consul

• Geluid:  consul    (hulp, bestand)
• IPA: / ˈkɔnzʏl / (2 lettergrepen)

• con·sul

• van Latijn consul, in de betekenis van ‘gevolmachtigd vertegenwoordiger van land’ voor het eerst aangetroffen in 1470 ^[1][2][3]

	enkelvoud	meervoud
naamwoord	consul	consuls
verkleinwoord	consulletje	consulletjes

de consul m

1. (beroep) (diplomatie) gevolmachtigd vertegenwoordiger van een vreemde regering in een land.
2. (geschiedenis) (beroep) elk van de beide eerste overheidspersonen tijdens de Republiek in Rome.

• ereconsul

• consul-generaal, consulaat, consulair, consultant, consultatie, consultatief, consulteren

• ambassade, ambassadeur

• Het woord consul staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

• In onderzoek uit 2013 van het Centrum voor Leesonderzoek werd "consul" herkend door:

91 %	van de Nederlanders;
95 %	van de Vlamingen.[4]

• Zie Wikipedia voor meer informatie.

enkelvoud	meervoud
consul	consuls

consul

1. consul

enkelvoud		meervoud
zonder lidwoord	met lidwoord	zonder lidwoord	met lidwoord
consul	le consul	consuls	les consuls

consul m

1. consul

• IPA: /kõː.sʊɫ/

• con·sul

cōnsul m

1. (politiek) consul

• consilium

	enkelvoud	meervoud
nominatief	cōnsul	cōnsulēs
genitief	cōnsulis	cōnsulum
datief	cōnsulī	cōnsulibus
accusatief	cōnsulem	cōnsulēs
vocatief	cōnsul	cōnsulēs
ablatief	cōnsule	cōnsulibus