NGC 4295
NGC 4295 | |
---|---|
| |
Соѕвездие | Береникина Коса |
Епоха | Ј2000.0 |
Положба | |
Положбен агол | 165° |
Податоци од набљудување | |
Вид на тело | леќеста галаксија |
Морфолошки вид | S0 |
Привиден сјај (видлив) |
13,7 |
Привиден сјај (во честот. појас.) |
14,7 |
Површински сјај | 12,9 m/лм2 |
Физички податоци | |
Привидни димензии | 0,9' x 0,6' |
Историја | |
Откривач | Хајнрих Даре |
Откриена | 6 април 1864 |
Други ознаки | MCG 5-29-68, CGCG 158-85 |
NGC 4295 — леќеста галаксија во соѕвездието Береникина Коса, заведена во Новиот општ каталог на длабоконебесни тела.
Објектот бил предмет и на други истражувања, па освен како NGC 4295 се споменува и како MCG 5-29-68, CGCG 158-85.
Откривање
[уреди | уреди извор]Објектот е откриен на 6 април 1864 година од страна на Хајнрих Даре, со помош на рефрактор, чијашто леќа имала пречник од 11 см.
Податоци
[уреди | уреди извор]Податоци од набљудување
[уреди | уреди извор]Според морфолошката класификација на галаксиите, NGC 4295 е од видот S0.[1] Видливиот сјај со голо око изнесува 13,7 m, а оној во рамките на интервалот од минималната до максималната честота 14,7 m, додека површинскиот сјај изнесува 12,9 m/лм2.[2] NGC 4295 има привидни димензии од 0,9' х 0,6'.[2]
Астрономски податоци
[уреди | уреди извор]Објектот е од епохата Ј2000.0. Положбениот агол на објектот е во износ од 165°.[2]
Други поделби
[уреди | уреди извор]Проучување на NGC 4295 е вршено од повеќе истражувачи, па поради тоа е вклучен и во други познати збирки според различн критериуми на поделба. Така, во Каталогот на најважните галаксии (PGC), објектот се среќава со ознаката 39906. Во рамките на атласот на длабокото небо, Уранометрија 2000.00, објектот припаѓа на групата означена со бројот 108; додека во Каталогот на основни ѕвезди (GSC) е групиран под бројот 1991. Објектот е забележан и во фотографското истражување спроведено од Паломарската опсерваторија во 1958 година, каде што се споменува во групата под број 64.
Поврзано
[уреди | уреди извор]Наводи
[уреди | уреди извор]Користена литература
[уреди | уреди извор]- de Vaucouleurs, G., A. de Vaucouleurs, and H.C. Corvin, Jr., Second Reference Catalogue of Bright Galaxies.
Austin, Texas, University of Texas Press, 1976.(118,206)