lup

lup v /løp/

1. (liefdeil) edere vanne bei vleisechtige oetstaeksele bieje äöpening vanne móndj
2. (euverdrechtelik) get det dore vorm, 't gebroek of de plaatsing liek op 'n [1]

Aafbraeking

• lup

Net get anges gesjreve

• löp, lub

Aafleijing

• luppebaer, luppentrul, luppespanning
• baovelup, hanglup, hazelup, óngerlup, losluppig, sjaamlup, zoeloelup

Verwantje wäörd

• ammezjuur, lip, sprok
• móndj

Zagswies

• brandj oppe luppen höbbe: koortsige luppen höbbe
• get oppe löppen höbben óm te zègke: net get van plan zeen te gaon zègke, mer det tommeh neet doon

  Wie ich dem huuerdje zègke det ich mer e gewuuen mienwirkerskindj bön, haw ich oppe luppen óm te zègke det de mèlkker vare - waat zie vader dieëj - toch ouch gei teiken van riekdóm waas.

• zègke waat oppe luppe kump
• Kepotte luppe mós se-n instrieke mit get demezalf.