Caliphatus Abbasidarum
(Redirectum de Caliphatus Bagdatensis)
Caliphatus Abbasidarum vel Caliphatus Bagdatensis fuit civitas qui magnam partem musulmanorum regnaverunt ab anno 750, cum caliphatum Omayadarum everterunt, usque ad 1258, cum Mongoles Bagdatum ceperunt. Abbasidae nomen traxerunt a progenitore Abbas ibn Abd al-Muttalib, Machometi patruo. Caliphatūs Abbasidarum conditor fuit As-Saffah, qui seditione facta anno 750 ad Lycum flumen Marwanum II Ommiadam bello superavit et occidit.
Bibliographia
recensere- Balbale, Abigail Krasner. Between Kings and Caliphs: Religion and Authority in Sharq al-Andalus (1145-1244 CE). Dissertatio in universitate Harvardense, anno 2012.
- Halm, Heinz. Die Araber: von der vorislamischen Zeit bis zur Gegenwart. Monaci: C. H. Beck, 2004. ISBN 340650843X
- Kennedy, Hugh N. The Early Abbasid Caliphate: A Political History. Totowa: Barnes and Noble, 1981. ISBN 0389200182
- Le Strange, Guy. Baghdad during the Abbasid Caliphate: from contemporary arabic and Persian sources. Oxonii: Typographeum Clarendonum, 1900. Re-editio anno 1983, ISBN 0313231982
Nexus Externi
recensere| Vicimedia Communia plura habent quae ad Caliphatum Abbasidarum spectant. |
- Historia Caliphati Abbasidarum e Jewish Virtual Library
- Caliphatus Abbasidarum ex Encyclopedia Iranica