sjeut

sjeut m (Nederlands: schot, geweerschot, scheut, loot, kleine hoeveelheid vloeistof, scheutje, waterloot, halfwas varken)

• Mofers: sjeu~t (sjeu~te, sjeu~tje)

Sinneniem

• (deils) górs

Verbuging

sjeut, sjeutje

sjeut m /ʃǿ:t/

1. de hanjeling of 't rizzeltaat van 't oet- of aafsjeten van get (wie van 'n kogel of 'ne piel)
2. 'nen helle, kreftige stamp óngere bal bie 't voetballe
3. (euverdrechtelik) 'ne wónj veroearzaak door 'ne [1]
4. (plantje) e nuuj aangrujtsel aan 'n plantj
5. e flot-opkómmendj hieël pienlik geveul

   Ich kreeg mich inèns 'ne sjeut inne rechse bein; neet te gluive.

Raod

't Waord veur 't Nederlandjs "schot" es aafsjeijing is 'ne "sjot"; 't waord veur "schot" mitte veut, wie ónger 'ne bal, is 'ne "stamp" (of minder algemein 'ne "sjeut").

't Nederlandjs waord "scheut" es ónaafgemaete wieväölheid vleujstóf is 'n "klads".

Aafbraeking

• sjeut

Aafleijinge

• sjeuteling, sjeutig, Sjeutjeshei
• gewaersjeut, haamsjeut, heksesjeut, kamersjeut, meisjeut, pistoolsjeut, rögkesjeut

Verwantje wäörd

• sjete, sjötter, vuring
• deefke, laot, oetluiper, oksel

[1]

• Algemein Gesjreve Limbörgs: sjeut

[4]

• Algemein Gesjreve Limbörgs: sjeut

sjeut /ʃǿ:t/

1. (neet-lemma) mieëvaadsvorm van sjeut
2. (neet-lemma) vorm innen datief van sjeut

Aafbraeking

• sjeut