bon

• Geluid:  bon    (hulp, bestand)
• IPA: / bɔn / (1 lettergreep)

• bon

• Leenwoord uit het Frans, in de betekenis van ‘bewijsje’ voor het eerst aangetroffen in 1867 ^[1]
• ^[2]

	enkelvoud	meervoud
naamwoord	bon	bonnen (bons)
verkleinwoord	bonnetje	bonnetjes

de bon m ^[3]

1. stukje papier dat als tegoedbewijs dienst doet

   • Er zit een bon bij van tien punten. 

2. een rantsoeneringsbewijs

   • De suiker is op de bon. 

3. een opgelegde boete of bekeuring

   • Hij kreeg weer een bon voor te hard rijden. 

4. stukje papier waardoor je kunt bewijzen dat je iets betaald hebt.

   • U kunt ruilen met het bonnetje. 

• op de bon gaan

• Indonesisch: bon

• bon-gebied, bonboekje, bonkaart, bonnenland

• Het woord bon staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

• In onderzoek uit 2013 van het Centrum voor Leesonderzoek werd "bon" herkend door:

100 %	van de Nederlanders;
97 %	van de Vlamingen.[4]

• Zie de doorverwijspagina op Wikipedia voor meer informatie.

• Geluid:  bon    (hulp, bestand)

	enkelvoud	meervoud
mannelijk	bon	bons
vrouwelijk	bonne	bonnes

bon

1. goed

• bon

• [1],[2] uit het Nederlands "bon"
• [3] uit het Nederlands "bond"

bon

1. bon
2. rekening
3. bond

• rekening

bon

1. (plantkunde) boom