leis

leis m /lɛ́i̯s/

1. e vormstök van 'ne voot, meis van hout of metaal, worop de sjoester sjoon kan zitte veur die te lappe

Aafbraeking

• leis

Net get anges gesjreve

• lies

Aafleijinge

• leiste

Zagswies

• Sjoester, blief bie diene leis: Dooch nieks wovans toe nieks versteis; kal neet euver get woos toe nieks euver wèts.
• De sjoester zat de sjoon oppe leis veur dem get oet te rèkke.

• Frans: forme v
• Ingels: last^(en:)
• Nederlandjs: leest g, schoenmakersleest g
• Pruus: Leisten m

 

leis v /lɛ̀i̯s/

1. d'n aafdrök vanne twieë rajer van 'ne wage waat e paad vörmp, mit naam tösse de begrujjing, mit ei spaor veur eder raad
2. (euverdrechtelik) 'n lang vrouw

Aafbraeking

• leis

Net get anges gesjreve

• lies

Aafleijinge

• kerreleis, langleis, vaarleis

[1]

• Algemein Gesjreve Limbörgs: geleij, kargeleij en karresjpaor
• Frans: ornière v
• Ingels: cart track
• Nederlandjs: karrenspoor^(nl:) ó

leis /lɛ́i̯s/

1. (neet-lemma) inkelveljigen ieëste-persoeansvorm (ich) innen hujigen tied van leiste
2. (neet-lemma) inkelveljigen twieëdje-persoeansvorm (doe) innen hujigen tied van leiste
3. (neet-lemma) inkelveljigen derdje-persoeansvorm (det) innen hujigen tied van leiste
4. (neet-lemma) mieëveljigen twieëdje-persoeansvorm (geer) innen hujigen tied van leiste
5. (neet-lemma) inkelveljige gebi-jjendje wies van leiste
6. (neet-lemma) mieëveljige gebi-jjendje wies van leiste

Aafbraeking

• leis

Variaasje

• [6] leistj