consul

De printervriendelijke versie wordt niet langer ondersteund en kan weergavefouten bevatten. Werk uw browserbladwijzers bij en gebruik de gewone afdrukfunctie van de browser.

Nederlands

Uitspraak

Geluid: consul (hulp, bestand)
IPA: / ˈkɔnzʏl / (2 lettergrepen)

Woordafbreking

con·sul

Woordherkomst en -opbouw

van Latijn consul, in de betekenis van ‘gevolmachtigd vertegenwoordiger van land’ voor het eerst aangetroffen in 1470 ^[1]^[2]^[3]

Zelfstandig naamwoord

de consul m

(beroep) (diplomatie) gevolmachtigd vertegenwoordiger van een vreemde regering in een land.
(geschiedenis) (beroep) elk van de beide eerste overheidspersonen tijdens de Republiek in Rome.

Vertalingen

1. vertegenwoordiger

1. Romeins overheidspersoon

Gangbaarheid

Het woord consul staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

In onderzoek uit 2013 van het Centrum voor Leesonderzoek werd "consul" herkend door:

91 %	van de Nederlanders;
95 %	van de Vlamingen.^[4]

Meer informatie

Zie Wikipedia voor meer informatie.

Verwijzingen

Engels

Zelfstandig naamwoord

consul

consul

Frans

Zelfstandig naamwoord

consul m

consul

Latijn

Uitspraak

IPA: /kõː.sʊɫ/

Woordafbreking

con·sul

Zelfstandig naamwoord

cōnsul m

(politiek) consul

Verwante begrippen

consilium

Verbuiging

	enkelvoud	meervoud
nominatief	cōnsul	cōnsulēs
genitief	cōnsulis	cōnsulum
datief	cōnsulī	cōnsulibus
accusatief	cōnsulem	cōnsulēs
vocatief	cōnsul	cōnsulēs
ablatief	cōnsule	cōnsulibus

[1] Woordenboek der Nederlandsche taal (1864-2001).

[qconsul-2] consul op website: Etymologiebank.nl

[p{{{1}}}-3] "consul" in:
Sijs, Nicoline van der
, Chronologisch woordenboek. De ouderdom en herkomst van onze woorden en betekenissen, 2e druk, Amsterdam / Antwerpen: Veen, 2002; op website dbnl.org; ISBN 90 204 2045 3

[4] Door archive.org gearchiveerde versie van 21 oktober 2019 “Word Prevalence Values” op ugent.be

[1]

[2]

[3]

[4]

enkelvoud		meervoud
zonder lidwoord	met lidwoord	zonder lidwoord	met lidwoord
consul	le consul	consuls	les consuls