stunt

• Geluid:  stunt    (hulp, bestand)

• stunt

• Van werkwoord [A] uit het Engels, in de betekenis van ‘bravourestuk’ voor het eerst aangetroffen in 1946 ^[1][2]

	enkelvoud	meervoud
naamwoord	stunt	stunts
verkleinwoord	stuntje	stuntjes

de stunt m

1. een ongewone en moeilijke fysieke prestatie, die daardoor erg opvalt

   • In Schalkhaar durfde de organisatie het paasvuur niet aan te steken vanwege de droogte. Daarom is een gigantisch openluchtscherm opgesteld met daarop een film van het paasvuur. ,,Het is een mooie stunt en laat zien dat wij niet bij de pakken gaan neerzitten.’’ ^[3] 

• oudejaarsstunt, publiciteitsstunt, reclamestunt, verkiezingsstunt

• stuntdubbel, stunten, stuntman, stuntprijs, stuntvliegen, stuntvrouw, stuntwerk

vervoeging van
stunten

stunt

1. enkelvoud tegenwoordige tijd van stunten
2. gebiedende wijs van stunten

• Het woord stunt staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

• In onderzoek uit 2013 van het Centrum voor Leesonderzoek werd "stunt" herkend door:

99 %	van de Nederlanders;
98 %	van de Vlamingen.[4]

• Zie Wikipedia voor meer informatie.

• Geluid:  stunt (VS)    (hulp, bestand)

• [A] (werkwoord) van Middelengels stunt, waarvan de verdere herkomst onduidelijk is.
• [B] (werkwoord) erfwoord van Proto-Germaans *stuntaz; zie ook stint
• [A] (zelfstandig naamwoord) van werkwoord [A]
• [B] (zelfstandig naamwoord) van werkwoord [B]

[A] stunt

1. onovergankelijk stunten, een stunt uitvoeren
2. overgankelijk een stunt doen met

vervoeging
onbepaalde wijs	to  stunt
he/she/it	stunts
verleden tijd	stunt
voltooid deelwoord	stunt
onvoltooid deelwoord	stunting
gebiedende wijs	stunt

[B] stunt

1. overgankelijk (een plant e.d.) in de groei belemmeren

enkelvoud	meervoud
stunt	stunts

[A] stunt

1. stunt, waagstuk
2. (verouderd) bekwaamheid, vaardigheid

[B] stunt

1. belemmering in groei (bijv. van een plant)