Corazon Aquino

Corazon C. Aquino
Aquino pada 1986
Dalam jawatan 25 Februari 1986 – 30 Jun 1992
Naib Presiden	Salvador Laurel
Didahului oleh	Ferdinand Marcos
Digantikan oleh	Fidel V. Ramos
Maklumat peribadi
Lahir	María Corazon Sumulong Cojuangco (1933-01-25)25 Januari 1933 Paniqui, Manila, Filipina
Mati	1 Ogos 2009(2009-08-01) (umur 76) Bandar Raya Makati, Filipina
Parti politik	PDP–Laban Parti Liberal Pertubuhan Demokratik Nasionalis Bersatu (UNIDO)
Pasangan	Benigno Aquino Jr.
Tandatangan

María Corazon Sumulong Cojuangco–Aquino (lebih dikenali sebagai Cory Aquino; 25 Januari 1933 – 1 Ogos 2009)^[1] ialah ahli politik Filipina yang berkhidmat sebagai Presiden Filipina ke-11 dari 1986 hingga 1992, serta presiden wanita yang pertama di Asia. Beliau adalah isteri kepada Benigno Aquino, Jr., seorang senator pembangkang yang popular. Cory Aquino menjadi tumpuan penentangan terhadap pemerintahan autokratik Presiden Ferdinand Marcos ketika suaminya dibunuh di Lapangan Terbang Antarabangsa Manila pada 21 Ogos 1983 semasa pulang daripada buangan. Beliau juga merupakan ibu kepada bekas presiden Benigno Aquino III.^[2][3][4][5]

Corazon dilahirkan di Manila kepada keluarga Cojuangco dari provinsi Tarlac yang merupakan salah sebuah keluarga Mestizo-Cina yang terkaya di Filipina. Keluarga ibunya, iaitu keluarga Sumulong, juga merupakan sebahagian keluarga Filipina Cina politik di Rizal.

Corazon dibesarkan dalam keadaan keistimewaan, dan dihantar ke luar negeri untuk belajar di Akademi Ravenhill di Philadelphia, Amerika Syarikat dan Sekolah Convent Notre Dame serta Kolej Mount Saint Vincent di New York. Beliau belajar matematik dan memperoleh ijazah dalam bahasa Perancis pada tahun 1953.

Corazon kembali ke Filipina untuk menyertai kursus undang-undang di Universiti Far Eastern tetapi pada tahun 1955 ketika hanya berumur 22 tahun, beliau berkahwin dengan Benigno Aquino Jr. yang ketika itu telah dipilih sebagai Datuk Bandar Concepción di provinsi Tarlac. Mereka dikurniakan dengan lima orang anak: seorang anak lelaki, Benigno III, dan empat orang perempuan, Maria Elena, Aurora Corazon, Victoria Eliza, dan Kristina Bernadette. Benigno kemudian menjadi gabenor dan senator tetapi di bawah rejim Ferdinand Marcos, beliau ditangkap, dihukum mati, dan dibuang negeri.

Corazon mengiringi suaminya dalam buangan pada tahun 1980. Selepas menjalani hampir tiga tahun hukuman buangannya di Amerika Syarikat, Benigno kembali ke Filipina pada 21 Ogos 1983 dan dibunuh di tarmak Lapangan Terbang Antarabangsa Manila yang kemudian dinamai sempena namanya. Selepas kematian suaminya, Corazon diyakinkan oleh kawan-kawan dan penyokong-penyokong Benigno untuk menyertai politik sebagai ketua parti campuran Laban.

Corazon merupakan rakyat Filipina pertama yang dicalonkan untuk Hadiah Keamanan Nobel selepas mengetuai Revolusi EDSA tanpa menumpahkan sebarang darah pada zaman Marcos.

Pada 24 Mac 2008, keluarga Aquino mengumumkan bahawa bekas Presiden itu telah didiagnosis dengan kanser kolorektal. Apabila beliau dimaklumkan terlebih dahulu oleh doktor bahawa beliau hanya mempunyai tiga bulan untuk hidup,^[6] beliau menjalani rawatan perubatan dan kemoterapi. Satu siri penyembuhan Massa untuk Aquino (seorang Katolik yang taat) telah diadakan di seluruh negara untuk pemulihannya. Dalam satu kenyataan awam semasa satu penyembuhan Massa pada 13 Mei 2008, Aquino berkata bahawa ujian darahnya menunjukkan bahawa beliau bertindak balas dengan baik; rambutnya dan kehilangan selera makannya jelas.^[7]

Menjelang Julai 2009, Aquino dilaporkan berada dalam keadaan yang sangat serius, mengalami kehilangan selera makan, dan dibawa ke Pusat Perubatan Makati.^[8] Ia kemudian mengumumkan bahawa Aquino dan keluarganya memutuskan untuk menghentikan kemoterapi dan campur tangan perubatan lain untuknya.^[9][10]

Aquino meninggal dunia di Pusat Perubatan Makati pada jam 3:18 pagi pada 1 Ogos 2009 akibat kegagalan kardiorespiratori; beliau berusia 76 tahun.^[11]

Aquino mendapat penghormatan apabila anaknya, Senator Benigno Aquino III dipilih menjadi Presiden Republik Filipina yang baru pada 30 Jun 2010.

Selepas meninggalkan jawatan presiden, Aquino menerima beberapa anugerah dan petikan. Pada tahun 1994, Aquino dinamakan sebagai salah satu daripada 100 Women Who Shaped World History dalam buku rujukan yang ditulis oleh Gail Meyer Rolka dan diterbitkan oleh Bluewood Books di San Francisco, California.^[12] Pada tahun 1996, beliau menerima Hadiah J. William Fulbright untuk Persefahaman Antarabangsa dari Persatuan Fulbright, yang menyertai penerima terdahulu seperti Jimmy Carter dan Nelson Mandela.^[13] Pada Ogos 1999, Aquino telah dipilih oleh majalah Time sebagai salah satu daripada 20 Asean Paling Berpengaruh pada abad ke-20.^[14] Majalah yang sama menyebutnya pada November 2006 sebagai salah satu daripada 65 pahlawan Asia yang hebat, bersama dengan Aung San Suu Kyi, Deng Xiaoping, Lee Kuan Yew, Mahatma Gandhi, adan Raja Bhumibol Adulyadej.^[15] Pada tahun 2002, Aquino menjadi wanita pertama yang dinamakan Dewan Gubernur Lembaga Institut Pengurusan Asia, sekolah perniagaan lepasan terkemuka dan think tank di rantau Asia Pasifik.^[16] Beliau berkhidmat di Lembaga Pengarah sehingga 2006.^[17]

• Projek Jawatan Presiden Filipina