het Rahlstedt Center opende in 1983 haar deuren. In 2008-2010 werd het centrum gerenoveerd en uitgebreid door MFI in opdracht van eigenaar MEAG. De oppervlakte nam toe van 18.800 tot 23.000 m². De kosten van de renovatie en uitbreiding naar een ontwerp van Heine Architekten bedroegen € 45 miljoen.^[2] Na de verbouwing werd de naam gewijzigd van Center in Arcaden.^[3] In 2012 wijzigde de naam weer in Center.^[4]

Lange tijd was het complex eigendom van MEAG en werd het beheerd door IPH Handelsimmobilien^[5] In 2016 verkocht MEAG het centrum aan CBRE voor een bedrag van € 60 miljoen.^[1][6]

Het centrum heeft een oppervlakte van 23.000 m² en biedt onderdak aan zo'n 40 winkels en horecagelegenheden verdeeld over drie niveaus. De ankerhuurders van het centrum zijn supermarkten Edeka en Aldi, drogisterij Budnikowsky en H&M. Het centrum beschikt over een parkeerdek en een ondergrondse parkeergarage met in totaal 500 parkeerplaatsen.^[7] Daarnaast omvat het complex 3.100 m² woningen en 2.600 m² kantoorruimte.^[8]

Officiële website

Het Tibarg Center is een overdekt winkelcentrum in het stadsdeel Niendorf in Hamburg. Het winkelcentrum werd geopend in 2002.

Tibarg Center
Tibarg Center in Hamburg
Locatie	Hamburg-Niendorf
Openingsdatum	10 oktober 2002
Architect	Boge Johansen
Winkels
Oppervlakte	15.000 m²
Verdiepingen	3
Aantal winkels	ca. 60
Parkeergelegenheid auto	1 parkeergarage, 450 parkeerplaatsen

Het Tibarg Center is gelegen in het Hamburgse district Eimsbüttel in het stadsdeel Niendorf. De zuidzijde van het complex, waar de hoofdingang is, ligt aan de Tibarg. Aan de westzijde grenst het centrum aan de Paul-Sorge-Strasse en aan de oostzijde de Tibarg. Aan de noordzijde grenst het centrum aan woonbebouwing. Het centrum is goed bereikbaar per auto en bus. Het metrostation Niendorf-Markt ligt op ca. 250 meter afstand.

Bijna 20 jaar lang is er gediscussieerd over de bebouwing van het braakliggende perceel van 10.000 m² aan de Tibarg.^[9] In die periode is het perceel verschillende keren van eigenaar gewisseld en hebben projectontwikkelaars plannen bedacht die niet gerealiseerd zijn. De Hamburgse onderneming Hermann Friedrich Bruhn lukte het uiteindelijk nadat deze het perceel in juli 2000 in handen kreeg.^[9] Met een investering van € 50 miljoen werd het winkelcentrum naar een ontwerp van Florian Boge van Architektenbureau Boge Johansen uit Hamburg^[10] gerealiseerd. De opening vond plaats op 10 oktober 2002.

Het complex werd ontwikkeld door Hermann Friedrich Bruhn GmbH & Co die het tot 2007 in eigendom had.^[11][9] Op 31 december 2006^[12] werd het centrum verkocht aan Aachen-Münchener Lebensversicherung AG, een dochter van Generali.^[13] Het beheer is in handen van de Hermann Friedrich Brunn-Gruppe.

Het winkelcentrum biedt onderdak aan ca. 60 winkels en horecagelegenheden op 15.000 m² verdeeld over 3 verdiepingen.^[14] De winkelstraat met een ellipsvormig atrium heeft een ingang aan de Tibarg en de Pauk-Sorge-Strasse. De ankerhuurders zijn boekhandel Thalia, de supermarkten Rewe en Aldi en de kledingwinkel H&M. Boven het winkelcentrum is een parkeerdek van 2 lagen met 450 parkeerplaatsen.^[14]

Officiële website

Het Luna Center is een overdekt winkelcentrum in Hamburg. Het is gelegen in het stadsdeel Wilhelmsburg in het district Hamburg-Mitte.

Het Luna Center is gelegen in het stadsdeel Wilhelmsburg in Hamburg. Het rechthoekige bouwblok wordt aan de westzijde en de noordzijde begrensd door de Wilhelm-Strauss-Weg. Aan de zuidzijde de Bahnhofspassage en aan de oostzijde de Berta-Kröger-Platz. Het centrum is goed bereikbaar met de auto, bus en S-Bahn. Het S-Bahn station Wilhelmsburg grenst aan de westzijde aan het centrum.

