orbital

• IPA: /ɔrˈbʲital/

orbital m

1. (natuurkunde) orbitaal; het gebied rondom een atoomkern waarin elektronen met een bepaalde energie zich met 90% waarschijnlijkheid bevinden
2. (natuurkunde) orbitaal; de omloop (van een satelliet) betreffend

• Zie Wikipedia voor meer informatie.

orbital

1. (natuurkunde) orbitaal; het gebied rondom een atoomkern waarin elektronen met een bepaalde energie zich met 90% waarschijnlijkheid bevinden

• atomic orbital

• Zie Wikipedia voor meer informatie.

• Geluid: Bestand bestaat nog niet. Aanmaken?

• or·bi·tal

• afgeleid van het Latijnse orbita (baan (van hemellichaam)) of het Spaanse órbita met het achtervoegsel -al

	enkelvoud	meervoud
mannelijk	orbital	orbitales
vrouwelijk	orbital	orbitales

orbital

1. orbitaal

• orbital in: Diccionario de la lengua española, 23e druk, op website: Real academia española

• IPA: /ɔrbɪtal/

• or·bi·tal

orbital monbezield

1. (natuurkunde) orbitaal; het gebied rondom een atoomkern waarin elektronen met een bepaalde energie zich met 90% waarschijnlijkheid bevinden
2. (natuurkunde) orbitaal; de omloop (van een satelliet) betreffend

	enkelvoud	meervoud
nominatief	orbital	orbitaly
genitief	orbitalu	orbitalů
datief	orbitalu	orbitalům
accusatief	orbital	orbitaly
vocatief	orbitale	orbitaly
locatief	orbitalu	orbitalech
instrumentalis	orbitalem	orbitaly

• orbit monbezield

• orbitalový

• atomový orbital monbezield

• Zie Wikipedia voor meer informatie.

• Internetová jazyková příručka - Ústav pro jazyk český AV ČR (Tsjechisch)