Septem sapientes

Plato primus septem sapientes tamquam gregem commemorat. In dialogo nomine Protagoras (343a) eos dinumerat:

• Thales Milesius
• Pittacus Mytilenaeus
• Bias Prienensis
• Solon Atheniensis
• Cleobulus Lindius ex Rhodo
• Myson Chenensis
• Chilon Lacedaemonius

Singula hominum nomina etiam antea (plerique apud Herodotum) nominantur.

Notissimi erant Thales et Solon. Omnes indices Thalem, Solonem, Bian, et Pittacum nominant, plerique etiam Cleobulum et Chilonem. Myson, de quo humili loco orto pauca nota erant, apud Platonem quidem invenitur; Demetrius Phalereus autem eum Periandro Corinthio supplet.

Index Demetrii Thalem, Pittacum, Bian, Solonem, Cleobulum, Chilonem, et Periandrum amplectens antiquitate maxime acceptus erat.

Alii indices comprehendunt:

• Epimenides
• Leophantus
• Aristodemus
• Pherecydes
• Pythagoras
• Anacharsis
• Anaxagoras
• Acusilaus
• Lasus
• Orpheus
• Epicharmos
• Peisistratus
• Linus
• Pamphilus

Rari et alii nominantur.

 

Septem sapientes cum erga patriam meritis tum sententiis iis attributis noti erant. Iam Plato illa a septem sapientibus simul breviter ac eleganter dicta laudavit.

Prologo Ludi Septem Sapientum Ausonii poetae finito quidam Ludius procedit, qui illa septem sapientium recitat^[1]:

Delphis Solonem scripse^[2] fama est Atticum:
γνῶθι σεαυτόν, quod Latinum est: nosce te.
multi hoc Laconis esse Chilonis putant.
Spartane Chilon, sit tuum necne ambigunt,
quod iuxta fertur: ὅρα τέλος μακροῦ βίου,
finem intueri longae vitae qui iubes.
multi hoc Solonem dixe^[3] Croeso existimant.
et Pittacum dixisse fama est Lesbium:
γίγνωσκε καιρόν; tempus ut noris iubet.
sed καιρός iste tempestivum tempus est.
Bias Prieneus dixit: οἱ πλεῖστοι κακοί,
quod est Latinum: plures hominum sunt mali:
sed inperitos scito, quos dixit malos.
μελέτη τὸ πᾶν, Periandri id est Corinthii:
meditationem posse totum qui putat.
ἄριστον μέτρον esse dicit Lindius
Cleobulus; hoc est: optimus cunctis modus.
Thales sed ἐγγύα, πάρα δ᾽ ἄτα protulit.
Spondere qui nos, noxa quia praes est, vetat.
hoc nos monere faeneratis non placet.
dixi, recedam, legifer venit Solon.

• Philosophia praesocratica
• Septem sapientium convivium

• Snell, Bruno. 1952. Leben und Meinungen der Sieben Weisen. Griechische und lateinische Quellen. Monaci: Heimeran-Verlag.
• Fehling, Detlev. 1985. Die sieben Weisen und die frühgriechische Chronologie. Bernae. ISBN 3-261-04061-0.
• Althoff, Jochen, et Dieter Zeller, eds. 2006. Die Worte der Sieben Weisen. Zusammenstellung und Übersetzung der Sprüche mit Kommentar und Untersuchungen. Darmstadiae: Wissenschaftliche Buchgesellschaft. ISBN 3-534-19505-1.