Większość osób kojarzy zmianę wizerunku samochodów Forda z Focusem, debiutującym w 1998 r. Tymczasem model Ka już dwa lata wcześniej pokazał światu, jak śmiałych pomysłów nadwoziowych można oczekiwać od Forda. Projekt stworzony na bazie przecinających się, eliptycznych linii zaskakiwał nie tylko formą, ale również proporcjami. Samochód był zaskakująco wysoki i miał wyjątkowo duży rozstaw osi w stosunku do długości. Pozwoliło to stworzyć konstruktorom przestronne, wygodne wnętrze, w którym królowała futurystyczna deska rozdzielcza. Niestety, kufer o pojemności 185-205 l (w zależności od kąta pochylenia oparcia tylnej kanapy) był trochę za mały, nawet w typowo miejskich zastosowaniach. Dopiero po złożeniu tylnej kanapy bagażnik zyskiwał przyzwoite rozmiary (725 l). Słabym punktem okazały się także fotele oraz wolna przestrzeń za przednimi siedzeniami.
Ale nawet zwykły, trzydrzwiowy Ka gwarantuje, że na ulicy nie pozostaniemy anonimowi. Samochód wyróżnia się z tłumu aut, a przy tym bardzo dobrze prowadzi się, zapewnia dobry komfort jazdy i wykazuje się znakomitą zwrotnością. Warunkiem łatwego prowadzenia jest jednak wspomaganie układu kierowniczego. Bez niego jazda Fordem Ka traci urok. Utrzymanie tego modelu nie sprawia większych problemów. Zużycie benzyny jest niskie, części zamienne tanie, awarie łatwe do usunięcia. Obsługę można powierzyć warsztatowi średniej klasy.
Historia modelu
1996 - premiera modelu, nadwozie hatchback 3d, silnik benzynowy 1.3 (50 lub 60 KM), produkcja w Hiszpanii (Walencja) 1999 - wersje z silnikami benzynowymi 1.0 (64 KM) i 1.6 (95 KM) na rynek brazylijski 2002 - niewielka modernizacja Ka (nowocześniejszy silnik 1.3 o mocy 60 lub 70 KM), premiera wersji SportKa (usportowiony hatchback 3d) i StreetKa (roadster z miękkim dachem), w obu nowych wersjach benzynowy silnik 1.6 (95 KM) 2004 - wersja StreetKa ze sztywnym dachem 2005 - niewielka modernizacja wnętrza 2008 - zakończenie produkcji, premiera Ka drugiej generacji
Awaryjność
Raport TÜV 2010
Awaryjność Forda Ka jest wysoka, ale problemy w większości przypadków są drobne i łatwe do usunięcia. Konstrukcja oparta jest na sprawdzonych rozwiązaniach i została nieźle dopracowana. Jedyna serwisowa akcja nawrotowa została przeprowadzona pod koniec 1998 r. i dotyczyła wad pompy hamulcowej.
Nadwozie
Decydując się na egzemplarz sprzed 2003 r. musimy liczyć się z korozją. Rdza pojawia się najszybciej na przednich błotnikach, progach drzwiowych, przy wlewie paliwa oraz w okolicy wycieraczki tylnej szyby. Przypadłością starszych egzemplarzy są również ciężka praca ręcznych podnośników szyb w drzwiach oraz zacinające się zamki.
Podwozie
Dziurawe polskie drogi szybko niszczą zawieszenia Forda Ka. Szybko wybijają się silentbloki przednich wahaczy. Nie warto na nich oszczędzać, jeśli zareagujemy na ich zużycie nie będziemy musieli wmieniać kompletnych wahaczy. Tuleje metalowo-gumowe można bowiem wymienić w wyspecjalizowanym warsztacie przy pomocy prasy. Dopiero kilkakrotna wymiana silentbloków powoduje na tyle duże rozszerzenie gniazd pod tuleje, że konieczna jest wymiana wahaczy. Jeśli wybiciu uległy również sworznie zwrotnicy to musimy sięgnąć po nowy wahacz. Wzmożonej uwagi wymagają łączniki stabilizatora. Są zazwyczaj odpowiedzialne za skrzypienie i stuki w podwoziu. Koniecznie trzeba zwrócić uwagę na wycieki z pompy wspomagania układu kierowniczego. Zdarzają się one wyjątkowo często. Warto sprawdzać też stan tarcz klocków i tarcz hamulcowych, bo nie są one szczególnie trwałe. Podobnie jak łozyska w piastach kół
Silnik
Instalacja elektryczna
Elektryka to wyjątkowo słaby punkt modelu Ka. Zawodzą sterowniki szyb w drzwiach, często przepalają się żarówki, awariom ulegają cewka zapłonowa i potencjometr przepustnicy. W starszych egzemplarzach dodatkowym problemem są skorodowane złącza elektryczne i popękane przewody. Zaburzenia w dystrybucji napięcia powodują unieruchomienie rozmaitych odbiorników prądu.
Co wybrać?
Im nowszy rocznik Forda Ka tym lepiej, ze względu na lepsze wyposażenie. Łatwiej trafić na egzemplarz ze wspomaganiem układu kierowniczego, ABS-em i kompletem poduszek powietrznych (czołowe i boczne). Lepszy jest także silnik, produkowany od 2003 r. Nowsze wersje Ka nie mają problemów z korozją i legitymują się niższymi przebiegami. Starsze egzemplarze, zazwyczaj dużo mocniej wyeksploatowane, są jednak łatwiejsze w obsłudze i utrzymaniu, ze względu na większą liczbę tanich zamienników części zamiennych.
VIN
Numer identyfikacyjny VIN wybito w przedziale pasażerskim, na prawym progu drzwiowym w olicy prawego, przedniego fotela. Numer VIN umieszczono również na górnej powierzchni deski rozdzielczej po stronie lewej, widoczny jest przez lewy, dolny narożnik przedniej szyby
Dekodery numerów VIN dla samochodów marki Ford: https://www.fleet.ford.com/maintenance/VIN_tools/default.asp http://smutny.ath.cx/download/skrypty/ford_vin.php
Ceny
Linki
http://www.fordclubpolska.org/ - strona Ford Club Polska
Dariusz Dobosz
