verloofde
- ver·loof·de
| enkelvoud | meervoud | |
|---|---|---|
| naamwoord | verloofde | verloofden m verloofdes v |
| verkleinwoord | - | - |
- iemand die toegezegd heeft met een partner in het huwelijk te willen treden
- Hij ging met zijn verloofde op vakantie.
1. iemand die toegezegd heeft met een partner in het huwelijk te willen treden
| vervoeging van |
|---|
| verloven |
verloofde
- enkelvoud verleden tijd van verloven
- Ik verloofde.
- Jij verloofde.
- Hij, zij, het verloofde.
- Ik verloofde.
| enkelvoud | meervoud | |
|---|---|---|
| naamwoord | verloofde | verloofdes |
verloofde