arbori
arbori dictio est in variis linguis: |
Formae affines
+/-arborī
+/-Proprietates grammaticales
+/-Forma | Modus flexurae | originis |
---|---|---|
arborī | casus dativus singularis | substantivi arbor |
Appellatio pronuntiatusque
+/-API: /ˈarboriː/ (classice) - Syllabificatio phonetica: ar·bo·rī — morphologica: arbor-i
arbori
+/-Proprietates grammaticales
+/-Forma | Modus flexurae | originis |
---|---|---|
arbori | forma pluralis | substantivi arbore |
Appellatio pronuntiatusque
+/-API: /ˈarbori/ - Syllabificatio phonetica: ar·bo·ri — morphologica: arbor-i
Loci
+/-C. Plinius Secundus 23-79 | ||||||||||||||||||||||
antiq. | class. | I | II | III | IV | V | VI | VII | VIII | IX | X | XI | XII | XIII | XIV | XV | XVI | XVII | XVIII | XIX | XX | XXI |
Latinitas Romana
+/-
- dentium candore intellegitur iuventa. circa hos beluis summa cura: alterius mucroni parcunt, ne sit proeliis hebes, alterius operario usu fodiunt radices, inpellunt moles; circumventique a venantibus primos constituunt quibus sint minimi, ne tanti proelium putetur, postea fessi inpactos arbori frangunt praedaque se redimunt. —Naturalis historia Plinii [1][2]
- ↑ Gaius Plinius Secundus, Naturalis historiae libri XXXVII. (Teubner, Lipsiae 1892-1909). Bibliotheca Augustana: Liber octavus, cap. 4, [8] — arbori
- ↑ 2.0 2.1 Vicicitatio: arbori.
- ↑ Gaius Plinius Secundus, Naturalis historiae libri XXXVII. (Teubner, Lipsiae 1892-1909). Bibliotheca Augustana: Liber tertius decimus, cap. 7, [29] — arborique