Lingua Latina botanica
Lingua Latina aevi hodierni a botanicis in usum scientificum asciscitur, et praecipue ad nova taxa describenda usque adhuc obligata est. Haec lingua a Carolo Linnaeo multisque aliis eruditis usitata a lingua Latina antiqua, et vocabulis et grammatica, discrepat.
Lingua Latina botanica | ||
---|---|---|
Taxinomia: | lingua Indoeuropaea e familia Italica | |
Status: | status specialis linguae Latinae | |
Sigla: | 1 la, 2 lat, 3 lat | |
Usus | ||
Aevum: | saec. 17 – 21 | |
Situs: | lingua internationalis apud scriptores de rebus botanicis
| |
Litterae: | ||
Scriptura: | Latina | |
Nexus interni
Bibliographia
recensere- Eckel, P. M. 2011- . A Grammatical Dictionary of Botanical Latin. Missouri Botanical Garden
- Manara, Bruno. 1992. Some Considerations on Latin Geographical Epithets in Binomials. Taxon 41 (3): 524–528. [Adiectiva a nominibus locorum facta.]
- Stearn, William T. 1983. Botanical Latin: History, Grammar, Syntax, Terminology and Vocabulary. 3a editio. Londinii: David & Charles.
Nexus externi
recensere- International Code of Botanical Nomenclature 2006 (Codex Vindobonensis), apud ibot.sav.sk
- International Code of Botanical Nomenclature 2000, apud www.bgbm.fu-berlin.de
- Vide etiam International Code of Botanical Nomenclature apud Vicipaediam Anglicam
- J.P. Euzéby: List of Prokaryotic names with Standing in Nomenclature, cum etymologiis, apud www.bacterio.cict.fr
De hac re nexus intervici usque adhuc absunt. Adde, si reppereris.