Voor het Luna Center stond op het grondstuk het uit 1977 daterende Wilhelmsburger Einkauszentrum ^[15][16]

2 jaar bouwtijd 23.000 m²

50 winkels een foodcourt artsenpraktijken en een kinderdagverblijf^[17]

Officiële website

1. ↑ ^{a b} (de) CBRE GI kauft Rahlstedt Center. https://www.iz.de. Geraadpleegd op 26 december 2022.
2. ↑ (de) Arcaden statt Center. https://www.iz.de. Geraadpleegd op 26 december 2022.
3. ↑ (en) Real Estate Publishers BV. Retail Space Europe Yearbook 2009. Real Estate Publishers BV, p. 204. ISBN 9789077997321.
4. ↑ (de) kirchner, Rahlstedt Center - Einkaufszentrum in Hamburg. Hamburg Magazin (21 oktober 2018). Geraadpleegd op 3 januari 2023.
5. ↑ (de) IPH managt früheres Einkaufszentrum von mfi. https://www.iz.de. Geraadpleegd op 26 december 2022.
6. ↑ (en) Staff, P. E. I., CBRE GI buys Hamburg shopping center for €60m. PERE (3 augustus 2016). Geraadpleegd op 3 januari 2023.
7. ↑ Rahlstedt Center - Parkeergarage/Terrein. www.parkopedia.de. Geraadpleegd op 3 januari 2023.
8. ↑ Köln, Immobilien Manager Verlag IMV GmbH & Co KG, Rudolf Müller Mediengruppe, MEAG verkauft. immobilienmanager. Geraadpleegd op 3 januari 2023.
9. ↑ ^{a b c} (de) Cornelis Rattmann, Tibarg Center lockt als neues Shopping Ziel. Welt.de (28 september 2002). Geraadpleegd op 28 december 2022.
10. ↑ Interview - Florian Boge - der Architekt - Tibarg Center. https://tibargcenter.de/. Geraadpleegd op 26 december 2022.
11. ↑ (de) Stimming, Elisabeth, Tibarg-Center: Neuer Schwung für Niendorf. www.abendblatt.de (20 april 2002). Geraadpleegd op 26 december 2022.
12. ↑ (de) Tibarg Center Hamburg: News & Analysen | Immobilien Zeitung. https://www.iz.de. Geraadpleegd op 29 december 2022.
13. ↑ (de) Generali Gruppe kauft das Tibarg Center. Welt.de (22 januari 2007). Geraadpleegd op 30 december 2022.
14. ↑ ^{a b} (de) BauNetz, Tibarg-Center - Einkaufszentrum in Hamburg eingeweiht. BauNetz (10 oktober 2002). Geraadpleegd op 26 december 2022.
15. ↑ (de) Hamburg, Hamburger Abendblatt-, Wilhelmsburg: Karstadt schließt, Marktkauf kommt. www.abendblatt.de (18 februari 2000). Geraadpleegd op 27 december 2022.
16. ↑ (de) Gisela Reiners, Wilhelmsburger können bald schöner einkaufen. Welt.de (18 februari 2000). Geraadpleegd op 27 december 2022.
17. ↑ Welt.de, Luna Center in Wilhelmsburg eingeweiht (2 december 2014). Geraadpleegd op 28 december 2022.

Rindermarkthalle Sankt Pauli

Lambertihof
Winkelcentrum Lambertihof in Olderburg
Locatie	Oldenburg
Openingsdatum	23 september 2008
Architect	Allmann Sattler Wappner Architekten
Winkels
Oppervlakte	38.000 m²
Verdiepingen	3
Aantal winkels	110
Parkeergelegenheid auto	1 parkeergarage, 829 parkeerplaatsen

De Lambertihof is een overdekt winkelcentrum in het centrum van Oldenburg.

Het complex is gelegen in het stadsdeel Bilk in Düsseldorf. De voorzijde ligt aan de oostzijde aan de Friedrichstrasse. Aan de noordzijde wordt het complex begrenst door de Bachstrasse en aan de zuidzijde spoorbanen en het naastgelegen S-Bahn, metro en busstation Düssseldorf-Bilk. Aan de westzijde grenst het aan een plein met groen, een speelplaats en sportvelden.

Dort wo heute der Lambertihof ist, befand sich früher Oldenburgs Markthalle.^[1] baujahrn 1990

Wir vermieten hier eine kleine, helle und offen gestaltete Ladeneinheit in der überdachten Lambertihof-Passage in bester Innenstadtlage.

Der Lambertihof ist ein Ensemble aus historischen Altbauten und moderner Einkaufspassage inmitten der Oldenburger Innenstadt. Auf ca. 4.500 m² bietet der Lambertihof einen interessanten Mix aus Gastronomie, Einzelhandel, Büros, Wohnungen und verschiedenen Dienstleistern. Zentrales Element ist der große Innenhof mit Glaskuppel.

