locatum
|
locatum dictio est in variis linguis: |
Formae affines
[+/-]Proprietates grammaticales
[+/-]| Forma | Persona | Tempus | Vox | Modus | Casu | Verbum |
|---|---|---|---|---|---|---|
| locātum | —
|
—
|
—
|
supinum | accusativo | locō |
| Forma | Modus flexurae | originis |
|---|---|---|
| locātum | casus accusativus singularis · genus masculinum | participii locātus |
| locātum | casus nominativus singularis · genus neutrum | participii locātus |
| locātum | casus accusativus singularis · genus neutrum | participii locātus |
| locātum | casus vocativus singularis · genus neutrum | participii locātus |
Appellatio pronuntiatusque
[+/-]API: /loˈkaːtum/ (classice) - Syllabificatio phonetica: lo·cā·tum — morphologica: locat-um
