-ke

-ke ó /()kə ~ ()kʲe/

1. vörmp d'n diminutief (de verkleinvorm) van e zelfstenjig naamwaord

   hoes > huuske

   lien > lienke

2. (zelje) vörmp gestapeldj mit -s e biewaord

   lekker > lekkerkes

   stil > stilkes

Aafbraeking

• ke

Verwantje wäörd

• [1] -el

't Achterveugsel "-ke" veroearzaak wo 't kan vriewaal ummer 'nen umlaut en döks ouch 'n toeanverstoeating.

Nao bepaoldje mitklinkers, wie -ch, -g, -k (ouch -nk) en (historisch) -t, kump nag 'n -s- daotösse: klok > klökske. Nao -t en -d wuuert de verkleinvorm -je: kat > ketje (vreuger ketske), bèd > bèdje en bietje (vreuger bietske). Bie -j wuuert 't -dje es dao historisch 'n -d- waas: flaaj > flaedje. Bie -ndj kump hie allein 'n -e: landj > lendje. Es e waord injig op -s mit 'n versjaole -t, wie kas (dink aan Nederlandjs kast) waas 't vreuger -(t)je, meh det is door -jke versjuuf nao -ke: kas > kestje ~ kesjke ~ keske.