Die überdachte Innenstadt-Passage ist über insgesamt 3 Eingänge zu erreichen. Der Haupteingang befindet sich direkt am Marktplatz gegenüber des Rathauses und der Lambertikirche. Die weiteren Eingänge befinden sich am Theaterwall und in der Kleinen Kirchenstraße im schönen Nikolai-Viertel.^[2]

Midden van de jaren 1990 werd het goederenstation Bilker Güterbahnhof stil gelegd, waardoor een meer dan 5 hectare groot terrein vrij kwam. In eerste instantie verhuurde de Deutsche Bahn enige ruimten aan winkeliers en een Italiaans visrestaurant. Hoewel de voorstellingen uiteen liepen, waren zowel de Deutsche Bahn als de gemeente het eens dat er op dit terrein wat nieuws moest ontstaan.

Na bekendmaking van de potentiële investeerder mfi uit Essen en de plannen voor een winkelcentrum van 50.000 m² zorgde voor een verdere polarisering Een Bürgermarkt waar de inwoners hun mening konden geven leidde tot een prijsvraag met het Münchense architectenbureau Allmann Sattler Wappner als winnaar uitkwam.

De plannen bleven tijdens de hele planningsfase controversieel vanwege de concurrentie met andere winkelcentra in de buurt en met de winkeliers in de staddelen Bilk, Unterbilk und Friedrichstadt. Hierop werd ingebracht dat men concurrend moest blijven met nabij gelegen steden als Neuss en Solingen, waar soortgelijke plannen ontwikkeld werden.

De bouw van het winkelcentrum naar het ontwerp van Allmann Sattler Wappner Architekten^[3] startte in oktober 2006 en werd in het najaar van 2008^[4] opgeleverd. De bouwkosten bedroegen zo'n € 260 miljoen.^[5] In 2018 wilde Hines Immobilien € 9 miljoen investeren in de modeinisering van het centrum om het zo meer te positioneren als het hart van het stadsdeel Bilk. De werkzaamheden zouden in 2019 zijn afgerond, maar werden uiteindelijk uitgesteld.^[6]

Het centrum werd ontwikkeld door mfi uit Essen. In november 2006 werd 92,5 % van het centrum aan het Canadese Ivanhoe Cambridge. Deze verkocht het in 2015 aan de Amerikaanse investeringsmaatschappij Hines Immobilien.^[5] Het beheer is in handen van Unibail Rodamco Westfield.

Het winkelcentrum telt zo'n..winkels verdeeld over ...verdiepingen. Het centrum heeft zijn hoofdingang aan de ....e en een lange doodlopende winkelstraat met vides tussen de verschillende verdiepingen. De ankerhuurders zijn ...r. Aan de zijde van Aan de zijde van de..is een deels ondergrondse parkeergarage met..parkeerplaatsen. Daarnaast zijn er 1....

Offciciële website

[[Categorie:]]

Voormalig HUMA center ^[1]https://www.world-architects.com/nl/projects/view/rheinpark-center

https://tb-i.eu/proyecto/centro-comercial-rheinpark-center/

Het complex is gelegen in het stadsdee Bilk in Düsseldorf. De voorzijde ligt aan de oostzijde aan de Friedrichstrasse. Aan de noordzijde wordt het complex begrenst door de Bachstrasse en aan de zuidzijde spoorbanen en het naastgelegen S-Bahn, metro en busstation Düssseldorf-Bilk. Aan de westzijde grenst het aan een plein met groen, een speelplaats en sportvelden.

De bouw van het winkelcentrum naar een ontwerp van Allmann Sattler Wappner Architekten^[2] startte in oktober 2006 en werd in het najaar van 2008^[3] opgeleverd. De bouwkosten bedroegen zo'n € 260 miljoen.^[4] In 2018 wilde Hines Immobilien € 9 miljoen investeren in de moderinisering van het centrum om het zo meer te positioneren als het hart van het stadsdeel Bilk. De werkzaamheden zouden in 2019 zijn afgerond, maar werden uiteindelijk uitgesteld.^[5]

In 2015 kocht de Amerikaanse investeringsmaatschappij Hines Immobilien het complex van het Canadese Ivanhoé Cambridge.^[4] Het beheer is in handen van Unibail Rodamco Westfield.

Het winkelcentrum telt zo'n 110 winkels verdeeld over drie verdiepingen. Het centrum heeft zijn hoofdingang aan de Friedrich Strasse en een lange doodlopende winkelstraat met vides tussen de verschillende verdiepingen. De ankerhuurders zijn C&A, MediaMarkt, H&M, Aldi en Müller. Aan de zijde van Aan de zijde van de Bachstraat is een deels ondergrondse parkeergarage met 829 parkeerplaatsen. Daarnaast zijn er 17 woningen op 2200 m²,^[6] een zwembad en de

Offciciële website

[[Categorie:]]