heide

• Geluid:  heide    (hulp, bestand)
• IPA: / ˈhɛidə / (2 lettergrepen)
  • (Noord-Nederland, Limburg): /ˈhɛɪ̯də/
  • (Vlaanderen, Brabant): /ˈhɛːdə/

• hei·de

• In de betekenis van ‘plant, grond met heideplant begroeid’ voor het eerst aangetroffen in 1240 ^[1]
• erfwoord Van Middelnederlands heide, hede, van Oudnederlands *heitha, *hētha, van Germaans *haiþī, *haiþijō.

de heide v / m

1. een met heidekruid begroeide vlakte

   • Zijn huis staat in het midden van een grote heide. 

2. uitgestrekte, onbebouwde zandgrond

• hei

• besheide, boomheide, dopheide, kraaiheide, lepeltjesheide, Mokerheide, riegheide, struikheide

heide

1. enkelvoud verleden tijd van heien
   

   • Ik heide. 
     
   • Jij heide. 
     
   • Hij, zij, het heide. 

• Het woord heide staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

• In onderzoek uit 2013 van het Centrum voor Leesonderzoek werd "heide" herkend door:

• Zie Wikipedia voor meer informatie.