vorm

vorm m /vɒ́rm/

1. die uterlike feguur van e veurwerp, de ruumdjelike begrenzing van e veurwerp
2. speelgood mit vaste, algemein vörm ([1]), wie 'nen driehook, 'ne veerkantj of 'ne bol

   Kinjer mós se mit vörmkes laote spele, went dao lieëre die väöl van.

3. 'ne bak of 'n anger veurwerp wo me get in kan sjödden of mit kan oetdrökke
4. de liefeliken toestandj van emes, de kóndiesje van emes
5. 'n variaasjen oet 'n grótter gehieël

   "Beuk" en "beukske" zeen allebei verbaoge vörm van 't waord "book".

6. (synoniem) anger waord veur meneer
7. (synoniem) anger waord veur saort

   Mót det 'ne vorm van van sport veurstèlle?

Aafbraeking

• vorm

Net get anges gesjreve

• vörm

Aafleijinge

• misvormp, vörme, vormelik, vormloos
• vormblaad, vormtechnisch
• bakvorm, belaefheidsvorm, bievorm, gróndjvorm, laevesvorm, naevevorm, oearzaaksvorm, pasvorm, regeringsvorm, staotsvorm, verkleinvorm, waordvorm
• deervörmig, eivörmig, krinkvörmig, S-vörmig, T-vörmig, U-vörmig, Y-vörmig, ziekzakvörmig

Verwantje wäörd

• feguur, formaasje, formeleer
• kóndiesje

Zagswies

• inne vorm van
• in vorm zeen: 'n gooj kóndiesje höbbendj

[1]