morum

API: /ˈmoːrum/

(classice)

Syllabificatio phonetica: mō·rum — morphologica: mor-um

mōr|um, -ī neut. ^{[1][2][3][4][5]}

1. Fructus mori arboris ^[1][3][4][5]
2. Fructus rubi fruticis ^[3][4]

1. …
2. rubus

Fontes

1. ↑ ^{1.0 1.1} Aegidius [Egidio] Forcellini, Lexicon Totius Latinitatis (Editio Quarta: Bononiae, Patavii) Tom. III, p. 295 — “MŌRUM, i, n. 2.”
2. ↑ Freund, Wilhelm (1806-1894). Grand dictionnaire de la langue latine … (Editio Prima: Paris, 1883-1929) Tom. II, p. 515 — “mōrum, i, n.”
3. ↑ ^{3.0 3.1 3.2} Karl Ernst Georges, Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch (Hannover 1913/1918) — mōrum, ī, n. (μῶρον u. μόρον) (tom. 2, p. 1018)
4. ↑ ^{4.0 4.1 4.2} Langenscheidt, Online-Wörterbuch (Lexicon Latinum et Germanicum) — morum
5. ↑ ^{5.0 5.1} Olivetti, Dizionario Latino (Lexicon Latinum et Italicum) — morum

Discretiva

morum dictio est in variis linguis:

Formae affines

[+/-]

Latine

[+/-]

Proprietates grammaticales

[+/-]

Forma	Modus flexurae	originis
mōrum	casus genitivus pluralis	substantivi mōs
mōrum	casus accusativus singularis	substantivi mōrus
mōrum	casus accusativus singularis	substantivi mōrum
mōrum	casus vocativus singularis	substantivi mōrum
mōrum	casus accusativus singularis · genus masculinum	adiectivi mōrus
mōrum	casus accusativus singularis · genus neutrum	adiectivi mōrus
mōrum	casus vocativus singularis · genus neutrum	adiectivi mōrus

Appellatio pronuntiatusque

[+/-]

API: /ˈmoːrum/

(classice)

Syllabificatio phonetica: mō·rum — morphologica: mor-um