opklinken

• Geluid:  opklinken    (hulp, bestand)

• op·klin·ken

• samenstelling van  op bw  en  klinken ww 

opklinken ^[1]

1. een helder geluid voortbrengen

   • Toen Rimbaud in zijn ouderlijk huis Une saison en enfer schreef, na de hel van Parijs, luisterde zijn zuster aan zijn kamerdeur, waarachter ze smartelijk gesnik hoorde opklinken. ^[2] 
   • 'In het dictee zal de katholieke traditie in al haar pracht opklinken. Het katholieke taalgebruik is grotendeels vergeten, maar heel rijk', aldus Omroep RKK. ^[3] 
   • De regisseur orkestreert elke tegenslag die Stet ondervindt zó zorgvuldig, dat het resultaat volkomen bedacht overkomt. Dat Boychoir soms toch weet te raken, is dan ook vooral te danken aan de muziek, meerstemmig opklinkend uit gouden keeltjes met een beperkte houdbaarheid. ^[4] 

• weerklinken, schallen, rinkelen

• Het woord opklinken staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

• In onderzoek uit 2013 van het Centrum voor Leesonderzoek werd "opklinken" herkend door: