explorasset

class.  (62 p.C.n.)

• Prosequebatur illum philosophus suus, nec iam procul erat tumulus in quo Caesari deo nostro fiebat cotidianum sacrum. Is: “Quid, inquit, Cane, nunc cogitas? aut quae tibi mens est? - Observare, inquit Canus, proposui illo velocissimo momento an sensurus sit animus exire se.” Promisitque, si quid explorasset, circumiturum amicos et indicaturum quis esset animarum status. —De tranquilitate animi Senecae ^[1][2]

saec. I.

• Dederat me senatus cum Herennio Senecione advocatum provinciae Baeticae contra Baebium Massam, damnatoque Massa censuerat, ut bona eius publice custodirentur. Senecio, cum explorasset consules postulationibus vacaturos, convenit me et ‘Qua concordia’ inquit ‘iniunctam nobis accusationem exsecuti sumus, hac adeamus consules petamusque, ne bona dissipari sinant, quorum esse in custodia debent.’ —Epistulae Plini minoris ^[3][2]

saec. I.  (ca. 84-88 p.C.n.)

• Iphicrates in Thracia, cum depresso loco castra posuisset, explorasset autem ab hoste proximum teneri collem, ex quo unus ad opprimendos ipsos descensus erat, nocte paucis intra castra relictis imperavit, multos ignes facerent, eductoque exercitu et disposito circa latera praedictae viae passus est transire barbaros; locorumque iniquitate, in qua ipse fuerat, in illos conversa, parte exercitus terga eorum cecidit, parte castra cepit. —Strategemata Frontini ^[4][2]

saec. II.

• in obeundis expeditionibus dubium cautior an audentior, exercitum neque per insidiosa itinera duxit umquam nisi perspeculatus locorum situs, neque in Britanniam transvexit, nisi ante per se portus et navigationem et accessum ad insulam explorasset. at idem obsessione castrorum in Germania nuntiata per stationes hostium Gallico habitu penetravit ad suos. —De vita Caesarum C. Suetoni Tranquilli ^[5][2]

saec. II.  (ca. 158 p.C.n.)

• Igitur et priusquam causa ageretur, facile intellectu cuivis fuit, qualisnam accusatio futura esset, cuius qui fuerat professor et machinator idem fieri auctor timeret, ac praesertim Sicinius Aemilianus, qui, si quippiam veri in me explorasset, nunquam profecto tam cunctanter hominem extraneum tot tantorumque criminum postulasset, qui avunculi sui testamentum quod verum sciebat pro falso infamarit, … —Apologia sive Pro se de magia liber Apulei ^[6][2]

saec. II.  (ca. 170-177 p.C.n.)

• Huic disciplinae, quam dixi, ἀκροατικῆι tempus exercendae dabat in Lycio matutinum nec ad eam quemquam temere admittebat, nisi quorum ante ingenium et eruditionis elementa atque in discendo studium laboremque explorasset. —Noctes Atticae A. Gellii ^[7][2]