terminavi

Discretiva

terminavi dictio est in variis linguis:

Formae affines

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
termināvī	prima singularis	perfectum	activa	indicativus	terminō (termināre)

API: /termiˈnaːwiː/

Syllabificatio phonetica: ter·mi·nā·vī — morphologica: terminav-i

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
terminavi	secunda singularis	imperfectum	activa	indicativus	terminare

API: /termiˈnavi/

Syllabificatio phonetica: ter·mi·na·vi — morphologica: termin-avi

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

saec. IV.

Fui quibusdam onerosus; sentio: quibusdam autem etiam cito terminavi sermonem; et hoc sentio: ignoscant infirmi fortioribus, et pro infirmis deprecentur fortiores. —Enarrationes in Psalmos Augustini ^[1]^[2]

Fontes

↑ ^1.0 ^1.1 Aurelius Augustinus Hipponensis, Enarrationes in Psalmos. (Universitas Turicensis): ENARRATIO II. Caput SERMO II. De altera parte Psalmi, p. 28. — terminavi
↑ ^2.0 ^2.1 Vicicitatio: terminavi.