grijpen

naamwoord van handeling
zelfstandig	bijvoeglijk
grijpen	grijpend
grip	gegrepen
greep

• Geluid:  grijpen    (hulp, bestand)
• IPA: / ˈɣrɛipə(n) / (2 lettergrepen)

• grij·pen

• In de betekenis van ‘pakken’ voor het eerst aangetroffen in 1240 ^[1]
• van Middelnederlands gripen^[2]

stamtijd
onbepaalde wijs	verleden tijd	voltooid deelwoord
grijpen	greep	gegrepen
klasse 1	volledig

grijpen ^[3]

1. plotseling iets of iemand beetpakken

   • Hij wist snel de peuter te grijpen voor deze in de kolkende rivier viel. 

2. met kracht iets pakken

   ▸ Op 14 juli 2014 demarreert Nibali op drie kilometer voor de top. De Siciliaan grijpt de leiderstrui en staat die niet meer af.^[4]

3. emotioneel ergens door geraakt worden

   ▸ Ik vond het verbijsterend om te horen hoeveel indruk de trail destijds op deze man had gemaakt. Zou ik over 35 jaar ook nog zo gegrepen zijn door deze ervaring?^[5]

4. naast grijpen: iets missen, iets niet te pakken kunnen krijgen

   ▸ Zij grijpen dus naast de 1.000 euro tegemoetkoming en moeten wachten tot een volgende ronde. Het loket gaat op 1 september en 1 november opnieuw open. Degenen die zich wel hebben kunnen aanmelden, krijgen binnen enkele dagen hierover een bericht.^[6]

• De gelegenheid bij de haren grijpen of pakken

• De koe bij de horens grijpen (pakken of vatten)

• Grip / greep op iets krijgen

• Iemand bij de kladden grijpen

• Van de gaffel in de greep vallen

de grijpen mv

1. meervoud van het zelfstandig naamwoord grijp

• Het woord grijpen staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

• In onderzoek uit 2013 van het Centrum voor Leesonderzoek werd "grijpen" herkend door:

99 %	van de Nederlanders;
99 %	van de Vlamingen.[7]

• Zie Wikipedia voor meer informatie.