461 Ocean Boulevard е вториот студио албум на блуз-рок музичарот Ерик Клептон, а издаден е во јули 1974, од издавачката куќа „RSO“ по успехот на „I Shot the Sheriff“.[1]
Во 2004 беше издадена преработка на мастерот на „461 Ocean Boulevard“ на два диска, делукс едиција. Вторит диск вклучува концерт во живо кој бил снимен во „HMV Hammersmith Apollo“. Во 2003 албумот е рангиран на 409 место во магазинот „Rolling Stone“ на нивната листа од „500 најдобри албуми на сите времиња“.[6]
По наднимувањето на хероинската зависност, на Ерик Клептон му беше дадена демо лента од Карл Ридли (поранешен басист на „Derek and the Dominos“ вклучувајќи песни отсвирени од Ридли со клавијатуристот Дик Симс и тапанарот Џими Олдакер). Накратко по посетата на Клептон и неговиот менаџер Роберт Стигвуд, Клептон дозна дека неговиот менаџер склучил договор за него за снимање во „Criteria Studios“ во Мајами со Ридли, Симс, Олдакер и продуцентот Тод Дод.[1]
Стигвуд исто така му платил на Клептон за престој во изнајмена куќа на адресата „461 Ocean Boulevard“ од каде што албумот го доби својот наслов. Кога Клептон почна со снимањето во „Criteria Studios“ беше придружен од гостинката вокалист Ивон Елиман и гитаристот Џорџ Тери кои подоцна ги вклучи како членови во групата. Тоа беше додека Тери свиреше на албумот „Burnin'“ од „The Wailers“ и тие снимија преработена верзија на песната „I Shot the Sheriff“ напишана од водачот на беднот Боб Марли, песна која Клептон не сакаше да ја издаде на албумот. Како и да е, другите членови на бендот го натераа Клептон на тој потег[1] што подоцна се покажа како добра одлука бидејќи песната беше издадена како сингл и стана едиствената песна на Клептон која го зазема #1 на „Billboard Hot 100“.[7]
[2]
