badiner
- ba·di·ner
| stamtijd | ||
|---|---|---|
| infinitief | verleden tijd |
voltooid deelwoord |
| badiner |
badinais |
badiné |
| eerste groep | volledig | |
badiner
- ergatief badineren, schertsen
- overgankelijk bespotten, spotten met
- ergatief (paardrijden) spelen met zijn bit (van paarden)
- ↑ badiner (Etymologie) in: Le Trésor de la Langue Française informatisé (1971-1994)
op de website cnrtl.fr
