bannen

• Geluid:  bannen    (hulp, bestand)

• ban·nen

• van Middelnederlands bannen^[1]

stamtijd
onbepaalde wijs	verleden tijd	voltooid deelwoord
bannen	bande	gebannen
zwak -d gemengd	volledig

bannen

1. overgankelijk iemand de toegang tot iets weigeren

   • Hij werd wegens wangedrag op het forum gebannen. 

• uitbannen, verbannen, vierbannen

de bannen mv

1. meervoud van het zelfstandig naamwoord ban

• Het woord bannen staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

• In onderzoek uit 2013 van het Centrum voor Leesonderzoek werd "bannen" herkend door:

95 %	van de Nederlanders;
99 %	van de Vlamingen.[2]

• Zie Wikipedia voor meer informatie.

bannen

1. uitbannen

• van ban met het achtervoegsel -en^[1]

stamtijd
onbepaalde wijs	verleden tijd		voltooid deelwoord
	enkelvoud	meervoud
bannen	bien	bienen	ghebannen
klasse 7	volledig

bannen

1. verbannen, verdrijven